Пошук па сайце

Пасля публікацыі на тэму рэгістрацыі транспартных сродкаў і абмену пасведчанняў кіроўцы каманда Народнага антыкрызіснага ўпраўлення атрымала шматлікія пытанні ад беларусаў па дадзенай тэме. Намеснікам кіраўніцы Аб’яднанага Пераходнага Кабінета, кіраўніком НАУ Паўлам Латушкам ужо накіраваны запыт аб сустрэчы з намеснікам міністра інфраструктуры Польшчы дзеля абмеркавання найхутчэйшых шляхоў вырашэння пазначаных пытанняў. У сувязі з вялікай колькасцю зваротаў у наш адрас мы вымушаны адзначыць, што, на жаль, не маем дастатковых рэсурсаў для аказання індывідуальнай дапамогі беларусам у кожнай канкрэтнай сітуацыі, якая мае свае асаблівасці. Прыярытэтам нашай працы з’яўляецца сістэмнае адстойванне інтарэсаў усіх беларусаў за мяжой і лабіяванне спрашчэння працэдур для беларусаў замежжа. Па бясплатную індывідуальную прававую дапамогу мы прапануем звяртацца ў профільныя арганізацыі, напрыклад, ў ЦБС або Free Belarus Center. Якія асноўныя пытанні мы атрымліваем? Разам з тым, прааналізаваўшы пытанні, якія да нас паступілі, мы хацелі б адзначыць наступнае: Парадак рэгістрацыі транспартных сродкаў урэгуляваны Законам Польшчы «Аб дарожным руху». Асноўныя дакументы, якія патрабуецца прадаставіць, пазначаныя таксама ў адказе Міністэрства інфраструктуры. Пры гэтым існуюць розныя варыянты атрымання польскіх нумарных знакаў, якія, у прыватнасці, разабраныя ў артыкуле выдання «Мост». Ад неабходнасці пацвярджаць сапраўднасць беларускага пасведчання кіроўцы пазбаўленыя асобы, якія маюць статус уцекача ў Польшчы, прытулак, дадатковую абарону або ВНЖ па гуманітарных прычынах (не блытаць з ВНЖ на падставе гуманітарнай візы). НАУ ужо звярнулася да польскіх уладаў з прапановай значна пашырыць кола беларусаў, якім не трэба будзе пацвярджаць сапраўднасць беларускіх дакументаў. На жаль, на практыцы сапраўды могуць мець месца сітуацыі, калі вы яшчэ не атрымалі неабходнага статусу або дакументаў і таму не можаце перайсці да ажыццяўлення наступнай адміністрацыйнай працэдуры (напрыклад, замяніць пасведчанне кіроўцы без атрымання статусу ўцекача і дакументаў з адпаведнай адзнакай). Пры ажыццяўленні разгляданых і любых іншых адміністрацыйных працэдур варта памятаць, што толькі пісьмовая адмова ў станоўчым рашэнні вашага пытання дазваляе далейшае абскарджанне ў судовым парадку. І толькі пасля атрымання судовага рашэння можна весці гаворку пра наяўнасць рэальнай праблемы, якая патрабуе, напрыклад, унясення змен у заканадаўства, а не сведчыць пра памылку ў дзеяннях канкрэтнай службовай асобы. Як можна зрабіць унёсак у найхутчэйшае вырашэнне пытання? Павел Латушка і каманда НАУ будуць выступаць з далейшымі ініцыятывамі ў дзяржаўныя органы Польшчы па спрашчэнні адпаведных працэдур для беларусаў. Мы разумеем рызыкі з-за накіравання запытаў аб пацверджанні сапраўднасці пасведчанняў кіроўцы ў Беларусь, а таксама нежаданне беларусаў спансіраваць рэжым Лукашэнкі аплатай консульскага збору. Таму мы будзем працягваць настойваць на поўным вызваленні беларусаў ад такога абавязку, а таксама спрыяць спрашчэнню працэса атрымання пасведчанняў кіроўцы і рэгістрацыі транспартных сродкаў. Аднак для канструктыўнага вырашэння пытання і больш эфектыўнай працы ў дадзеным накірунку, нашыя словы павінны быць падмацаваныя вашымі канкрэтнымі прыкладамі. Таму мы просім вас у бліжэйшы час накіроўваць у Міністэрства інфраструктуры звароты з просьбай унесці змены ў заканадаўства. Што павінен утрымліваць зварот? Зварот павінен утрымліваць наступныя элементы: ваша імя і прозвішча; ваша месца жыхарства; назва органу, да якога складаецца зварот; прадмет звароту; подпіс. Увага: калі зварот складаецца праз электронныя сродкі камунікацыі, яго можна падпісаць электронным подпісам – у такім выпадку неабходна таксама пазначаць і адрас электроннай пошты. У змесце зварота неабходна апісаць канкрэтна вашу сітуацыю, напрыклад: чакаю рашэння па справе аб прадастаўленні міжнароднай абароны і ў пасведчання кіроўцы скончваецца тэрмін дзейнасці; знаходжуся на тэрыторыі Польшчы на падставе віда на жыхарства, якое выдадзена па гуманітарнай візе, і не ўваходжу ў пералік асоб, якія вызвалены ад пацверджання сапраўднасці пасведчання кіроўцы; не жадаю аплачваць консульскі збор злачыннаму рэжыму Лукашэнкі; асцерагаюся за сваю бяспеку (бо рэжым даведаецца маю польскую адрэсу) і сваіх родных, якія застаюцца ў Беларусі (бо я легалізуюся ў «несяброўскай краіне»). Таксама неабходна прасіць унесці змены ў заканадаўства, каб вызваліць такую катэгорыю асоб, як ваша, ад абавязку звяртацца ў дзяржаўныя органы рэжыму Лукашэнкі за пацверджаннем сапраўднасці пасведчання кіроўцы. Калі ваш узровень ведання польскай мовы яшчэ недастатковы, для падрыхтоўкі звароту дастаткова будзе перакладу пры дапамозе анлайн-перакладчыкаў: сутнасць пытання будзе зразумелай, а дзяржаўны орган даведаецца аб рэальным становішчы спраў. Як і куды неабходна накіроўваць звароты? Звароты неабходна накіроўваць адным з зручных для вас спосабаў: Перадаць асабіста ў Галоўную Канцылярыю Міністэрства інфраструктуры (з панядзелка па пятніцу з 09:30 да 16:00) па адрасе: Ministerstwo Infrastruktury Departament Kontroli ul. Chałubińskiego 4/6 00-928 Warszawa; Даслаць у электроннай форме пры дапамозе ePUAP (pismo ogólne do podmiotu publicznego); Даслаць электроннай поштай на адрас: skargi.wnioski@mi.gov.pl; Даслаць факсам на нумар 22 630 11 99. У нас на форуме таксама прадстаўлены падрабязны гайд па рэгістрацыі аўтамабіляў у Варшаве, азнаёміцца з якім можна па спасылцы. Мы працягнем працу з дадзеным пытаннем і будзем інфармаваць вас аб прагрэсе яго вырашэння праз нашыя сацыяльныя сеткі і сайт. Каб атрымліваць актуальную інфармацыю аб нашай працы, запрашаем падпісвацца на сацыяльныя сеткі НАУ і Паўла Латушкі: Telegram Instagram YouTube YouTube PL Twitter Facebook Viber TikTok TikTok PL LinkedIn Народнае антыкрызіснае ўпраўленне: Telegram Instagram YouTube Twitter Facebook Сайт TikTok

