Пошук па сайце

Арцём Праскаловіч аб пазбаўленні грамадзянства Юрыст НАУ даў каментар «Маланцы», у якім патлумачыў, чаму новая скандальная ініцыятыва ўлады незаконная. Асноўныя тэзы: нават свежапрынятая Лукашэнкам і пад Лукашэнкам Канстытуцыя прама забараняе прымусовае пазбаўленне грамадзянства, атрыманага па нараджэнні; пазбаўленне грамадзянства магчыма толькі ў выпадку паступлення на ваенную або дзяржслужбу ў іншай краіне; ідэя пазбаўляць грамадзянства не больш легітымная, чым «завочныя суды» або пакаранне за «замах» на тэракт. З юрыдычнага пункту гледжання гэтыя ініцыятывы — не больш чым прапагандысцкія хітрыкі; пастанова аб пазбаўленні грамадзянства беларуса за мяжой дае падставы звярнуцца па статус бежанца або асобы без грамадзянства ў краіне знаходжання; усе заканадаўчыя ініцыятывы, прынятыя пасля 2020 года, патрабуюць перагляду. Самыя неадэкватныя — неадкладнай адмены.

Народнае антыкрызіснае ўпраўленне ў сакавіку 2022 года ініцыявала кампанію па прыпыненні дзейнасці замежных кампаній і пастаўшчыкоў паслуг у Беларусі і ўзмацненні эканамічнага ціску на рэжым Лукашэнкі https://youtu.be/j6Xfjj_APZI З пачаткам вайны Народнае Антыкрызіснае кіраванне пачало працу, накіраваную на інфармаванне заходніх кампаній пра ролю Лукашэнкі як саагрэсара ў дачыненні да Украіны — з мэтай прыпынення дзейнасці такіх прадпрыемстваў на тэрыторыі Беларусі. Рэжым не павінен атрымліваць ні цэнта на вайну з брацкім украінскім народам. Мы падрыхтавалі і накіравалі звароты ў кампаніі, якія спынілі бізнэс у Расеі, але якія прадаўжаюць працаваць у нашай краіне, з патрабаваннем аб неабходнасці прыпынення супрацоўніцтва з рэжымам Лукашэнкі, які ўзурпаваў уладу. 149 заходніх кампаній прыпынілі сваю дзейнасць у Беларусі праз саўдзел рэжыму ў агрэсіі. Каманда НАУ вядзе шматбаковую дыпламатычную працу і праводзіць маштабную інфармацыйную кампанію, каб дамагчыся ўвядзення ў дачыненні да беларускага рэжыму максімальна жорсткіх санкцый, аналагічных прынятым у дачыненні да Расеі. Наша мэта — ліквідацыя «беларускага афшора» і пазбаўленне рэжымаў Пуціна і Лукашэнкі рэсурсаў для працягу вайны і акупацыі Беларусі. Мы працягваем заклікаць кіраўніцтва кампаній, якія ўжо адмовіліся ад прысутнасці на расейскім рынку і спынілі фінансаванне пуцінскага рэжыму — распачаць аналагічную меру ў дачыненні да беларускага рынку і спыніць фінансаванне рэжыму Лукашэнкі. Калі вы з’яўляецеся прадстаўніком арганізацыі або структуры, якая прадстаўляе беларускія дэмсілы ці ваша дзейнасць звязана з процідзеяннем рэжымам Лукашэнкі, Пуціна і развязанай імі ваеннай агрэсіі ў дачыненні да Украіны — вы можаце далучыцца да нашай кампаніі і выкарыстаць ўзор нашага ліста. Кантакты кампаній Артыкулы па гэтай тэме Лукашэнка абавязаны забяспечыць транзіт украінскага збожжа Эканамічныя санкцыі супраць агрэсараў Беларусы пад санкцыямі ці ўкраінцы пад бомбамі. Каму горш? 149 заходніх кампаній прыпынілі сваю дзейнасць у Беларусі з прычыны саўдзелу рэжыму ў агрэсіі Лукашэнка — ваенны агрэсар-невідзімка? Захаду час узгадаць пра Лукашэнку МЗС Вялікабрытаніі адказаў на зварот НАУ «Ні цэнта на вайну!» Нельга весці бізнэс у краінах-агрэсарах Паклічце замежныя кампаніі спыніць фінансаваць вайну Сустрэча з дэпутатам Еўрапарламента Радаславам Сікорскім 70% беларускага экспарту ў ЕС пад санкцыямі Супраціў беларусаў і санкцыі ЕС супраць рэжыму Лукашэнкі прывядуць да сыходу дыктатара і пачатку новай эпохі стварэння ў Беларусі Канец замежным інвестыцыям Лукашэнка — агрэсар і зарабляе на вайне Сустрэчы з дыпламатамі і дэпутатамі ЕС Bosch спынілі пастаўкі сваёй прадукцыі ў Беларусь Палітычная халатнасць Захаду Ні цэнта на вайну з Украінай!