«Нічога пра нас без нас: важна, каб беларускія пытанні вырашаліся ў Еўропе з удзелам беларусаў і беларускага грамадства. Стварэнне беларуска-польскай стратэгічнай платформы дэманструе падтрымку гэтага падыходу. Польшча з'яўляецца лідарам у выпрацоўцы палітыкі Еўрапейскага Саюза ў дачыненні да Беларусі. Польшча праявіла і працягвае праяўляць салідарнасць з беларускім грамадствам у дасягненні дэмакратычных зменаў у Беларусі», — адзначыў намеснік кіраўніцы Аб'яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі, кіраўнік Народнага антыкрызіснага ўпраўлення Павел Латушка, каментуючы правядзенне першага пасяджэння беларуска-польскай стратэгічнай платформы, якое адбылося 10-11 чэрвеня пад Варшавай. Беларуска-польская стратэгічная платформа арганізавана па ініцыятыве Паўла Латушкі і дырэктара Цэнтра ўсходнееўрапейскіх даследаванняў Варшаўскага ўніверсітэта Яна Маліцкага. Арганізатарамі пасяджэння выступілі Цэнтр Мерашэўскага, Цэнтр усходнееўрапейскіх даследаванняў Варшаўскага ўніверсітэта пры падтрымцы НАУ. Ініцыятыва накіравана на стварэнне пастаяннай платформы для ацэнкі сітуацыі і выпрацоўкі канкрэтных крокаў супрацоўніцтва дэмакратычных сіл Беларусі і польскага боку ў мэтах дэмакратычных зменаў у Беларусі. У ходзе сустрэчы былі абмеркаваныя выклікі і знешнія пагрозы ў сувязі з развіццём сітуацыі ў Беларусі, пытанні ўнутранай сітуацыі ў Беларусі і іх дынамікі, абмеркаваныя магчымыя інструменты, якія ёсць у распараджэнні, для дасягнення дэмакратычных зменаў у Беларусі, а таксама пытанні развіцця беларуска-польскіх узаемаадносін пасля змены ўнутрыпалітычнай сітуацыі ў Беларусі. Як плануецца, беларуска-польская стратэгічная платформа будзе функцыянаваць на пастаяннай аснове.

«Ёсць такі выраз: elephant in the room. І гэты слон нікуды не сыдзе, калі з ім нічога не рабіць. Не. Ён разграміць гэты пакой і растопча жыхароў. Гэты слон — Расія. І яна ўжо ў нашым пакоі, у Еўропе. Магчыма, нам страшна, Еўропе страшна? Але ёсць і яшчэ адзін выраз: eat the elephant piece by piece. І рэжым Лукашэнкі ў Беларусі, галоўны хаўруснік Расіі — гэта менавіта той кавалак, з якога трэба пачаць есці слана, калі мы хочам выгнаць яго з пакою. І які Еўропе дакладна па зубах», — адзначыў Павел Латушка падчас удзелу ў дыскусійнай панэлі «Постасці новай Еўропы» ў рамках 10-ай Міжнароднай еўрапейскай канферэнцыі ў Гданьску. Мерапрыемства адбылося ў Еўрапейскім цэнтры салідарнасці — месцы, дзе адбываліся гістарычныя падзеі, якія прывялі да зменаў у Еўропе. Удзел у дыскусійнай панэлі прынялі дырэктар Еўрапейскага цэнтра салідарнасці ў Гданьску Базыль Керскі, палітолаг, дырэктар польскага офісу Фонда Конрада Адэнаўэра Давід Грэгош, дэпутат Вярхоўнай Рады Украіны, сустаршыня дэпутацкай групы Вярхоўнай Рады Украіны па міжпарламенцкіх сувязях з Рэспублікай Польшчай Мікола Княжыцкі, намесніца галоўнага рэдактара часопіса «Новая Усходняя Еўропа» Івона Рэйхардт. Падчас удзелу ў дыскусійнай панэлі Павел Латушка адзначыў: «Калі б у 2020 годзе ў Беларусі перамагла дэмакратыя, то вайны магло б і не быць. Пытанне адсутнасці стратэгіі ў дачыненні да Беларусі і ў 2020 годзе, і сёння — ключавое для будучых перспектыў Беларусі і беларусаў у Еўрапейскім саюзе. Нам вельмі важная салідарнасць і сімвалічна, што гэтае слова мы вымаўляем сёння ў Гданьску — горадзе, які з'яўляецца калыскай салідарнасці. З іншага боку мы аддаём сабе справаздачу, што толькі ад нас залежыць будучыня Беларусі. Сёння для нас важна не дапусціць, каб на беларуска-еўрапейскай мяжы быў пабудаваны берлінскі мур. Разумеючы важнасць забеспячэння нацыянальнай бяспекі суседзяў-членаў Еўрапейскага саюза, мы звяртаемся да нашых еўрапейскіх партнёраў, каб былі захаваныя магчымасць свабоднага перамяшчэння беларусаў у Еўрапейскі саюз, атрымання віз, у тым ліку ўвядзення лічбавых віз для беларусаў, каб Еўропа паказала сваю адкрытасць для беларусаў, а з іншага боку — каб яна дэманстравала эфектыўнасць у вачах беларусаў, якія дагэтуль вераць у дэмакратыю, у тым ліку — гэта і адказнасць. На маім асабістым канале я правёў апытанне, што з'яўляецца прыярытэтным для нашай кааліцыі, якая ўдзельнічала ў выбарах у Каардынацыйную раду. І 75% апытаных беларусаў паставілі на першую пазіцыю важнасць прыцягнення да адказнасці рэжыму Лукашэнкі і яго саўдзельнікаў за злачынствы. Важна казаць і пра фактычнае прызнанне інстытутаў, якія ствараюць дэмакратычныя сілы. Беларусы сёння змагаюцца за дэмакратыю, а значыць — і змагаюцца за сваю будучыню ў Еўропе. Беларусы падвергнутыя велізарным рэпрэсіям, катаванням ва ўласнай краіне. Таму важна гэта разумець і важна на гэта адказаць выразным планам дзеянняў у падтрымку нашай барацьбы». Асноўны тэзіс, які выказвалі замежныя ўдзельнікі дыскусій, прадстаўнікі польскага і ўкраінскага бакоў грунтуецца на падыходзе «безумоўнай падтрымкі Украіны, якая змагаецца за сваю тэрытарыяльную цэласнасць супраць агрэсара, і дэмакратычнай Беларусі, народ якой змагаецца і таксама церпіць ад гвалту і рэпрэсій». Падчас знаходжання ў Гданьску таксама адбыліся кароткая сустрэча Паўла Латушкі з прэзідэнткай Гданьска Аляксандрай Дулькевіч. Прэзідэнтка Гданьска ініцыятыўна запрасіла Паўла Латушку на асобную сустрэчу, падчас якой плануецца абмеркаваць усе праблемныя пытанні, якія непакояць беларусаў, якія пражываюць у Гданьску. Дамовіліся падрыхтаваць адпаведныя пытанні і накіраваць іх загадзя дзеля таго, каб сустрэча мела найбольшы плён. Таксама адбылася сустрэча з членам групы Сейма Польшчы па супрацоўніцтве з дэмакратычнай Беларуссю Яцэкам Карноўскім, з якім дасягнута дамоўленасць аб сустрэчы ў Варшаве з прадстаўнікамі дадзенай парламенцкай групы.

Напярэдадні галасавання ў Еўрапейскі парламент У гэтыя дні ва ўсіх краінах-сябрах Еўрапейскага саюза праходзяць выбары, якія называюць гістарычнымі, пераломнымі і вырашальнымі. Для нас, беларусаў, гэтыя выбары таксама маюць вялікае значэнне. Беларускі народ на працягу дзесяцігоддзяў, асабліва з 2020 года, змагаецца за права жыць у дэмакратычнай і незалежнай дзяржаве, змагаецца за свабоду і датрымліванне правоў чалавека — гэта значыць змагаецца за тыя базавыя каштоўнасці, на якіх заснавана Аб'яднаная Еўропа. Нашы каштоўнасці — гэта еўрапейскія каштоўнасці. Гэта тое, што робіць нас еўрапейцамі, нягледзячы на вельмі цяжкую ўнутрыпалітычную і геапалітычную сітуацыю, у якой знаходзіцца Беларусь і беларускі народ. І менавіта таму мы, беларусы, зацікаўленыя ў моцнай Еўропе, у моцных інстытутах, якія будуць падтрымліваць дэмакратычныя і еўрапейскія памкненні нашага і іншых еўрапейскіх народаў. Моцная Еўропа для нас — гэта найважнейшы фактар, ад якога залежыць не толькі ваша, але і наша будучыня. Сёння, ва ўмовах масавых рэпрэсій, калі ў турмах рэжыму Лукашэнкі тысячы палітвязняў, калі кожны дзень катуюць, арыштоўваюць людзей, кідаюць іх у турмы, калі больш за 300 тысяч беларусаў дэпартавана па палітычных прычынах, калі ствараюцца ўмовы, якія не дазваляюць жыць у краіне, беларусы найбольш востра маюць патрэбу ў саюзніку, моцным і сумленным сябры, які будзе гатовы падтрымліваць нас у барацьбе за нашу будучыню. А калі казаць прама — у барацьбе за само наша існаванне. Існаванне Беларусі як дзяржавы. Бо менавіта цяпер пагроза для незалежнасці, для самой дзяржаўнасці Рэспублікі стаіць найбольш востра з моманту прыняцця Дэкларацыі аб незалежнасці. Расія, якая паквапілася на незалежнасць Украіны, якая спрабуе знішчыць яе сілай зброі, проста цяпер робіць тое ж самае з Беларуссю, а зброяй у яе руках выступае дыктатура Лукашэнкі. Дыктатура, якую беларусы не абіралі. Беларусы зрабілі прама супрацьлеглы выбар і ў 2020 годзе гэтым выбарам захаплялася ўся Еўропа. За гэты выбар мы змагаемся дагэтуль, нягледзячы на тую страшэнную машыну тэрору, якая на нас за яго абрынулася. Але велізарная цана, якую мы плацім за гэты выбар, вызначае яго велізарную каштоўнасць. Таму сёння я звяртаюся да еўрапейцаў: «Калі вы будзеце прымаць рашэнне, ісці ці не ісці на выбары, падумайце пра тое, якая гэта велізарная каштоўнасць — мець выбар, мець права выбару. Падумайце аб тых каштоўнасцях і прывілеях, якімі вы валодаеце і якія сёння могуць здавацца вам дадзенасцю, штодзённасцю, чымсьці існуючым самім па сабе. І ўспомніце пра беларускі народ, які прама зараз змагаецца і праходзіць праз найцяжэйшыя выпрабаванні дзеля таго, каб мець права выбару. Дзеля таго, каб жыць у такой жа свабоднай краіне, у якіх вы маеце шчасце жыць сёння. Нашы ахвяры — гэта прысвячэнне для будучай незалежнай, дэмакратычнай еўрапейскай Беларусі. І мы разлічваем на вас. Разлічваем на вашу падтрымку і салідарнасць». Павел Латушка, прысуджаны да 18 гадоў пазбаўлення волі ў калоніі строгага рэжыму, у дачыненні да якога распачата мінімум тры новыя крымінальныя справы, былы міністр культуры і пасол, намеснік кіраўніка Аб'яднанага Пераходнага Кабінета, кіраўнік НАУ.