Каманда НАУ прыняла ўдзел у дыскусіі, якая прайшла па ініцыятыве Міжнароднага Камітэта супраць катаванняў на платформе Беларускага Моладзевага Хаба ў Варшаве. Дыскусія з дакументатарам і пацярпелым прайшла ў рамках Тыдня супраць катаванняў. Распавесці сваю гісторыю пацярпеламу бывае вельмі цяжка — чалавек паўторна перажывае траўматычны вопыт. Цi варта перасільваць сябе і гаварыць аб перажытым вопыце публічна? Вядома, гэта залежыць толькі ад жадання, унутранага стану і асабістых абставінаў самога пацярпелага. Аднак прыцягваць увагу да праблемы безумоўна неабходна. Анжаліка Мельнікава, каардынатар праектаў НАУ: «Збор доказаў і дакументаванне — гэта вельмі важная праца, якую скрупулёзна і з вялікай адказнасцю вядуць праваабаронцы. Гэта тое, што стане доказнай базай для будучых справядлівых судовых разглядаў. Аднак мы перакананыя, што дэмакратычнае грамадства і праваабарончыя арганізацыі павінны сёння не проста казаць аб праблеме, а біць трывогу — як гэта было ў 2020, бо катаванні і здзекі з палітвязняў не спыняюцца ў Беларусі і па гэты дзень. Шчыра кажучы, пакуль ні адна заява пацярпелага не была даведзена да разгляду такім чынам, каб гэта прынесла адчувальны вынік, і злачынец панёс пакаранне. Будзем сумленныя, прыцягнуць у поўнай меры да крымінальнай адказнасці тых, хто ўжываў катаванні або аддаваў злачынныя загады, пакуль уладу ўтрымлівае рэжым — немагчыма. Аднак мы можам і абавязаныя паспрабаваць праверыць на практыцы, як працуе механізм універсальнай юрысдыкцыі ў краінах, якія падпісалі ў свой час канвенцыю супраць катаванняў. Праца ў гэтым кірунку дасць нам шанец як мінімум абвясціць злачынцаў, якія замаралі рукі ў крыві беларусаў, у міжнародны вышук, і прымусіць адчуваць непазбежнасць пакарання». У рамках Тыдня супраць катаванняў нашай камандай быў арганізаваны круглы стол, на якім сумесна з польскімі адвакатамі ў працоўным парадку абмяркоўваліся канкрэтныя крокі па фарсіраванні разгляду заяў беларусаў у Польшчы. Акрамя таго, юрысты каманды НАУ выступілі ў якасці экспертаў у спецыяльным стрыме «Маланка медыя». На гэтым тыдні мы таксама працавалі наўпрост з пацярпелымі, юрыстамі і следчымі, якія знаходзяцца ў Літве, Швейцарыі, Нарвегіі і Вялікабрытаніі. Праект НАУ «механізмы універсальнай юрысдыкцыі супраць рэжыму Лукашэнкі» — гэта рэальны шанец прымяніць на практыцы прынцыпы міжнароднага права і дамагчыся вынікаў ужо сёння. Нагадваем, што мы шукаем пацярпелых, якія хочуць скарыстацца магчымасцю прыцягнуць злачынцаў да адказнасці, выкарыстоўваючы механізмы універсальнай юрысдыкцыі. Час дзейнічаць!