Праблемы, звязаныя з легалізацыяй беларусаў у Польшчы, атрыманнем польскага праязнога дакумента і магчымасцю падаўжэння яго тэрміну дзеяння да 3 гадоў; пытанні афармлення дакументаў, неабходных для атрымання вышэйшай адукацыі ў Польшчы; перспектывы крымінальнага пераследу прадстаўнікоў рэжыму Лукашэнкі на тэрыторыі Польшчы, прымяненне ўніверсальнай юрысдыкцыі і прагрэс у аб'яўленні ў вышук і прыцягненні да адказнасці вінаватых у здзяйсненні злачынстваў супраць чалавечнасці на тэрыторыі Беларусі; праблемы, звязаныя з атрыманнем польскіх віз і эвакуацыяй грамадзян Беларусі ў выпадку рызыкі затрымання і арышту; перспектывы пашпарта Новай Беларусі; важнасць эфектыўнай дзейнасці сфармаванай Каардынацыйнай Рады як прадстаўнічага органа; садзейнічанне рэалізацыі культурных праектаў і адукацыйныя магчымасці для беларусаў у Польшчы, у тым ліку ў рамках праграмы Каліноўскага; а таксама многія іншыя пытанні былі абмеркаваны 6 чэрвеня падчас сустрэчы намесніка кіраўніцы Аб'яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі, кіраўніка Народнага антыкрызіснага ўпраўлення Паўла Латушкі з прадстаўнікам беларускай дыяспары Любліна. Падчас сустрэчы Павел Латушка выказаў пазіцыю, што рэжым Лукашэнкі здзяйсняе злачынствы на мяжы Беларусі з Польшчай, правакуючы дэстабілізацыю сітуацыі на мяжы і адначасова накіроўваючы дыверсантаў для здзяйснення тэрарыстычных актаў у Польшчы, прадпрымае наўмысныя дзеянні для таго, каб нанесці шкоду добрым адносінам паміж беларусамі і палякамі, якія склаліся гістарычна паміж двума народамі. Павел Латушка выказаў спачуванні родным і блізкім польскага вайскоўца, які памёр у выніку ран, нанесеных нелегальнымі мігрантамі, якія атакавалі мяжу Польшчы; адзначыў, што беларускі народ не праводзіць антыпольскай палітыкі, а беларусы зацікаўленыя ў развіцці добрых адносін з Польшчай. Вайны з Польшчай хоча толькі Лукашэнка і менавіта яго рэжым робіць усё для таго, каб сапсаваць адносіны паміж беларусамі і палякамі. Павел Латушка адказаў на пытанні беларусаў, а таксама праінфармаваў аб выніках сустрэчы ў гарадской адміністрацыі Любліна, якая адбылася ў гэты дзень. Беларусы Любліна распавялі пра культурныя праекты, якія плануюць ініцыяваць у рамках заяўкі Любліна на атрыманне статусу культурнай сталіцы Еўропы. Падрыхтавана комплексная вялікая праграма беларускіх культурных мерапрыемстваў, дасягнута дамоўленасць ініцыяваць адкрыццё вуліцы, прысвечанай Беларусі і беларусам у горадзе Любліне, як грамадскую ініцыятыву беларусаў-жыхароў горада. У ходзе сустрэчы ў гэты ж дзень з дырэктарам Цэнтра міжнароднага супрацоўніцтва гарадскога ўпраўлення Любліна Кшыштафам Станоўскім і начальніцай аддзела культуры Магдаленай Зарэмба-Апаліньскай Павел Латушка падзякаваў за падтрымку праекта «Кадравы рэзерв для Новай Беларусі» і арганізацыю стажыроўкі ў Любліне будучых дзяржаўных служачых Беларусі, якая адбылася 11 снежня 2023 года. Па выніках дасягнута дамоўленасць, што падобная стажыроўка пры падтрымцы гарадскіх уладаў будзе праведзена і ў другой палове 2024 года. У рамках фестывалю «Блізкі Усход», які арганізуецца ў Любліне, дасягнута дамоўленасць аб правядзенні цэлага шэрагу беларускіх мерапрыемстваў, прысвечаных прэзентацыі беларускай культуры ў горадзе Любліне. Асобна абмеркавалі магчымасць развіцця супрацоўніцтва з «Вольнымі Купалаўцамі» ў тым ліку ў сувязі з тым, што Павел Латушка, будучы генеральным дырэктарам Нацыянальнага акадэмічнага тэатра ім. Янкі Купалы, падпісаў у 2020 годзе пагадненне аб супрацоўніцтве з тэатрам імя Юліюша Астэрвы ў Любліне. Аддзел культуры горада абяцаў разгледзець магчымасць выдзялення фінансавай падтрымкі для рэалізацыі сумеснага тэатральнага праекта. Асобна абмеркавана пытанне прысваення адной з вуліц Любліна імя дзеяча беларускай культуры і гісторыі ці назвы, прысвечанай даце, звязанай з гісторыяй беларускага народа. Дамовіліся, што дадзеная ініцыятыва будзе падтрымана на ўзроўні цэнтра міжнароднага супрацоўніцтва і аддзела культуры горада. У сувязі з гэтым Павел Латушка і каманда НАУ звяртаюцца да ўсіх неабыякавых беларусаў з просьбай уносіць свае прапановы аб магчымым найменаванні. Заяўкі просім накіроўваць у сацыяльныя сеткі каманды НАУ або чат-бот НАУ. Павел Латушка працягвае серыі сустрэч з беларусамі ў Польшчы і ў іншых краінах. Толькі за апошні месяц тыдня адбыліся сустрэчы ў Беластоку, Уроцлаве, Познані, Гданьску і Любліне, zoom-сустрэчы з беларусамі Францыі і Ізраіля. Усяго ў сустрэчах прынялі ўдзел каля 700 чалавек.

Беларус, якога затрымалі ўлады Сербіі на запыт рэжыму Лукашэнкі, пераведзены з цэнтральнай турмы Бялграда пад хатні арышт. Гэта першы важны крок у вырашэнні лёсу Андрэя, які больш за 7 месяцаў правёў у поўнай ізаляцыі, без доступу да належнай медыцынскай дапамогі пры рэзка пагоршаным стане здароўя. Аднак цяпер важны другі самы галоўны крок — не дапусціць яго экстрадыцыі ў Беларусь, дзе Андрэя пераследуюць па палітычных матывах. Справа Андрэя Гнёта аб'яднала сотні неабыякавых людзей. Велізарную працу па звароце НАУ прарабіў МЗС Польшчы. Апошні раз пытанне садзейнічання ў вызваленні Андрэя Гнёта абмяркоўвалася 21 траўня падчас сустрэчы Паўла Латушкі з дырэктарам консульскага дэпартамента МЗС Польшчы Юстынай Хжаноўскай. Раней, па звароце НАУ, Еўрапейская служба знешніх дзеянняў ініцыявала стварэнне рабочай групы з прадстаўнікоў МЗС і пасольстваў еўрапейскіх краін, якія актыўна займаліся недапушчэннем экстрадыцыі Андрэя. Міжнародная арганізацыя РУХ, НАУ і Свабоднае Аб'яднанне Спартсменаў SOS.BY арганізоўвалі акцыі ў падтрымку Андрэя ў Варшаве, Бялградзе, Лондане і Берліне; BELPOL дапамагаў са зборам інфармацыі і падрыхтоўкай дакументаў; беларусы пісалі лісты надзеі; за вызваленне Андрэя выступалі офіс СТ і еўрапейскія палітыкі. Наша згуртаванасць ужо дала першы прамежкавы вынік, але перад намі галоўная мэта — поўнае вызваленне Андрэя Гнёта. «Мы працягваем змагацца за лёс Андрэя Гнёта, і мы будзем змагацца за лёсы ўсіх беларусаў, якія пакутуюць ад рэжыму Лукашэнкі! Столькі, колькі ў нас хопіць сіл і столькі, колькі для гэтага спатрэбіцца часу», — адзначыў Павел Латушка, каментуючы перавод Андрэя пад хатні арышт.

Ён стаў адпраўляць польскіх памежнікаў у бальніцу з сур'ёзнымі раненнямі. З моманту прапановы Польшчы прайшла ўжо цэлая серыя такіх эпізодаў з нападамі ўзброеных камянямі і халоднай зброяй нелегальных мігрантаў на памежнікаў. Учора ў бальніцу ў цяжкім стане быў дастаўлены польскі памежнік з пераломам асновы чэрапа і пашкоджаннем вачніцы. Раней у бальніцу трапіў вайсковец з нажавым раненнем. Узнікае пытанне: дык хто вінаваты ў тым, што нашы суседзі адгароджваюцца ад Беларусі «жалезнай заслонай»? Мяркую, адказ відавочны — рэжым Лукашэнкі. Усе праблемы на мяжы, а разам з імі і санкцыі, скончацца тады, калі рэжым Лукашэнкі ў Беларусі будзе зменены на дэмакратычны ўрад. Часта польскія журналісты задаюць мне пытанне: «Як гэтаму процідзейнічаць?» Лукашэнка здзяйсняе злачынствы супраць чалавечнасці ў Беларусі, а таксама ваенныя злачынствы супраць Украіны — незаконнае перамяшчэнне ўкраінскіх дзяцей з часова акупаваных тэрыторый; арганізаваў угон самалёта і арганізаваў міграцыйную вайну... І ўсё гэта працягваецца ўжо чатыры гады. Гэта развязвае яму рукі. Ён у нейкім сэнсе ўжо прынізіў Еўропу. Ён хоча паказаць, што Еўропа нямоглая і нічога не можа яму зрабіць. Вядома, дыктатару немагчыма адказаць аналагічнымі дзеяннямі, але ў нас таксама ёсць Інструмент: увядзенне моцных гандлёвых санкцый, якія на нацыянальным узроўні можа выкарыстоўваць і Польшча. Другое: неабходна вельмі строгае захаванне санкцый з боку эканамічных суб'ектаў ЕС, якія гандлююць з рэжымам Лукашэнкі. Бо дзякуючы абыходу гандлёвых санкцый Лукашэнка зарабляе. І трэцяе, самае галоўнае: трэба накіраваць справу аб злачынствах супраць чалавечнасці для расследавання ў Міжнародным крымінальным судзе ў Гаазе. Пакет дакументаў ужо даўно падрыхтаваны Народным антыкрызісным упраўленнем. Наша каманда гатовая працягваць аказваць у гэтым садзейнічанне. Сёння гэта пытанне палітычнай волі. Лукашэнка павінен быць прыцягнуты да адказнасці. І нам трэба паказаць яму, што заходні свет мацнейшы за яго. У нейкім сэнсе гэта гульня на ўпартасць, але калі адпусціць сітуацыю і ніяк не рэагаваць, Лукашэнка будзе толькі ўзмацняць свае дзеянні.

Крыўдзіцца на свабодныя СМІ, вучыць квазі-гісторыі і адкрыта пагражае мангольскаму грамадству. Падобна на тое, што адной з галоўных мэтаў візіту Лукашэнкі ў Манголію быў экспарт прапаганды і дыктатуры ў гэтую краіну. А сустрэўшы вострую крытыку шэрагу вядомых мангольскіх палітыкаў, СМІ і грамадзянскай супольнасці, незадаволены Лукашэнка — што б вы думалі? — пачаў закрываць рты. Як «гісторык». Бо ў Манголіі, відавочна, назіраецца востры недахоп гістарычнай «экспертызы» такога вялікага знаўцы гісторыі, як Лукашэнка. І вось гэты «гісторык», пакрыўджаны, што мангольскае грамадства негатыўна ўспрымае візіт Лукашэнкі і падтрымку, якую ён аказвае Расіі ў агрэсіі супраць Украіны, пусціўся ў «гістарычныя паралелі», параўноўваючы Чынгісхана і Пуціна. І адкрыта апраўдваючы ўсё тое, што Расія робіць сёння ва Украіне: «Яны (салдаты Чынгісхана) гінулі на полі бою тысячамі. Але калі хтосьці адважыўся пакрыўдзіць яго воінаў там, дзе яны знаходзіліся, ён (Чынгісхан) мячом і агнём змятаў паселішчы і гэтых людзей. Што ж адбылося паміж Украінай і Расіяй? А тое ж самае». Але «гісторык» Лукашэнка не разумее, што Манголія — ўжо даўно не імперыя, а дэмакратычная дзяржава, якая не вядзе агрэсіўных захопніцкіх войнаў, у якім ёсць змяняльнасць улады, свабода слова і прэсы. Усё тое, што чужое для Лукашэнкі. Усё тое, чаму ён з'яўляецца прамым антыподам. Менавіта таму Лукашэнка наракае на мангольскую грамадзянскую супольнасць і прэсу, бо яна піша пра яго і пра Расію праўду. А Лукашэнка праўду ненавідзіць. І таму ён хлусіць і скажае гістарычныя факты, спрабуючы праводзіць свае «гістарычныя паралелі». І пераконваючы мангольскае грамадства, што нападаць на суседнія дзяржавы, акупаваць іх тэрыторыі, паралельна сціраючы цэлыя гарады і паселішчы і масава знішчаючы мясцовае насельніцтва — гэта правільна. Што падтрымліваць гэта, браць у гэтым удзел, як гэта робіць Лукашэнка — гэта правільна. Гэта «саюзніцкі абавязак». Але «ангажаваныя» журналісты, як выказваецца Лукашэнка, і грамадства Манголіі не хочуць гэтага разумець. Далёка не ўсе ў Манголіі гатовыя слухаць яго лекцыі па гісторыі. І таму ён звяртаецца да другога свайму ўлюбёнаму прыёму — шантажу і пагрозам, робячы акцэнт на прыродныя багацці гэтай краіны. І гэтыя багацці і выкапні вельмі цікавяць ваенных агрэсараў — Расію і рэжым Лукашэнкі. Ад якіх у гэтым кантэксце і сыходзіць рэальная пагроза. Лукашэнка кажа, што Манголіі «нельга памыліцца». Бо інакш спакойнага жыцця ёй не дадуць. Хто ж не дасць? Адказ відавочны — тыя ж, хто не далі спакойна жыць Украіне. Тыя ж, хто мяркуе, што яна «памылілася», не захацеўшы добраахвотна стаць расійскай калоніяй. Тыя ж, хто за гэтую «памылку», вядзе супраць Украіны вайну на знішчэнне. І аналагічную пагрозу Лукашэнка ставіць перад мангольскім грамадствам. «Не рабіце нас ворагамі мангольскага народа. Мы вашы самыя блізкія сябры і браты», — патрабуе Лукашэнка ў мангольскіх журналістаў і лідараў меркаванняў. Вось толькі многія народы і краіны на сваім горкім досведзе ўжо пераканаліся, што значыць мець падобных «сяброў» і «братоў». Зусім нядаўна гэтак жа сама «сябрамі і братамі» Лукашэнка і Расія называлі ўкраінцаў.

«Пазбаўленне магчымасцяў забеспячэння фінансавых патокаў для абыходу санкцый з'яўляецца ключавым для Аб'яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі і НАУ. Мы спадзяемся, што дадзенае рашэнне істотна абмяжуе фінансавыя магчымасці рэжыму па абыходзе санкцый і фінансаванні працягу вайны» — Павел Латушка. Як стала вядома выданню Bloomberg з уласных крыніц, краіны G7 збіраюцца зрабіць больш жорсткімі санкцыі супраць банкаў, якія дапамагаюць Расіі ўхіляцца ад ужо ўведзеных абмежаванняў і выкарыстоўваюць для гэтага расійскі аналаг міжнароднай аплатнай сістэмы SWIFT — сістэму перадачы фінансавых паведамленняў Банка Расіі (СПФС). Таксама Bloomberg у пачатку траўня паведамляў, што ЕС разглядае забарону СПФС на сваёй тэрыторыі ў рамках 14 пакета санкцый супраць Расіі. У аснову дадзеных рашэнняў ляглі ў тым ліку і нашы прапановы. Падчас сустрэчы Паўла Латушкі са спецпасланнікам ЕС па санкцыях Дэвідам О'Саліванам у Брусэлі 11 снежня 2023 г. мы паднялі праблему абыходу існуючых санкцый, у тым ліку ў дачыненні да Расіі, праз беларускія банкі і іншыя банкі ў трэціх краінах, а таксама праз СПФС. Дэвіда О'Салівана зацікавіў дадзены аспект абыходу санкцый, у сувязі з чым 17 студзеня 2024 г. мы дадаткова накіравалі аналітычныя матэрыялы аб дадзенай сістэме плацяжоў і яе ролі ў інфраструктуры ўхілення ад санкцый. Сваю пазіцыю па гэтай праблеме мы таксама даводзілі нашым партнёрам у Германіі, Францыі, Польшчы і іншых краінах ЕС. Акрамя таго на праблему абыходу санкцый з дапамогай банкаўскай сістэмы Беларусі і СПФС мы звярталі ўвагу ў нашых лістах у адрас дыпустаноў і Дзярждэпартамента ЗША, у тым ліку ў лісце ад 17 верасня 2023 года на імя каардынатара па санкцыях Дзярждэпартамента ЗША Джэймса О'Брайэна і прадстаўніка міжнароднай рабочай групы па санкцыях супраць Расіі Майкла Макфола, а таксама ў ходзе асабістых сустрэч з амерыканскімі дыпламатамі і чыноўнікамі, у тым ліку ў рамках стратэгічнага дыялогу дэмакратычных сіл Беларусі і ЗША.

Павел Паўлавіч Латушка: намеснік кіраўніцы Аб'яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі, кіраўнік Народнага антыкрызіснага ўпраўлення, пасол Лукашэнка заўсёды імкнуўся штучна перашкаджаць выбудоўванню паважлівых адносін з нашымі суседзямі, з народамі суседніх краін. І працягвае гэта рабіць сёння: ён закідвае дыверсантаў і нелегальных мігрантаў на тэрыторыю Польшчы, пастаянна дэстабілізуе сітуацыю на мяжы, пагражае суседзям. І яго памагатыя спрыяюць гэтаму. Яна сказала, што спаліць гэты дом. Я адказаў, што гэта знішчыць беларуска-польскія адносіны — менавіта такім быў дыялог у Гродзенскім аблвыканкаме ў 2004 годзе. Гаворка вялася пра дом Чэслава Немана — славутага польскага музыкі, аўтара знакамітай для вялікай колькасці палякаў песні — «Дзіўны гэты свет» (Dziwny jest ten świat). Нядаўняя сустрэча з міністрам культуры Польшчы пачалася менавіта з гэтых слоў. Слоў Чэслава Немана — легенды польскай музыкі, які нарадзіўся ў Беларусі. Успамінаю, як неўзабаве пасля смерці легендарнага польскага музыкі ў 2004 годзе да мяне (у той час — амбасадара Беларусі ў Польшчы) прыйшлі ўдава музыкі і ягоныя сваякі. Яны звярнуліся з ініцыятывай аб пераносе дома класіка польскай музыкі са Старых Васілішак на Гарадзеншчыне ў Польшчу, каб у Польшчы стварыць у ім музей. Менавіта ў гэтым доме ў Гродзенскай вобласці нарадзіўся Чэслаў Неман — сапраўды выбітная асоба, вядомы музыкант, выканаўца і кампазітар, без перабольшання легенда польскай музыкі. І Беларусь у жыцці музыканта мела асаблівае значэнне: стаўшы вядомым польскім музыкам, ён захаваў псеўданім у гонар беларускай ракі Нёман. Большасць палякаў, але, думаю, і многія беларусы памятаюць архіўнае выступленне Немана ў Аполе ў 1967 годзе — папулярны польскі выканаўца выступае на сцэне ў беларускай кашулі. Польшча. Аполе. Беларускі псеўданім і беларуская кашуля ў польскага музыкі. Чым не сімвалічная ілюстрацыя да сумеснай беларуска-польскай спадчыны? На беларускай зямлі знаходзіцца велізарная колькасць месцаў, звязаных з сумеснай беларуска-польскай гісторыяй. Менавіта на беларускай зямлі нарадзіліся вялікія прадстаўнікі беларускага і польскага народаў — Адам Міцкевіч, Тадэвуш Касцюшка, Рышард Капусцінскі, Станіслаў Манюшка і многія іншыя. І мы лічым іх сваімі. І ў Польшчы іх таксама лічаць сваімі. Не раз менавіта ад польскай эліты і інтэлігенцыі я чуў ацэнку аб тым, што гэтыя выбітныя асобы — наша агульная спадчына, гонар двух народаў. І выдатным прыкладам нашай агульнай гістарычнай спадчыны з'яўляецца і Чэслаў Неман. Памятаю гэтую гутарку з блізкімі Немана. Дом Чэслава Немана ў Старых Васілішках, дзе нарадзіўся і вырас музыка, быў каштоўным для яго блізкіх. І менавіта таму ў блізкіх Немана з'явілася ідэя перанесці яго ў Польшчу. Як беларус, як амбасадар, я разумеў важнасць захавання спадчыны Чэслава Немана не толькі для польскага грамадства, але таксама і для беларускага — таму што заўсёды такія прыклады аб'ядноўваюць. Але скажу шчыра, не быў схільны падтрымаць. Пазней у мяне адбылася гутарка ў Гродзенскім аблвыканкаме. У той час ужо нарошчваўся канфлікт з Саюзам палякаў Беларусі, павышаўся градус узаемаадносін. Гутарка аб адносінах з Польшчай праходзіла ў кабінеце намесніцы старшыні Гродзенскага аблвыканкама Марыі Біруковай. Прадстаўніца рускага светапогляду, яна сказала імператыўна наступнае: «Я дам указанне, і спалю гэты дом». Спаліць дом легенды польскай культуры — гэтая варварская прапанова выклікала ў мяне абурэнне і шок. Я адказаў ёй: «Думаю, што калі вы пойдзеце на гэты крок, то на наступны дзень Газета Выборча, Рэч Паспалітая і многія іншыя найбуйнейшыя газеты Польшчы — выйдуць з чорнымі палосамі. І вы нават не ўяўляеце, які ўдар вы зробіце па беларуска-польскіх адносінах — і гэтыя наступствы будуць проста катастрафічнымі». Рызыка і пагроза варварскага стаўлення з боку рэжыму існавала заўсёды. І працягвае існаваць. Але гэта стаўленне рэжыму Лукашэнкі, а не беларусаў — і гэта важна разумець. Пазней, у часы працы міністрам культуры, з'явілася грамадская ініцыятыва па стварэнні на базе дома Чэслава Немана музея, прысвечанага музыканту. На гэты конт у мяне нават была гутарка ў той момант з кіраўніком адміністрацыі Лукашэнкі Макеем. Як міністр культуры, тады я цалкам падтрымаў праект адкрыцця музея Чэслава Немана ў Старых Васілішках. Сёння гэты музей функцыянуе, захоўваючы памяць аб важным для Польшчы ўраджэнцы Беларусі. І такі праект быў унёскам ва ўмацаванне нашых сяброўскіх узаемаадносін з Польшчай. Лукашэнка — заўсёды імкнуўся перашкаджаць паважлівым адносінам з суседзямі. І працягвае ладзіць правакацыі і сёння. «Еще одна оперативная информация. Дословно цитирую (это уже для поляков важно): «Польская и американская разведки готовят крупномасштабную провокацию против гражданского населения Польши, в которой обвинят Россию и Беларусь». Ён робіць усё, каб убіць клін і ў беларуска-польскія ўзаемаадносіны, адрэзаць нас ад еўрапейскай спадчыны, разбурыць нашы добрыя адносіны з палякамі. Беларусы і палякі, літоўцы і латышы, павінны разумець, што рэжым робіць усё тое ж самае, што ён зрабіў паміж беларусамі і ўкраінцамі. На жаль, вельмі многія ўкраінцы да нас, беларусаў, ставяцца крытычна — і будуць напэўна ставіцца так доўгі час. Такое стаўленне — гэта вынік надання Лукашэнкам тэрыторыі Беларусі для агрэсіі. Але трэба разумець, што гэта, як і многія іншыя дзеянні Лукашэнкі ў дачыненні да суседзяў — не жаданне беларусаў. І беларусы гэтага не падтрымліваюць. Беларусы хочуць жыць у міры з суседзямі. Антыдобрасуседская палітыка Лукашэнкі — мэтанакіраваная і сістэмная — супярэчыць поглядам беларусаў. Відавочны таму прыклад: варварскае разбурэнне польскіх пахаванняў на тэрыторыі Беларусі: у Бабровічах і Дындылішках Іўеўскага раёна, у Іўі і Ашмянах, Мікулішках і Ваўкавыску, многіх іншых месцах. Беларусы заўсёды ставіліся з павагай да любых пахаванняў — месцаў памяці памерлых людзей. Радаўніца і Дзяды — дні памяці нашых памерлых продкаў, калі на могілках прынята наводзіць парадак, успамінаць сваіх памерлых блізкіх. Для беларусаў — гэта асаблівыя сімвалічныя дні, а месцы пахаванняў — па-свойму святыя месцы. Але ўявіце сабе: у нашай краіне бульдозерамі зносяць помнікі, раўняюць з зямлёй пахаванні палякаў. Зносяць помнікі, пад якімі спачываюць людзі. І гэта проста не ўкладваецца ў галаве. І варта разумець, што хтосьці аддае на гэта загад — і мы ведаем хто. Такую палітыку ініцыюе асабіста Лукашэнка. Лукашэнка — не беларус, ён чужародны нашаму менталітэту і культуры. І знос польскіх помнікаў і пахаванняў — гэта толькі адно з пацверджанняў гэтаму, бо сапраўды гэтак жа, у 2019 годзе, на загад Лукашэнкі зносілі крыжы ў Курапатах — месцы масавых растрэлаў беларусаў. Ён здзяйсняе тое, што ўнутры беларускага народа, унутры беларускага грамадства недапушчальна, непрымальна. Робіць тое, што супярэчыць нашаму выхаванню, нашым караням і традыцыям, нашаму стаўленню да памерлых, да гісторыі. Ён іншародны і не належыць да беларускага народу. Таму што ён парушае ўсе тыя традыцыі, якія былі створаныя беларусамі і перадаюцца ад дзядоў і прадзедаў — і гэта таксама трэба ўсвядоміць нам усім — як беларусам, так і палякам. Беларус ніколі не будзе бурыць чужыя магілы. Калі я быў студэнтам юрыдычнага факультэта, я пачаў вывучаць польскую мову. Памятаю, як у мяне пыталіся: «А навошта ты вучыш польскую мову?» Я адказваў: «Вы ведаеце, Польшча гэта наш суседка, гэта буйная краіна, у нас заўсёды будуць адносіны з Польшчай, бо мы суседзі, у нас шмат агульнага. І я перакананы, што ў маім жыцці спатрэбіцца веданне польскай мовы». Праз гады пасля гэтых слоў так і атрымалася: я працаваў у Польшчы консулам, паслом. Сёння для сотняў тысяч беларусаў Польшча стала прытулкам праз варварскую палітыку Лукашэнкі ў дачыненні як да беларусаў, так і да ўсяго свету. Важна не дапусціць знішчэння з боку Лукашэнкі добрасуседскіх адносін з Польшчай як і з любой іншай краінай. Важна ўмацоўваць тыя каштоўнасці, якія нас аб'ядноўваюць. І польскі музыка Чэслаў Неман — адзін з сімвалаў нашай агульнай спадчыны, культурных і гістарычных сувязяў. Сувязяў, якіх важна захаваць, насуперак злачыннай палітыцы Лукашэнкі.

Павел Паўлавіч Латушка: намеснік кіраўніцы Аб'яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі, кіраўнік Народнага антыкрызіснага ўпраўлення, пасол «Ваенна-патрыятычныя клубы» з'яўляюцца ў Беларусі ледзьве не штомесяц. Па некаторых дадзеных, іх можа быць ужо больш за 950. Афіцыйна ў іх налічваецца амаль пяць тысяч удзельнікаў. Рэальная колькасць дзяцей, насамрэч уцягнутых у іх дзейнасць, застаецца невядомай. Але ці ёсць у іх хоць доля патрыятызму? Прыгледзеўшыся ўважліва да ідэй і «каштоўнасцяў», якія гэтыя клубы прышчапляюць беларускім дзецям, мы выявім, што да Беларусі яны наўрад ці маюць нейкае дачыненне. Бо ідэалогія, на якой яны будуюцца — гэта ідэалогія «рускага свету». Дэструктыўная для Беларусі канцэпцыя, якая нясе ў сябе поўнае падпарадкаванне народаў, якія Расія лічыць сваёй неад'емнай часткай. Выкладчыкамі ў «ваенна-патрыятычных клубах» з'яўляюцца ідэолагі, так званыя афіцэры, байцы ПВК «Вагнер», а на чале ўсяго гэтага стаіць Мікалай Карпянкоў — галоўны прыхільнік «рускага свету» сярод беларускіх сілавікоў. Чалавек, які адкрыта падтрымлівае расійскую агрэсію супраць Украіны, стварае спецпадраздзяленні ва ўнутраных войсках, інструктарамі ў якіх працуюць вагнераўцы, і сам увесь час з'яўляецца на публіцы з шаўронам групы «Вагнер». Чаму вучаць нашых дзяцей так званыя «ваенна-патрыятычныя клубы», як яны звязаны з Карпянковым, вагнераўцамі, «рускім светам» і пры чым тут вайна супраць Украіны — глядзіце ў нашым новым відэа.

Павел Паўлавіч Латушка: намеснік кіраўніцы Аб'яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі, кіраўнік Народнага антыкрызіснага ўпраўлення, пасол Аляксей Талай атрымаў узнагароду з рук Пуціна. У Расіі па вартасці ацанілі яго ўклад у незаконнае перамяшчэнне ўкраінскіх дзяцей на тэрыторыю Беларусі. На ўзнагароджанні Талай абвясціў сябе рускім, з якім, вядома ж, бог. І вось такія Талаі, якія адкрыта лічаць сябе рускімі, складаюць сетку расійскага ўплыву ў Беларусі. Мы ўжо распавядалі яшчэ аб адным рускім «патрыёце» — Мікалаі Карпянкове і яго асяроддзі, якое абслугоўвае персону «генерала» і сілавікоў вакол яго на прапагандысцкім узроўні, накшталт таго ж Рыгора Азаронка або Вадзіма Гігіна. Усе гэтыя персанажы, як і сам Карпянкоў, з'яўляюцца неад'емнай часткай сістэмы Лукашэнкі. Вонкава яны ўсяляк дэманструюць адданасць дыктатару. Але ці так гэта на самай справе? І хто звязвае актыўнасць «генерала» і прапагандыстаў у адзінае цэлае? Цяпер мы крыху прыадчынім заслону таямніцы і раскажам вам пра людзей, якія фармальна не з'яўляюцца часткай сістэмы Лукашэнкі, аднак выступаюць прамымі праваднікамі інтарэсаў Расіі ў Беларусі, рэгулярна ездзяць на акупаваныя Расіяй тэрыторыі Украіны, удзельнічаюць, а таксама самі арганізуюць мерапрыемствы ў расійскай амбасадзе і г. зв. расійскіх дамах, створаных Рассупрацоўніцтвам. Гаворка пра рух «Саюз». А дакладней — арганізацыйны камітэт стваранай у Беларусі палітычнай партыі. Варта сказаць, што Мінюст Лукашэнкі не стаў рэгістраваць гэтую партыю. Мабыць спецслужбы Лукашэнкі ўчулі пэўную пагрозу з боку новай прарасійскай сілы. Лідар партыі — Сяргей Лушч, у мінулым неанацыст, а цяпер рэспектабельны малады палітык і прапагандыст. Як сказана ўсё на тым жа сайце аргкамітэта «па перакананнях паслядоўны прыхільнік беларуска-расійскай інтэграцыі». Таксама Лушч з'яўляецца намеснікам старшыні савета кіраўнікоў «беларускіх грамадскіх аб'яднанняў расійскіх суайчыннікаў пры пасольстве Расійскай Федэрацыі ў Рэспубліцы Беларусь», гэта значыць аб'яднання ўсіх расійскіх арганізацый у Беларусі. Раней Лушч браў удзел у грамадскай арганізацыі «Русь» і ўзначальваў уласную моладзевую арганізацыю «Русь маладая». Лушч — заўзяты прадстаўнік «рускага свету» ў Беларусі і прыхільнік паглынання Беларусі Расіяй, ліквідацыі беларускай ідэнтычнасці. Лушч актыўна прасоўвае ідэі так званай «інтэграцыі» з Расіяй, а па сутнасці — займаецца падрыхтоўкай паглынання Беларусі. Адным з важных кірункаў дзейнасці Лушча і руху «Саюз» з'яўляецца падтрымка расійскай агрэсіі. За сваю дзейнасць Лушч быў «адзначаны прэстыжнымі знакамі адрознення»: падзякай і медалём Прэзідэнта Расійскай Федэрацыі Пуціна, падзякай Рассупрацоўніцтва, а таксама падзякай пасольства РФ у Беларусі. Мы таксама не засталіся ў баку і ўключылі гэтага персанажа ў нашы нядаўнія прапановы з абгрунтаваннямі для прымянення персанальных санкцый ЕС, ЗША і Канады. Прадстаўнікі «Саюза» пры падтрымцы расійскага пасольства актыўна праводзяць прапагандысцкія сустрэчы беларускіх школьнікаў і кадэтаў, удзельнікаў г. зв. патрыятычных клубаў з іх аднагодкамі з Расіі і, у асаблівасці, акупаваных Расіяй тэрыторый Украіны. Мікалай Карпянкоў, Сяргей Лушч, Аляксей Талай, Вадзім Гігін, Рыгор Азаронак, Алег Раманаў, Ала Веруш — гэтыя прозвішчы не сустрэнеш у спісах «экстрэмістаў» і «тэрарыстаў». Але менавіта яны і арганізацыі, якія іх аб'ядноўваюць — сапраўдная пагроза нацыянальнай бяспецы і тэрытарыяльнай цэласнасці Беларусі. І яны чакаюць зручнага моманту, каб ажыццявіць іх мэту — канчаткова ліквідаваць нашу дзяржаўнасць і зрабіць нашу краіну часткай Расіі.