Круглы стол «Механізмы універсальнай юрысдыкцыі. Агульныя падыходы і асаблівасці прымянення ў Рэспубліцы Польшча» «Калі ж мы зможам дамагчыся справядлівасці і прыцягнем да адказнасці хаця б аднаго паспешнiка рэжыму, які здзекаваўся над людзьмі ў турмах, ужываючы катаванні і фізічны гвалт? Ці магчыма гэта ў прынцыпе — пакуль дыктатар утрымлівае ўладу?» Такім пытаннем задаецца сёння практычна кожны беларус, які не змог «перагарнуць старонку» і забыць страшныя падзеі 2020 года. Наша каманда працягвае вывучаць усе магчымасці для таго, каб прыцягнуць да крымінальнай адказнасці сілавікоў Лукашэнкі ўжо сёння, выкарыстоўваючы як інструмент універсальную юрысдыкцыю. Задача, якая стаіць перад камандай — вельмі няпростая, бо мы практычна ствараем прэцэдэнт, спрабуючы давесці кожную справу да фактычнага абвяшчэння злачынцаў у міжнародны вышук. Анжаліка Мельнікава, каардынатар праекта: «Мы разумеем, што да змены ўлады ў Беларусі судовы працэс немагчымы. Але той мінімум, які мы здольныя зрабіць сёння — гэта дамагчыся ўнясення імёнаў злачынцаў у спісы Інтэрпола для таго, каб яны не маглі свабодна перамяшчацца цяпер, а ў свой час — хавацца ад правасуддзя». Улічваючы складанасць прасоўвання прымянення прынцыпу універсальнай юрысдыкцыі, каманда НАУ правяла ў Варшаве круглы стол, у якім таксама прынялі ўдзел польскія юрысты — эксперты ў галіне міжнароднага крымінальнага права, а таксама юрыст офіса Святланы Ціханоўскай Крысціна Рыхтэр. У ходзе мерапрыемства адбыўся абмен вопытам і ведамі ў галіне прымянення прынцыпу ў краінах ЕС, былi абмеркаваны магчымасці фарсіравання разгляду такіх спраў у Польшчы і прыцягнення ўвагі грамадскасці да праблемы практычнага прымянення універсальнай юрысдыкцыі. Арцём Праскаловіч, адказны за ўнутраную палітыку і дзяржаўнае кіраванне: «Cёння мы пераходзім у актыўную фазу дзеянняў, якая, як мы спадзяемся, дазволіць максімальна далёка прасунуцца ў практычным прымяненні інстытутаў універсальнай юрысдыкцыі і аб’явіць у міжнародны вышук асоб, вінаватых у гвалце на тэрыторыі Беларусі». Нагадваем, што мы шукаем пацярпелых, якія хочуць скарыстацца магчымасцю прыцягнуць злачынцаў да адказнасці, выкарыстоўваючы механізмы універсальнай юрысдыкцыі. Мы працягнем прыкладаць нашыя намаганні для таго, каб паспешнікі рэжыму, якiя здзейснілі злачынствы супраць беларускага народу, панеслі за гэта адказнасць.

Выступленне Паўла Латушка на канферэнцыі імя Каліноўскага ў Еўрапейскім Парламенце Брусэль, 21 чэрвеня 2022 года Калі вы дазволіце я буду выкарыстоўваць беларускую мову. Я лічу, што гэта важна для беларусаў сення каб прадэманстраваць нашу ідэнтычнасць. Шаноўная спадарыня Старшыня, Паважаныя дэпутаты Еўрапарламента, калегі, Зло не павінна мець сфераў уплыву. І аніводная краіна ў свеце не павінна быць сфераю ўплыву зла. У гэтыя дні будзе разглядаецца рашэнне аб наданні статусу кандыдатаў у члены Еўрапейскага Саюза Ўкраіне, Малдове і Грузіі. Усе тры краіны, у той ці іншай ступені, раней памылкова лічыліся сферай уплыву Расіі. І ўсе яны сталі ахвярамі яе агрэсіўнай неаімперскай палітыкі. Усе яны заплацілі занадта вялікую цану за гэтае памылковае меркаваньне цывілізаванага свету. Прама зараз неверагодную цану ізноў плаціць Украіна. Але незалежныя, свабодалюбныя народы і краіны не могуць і не павінны лічыцца сферай уплыву абсалютнага зла пад назвай «рускі свет». І прама зараз у Аб’яднанай Еўропы ёсць гістарычны шанец гэта даказаць. Даказаць на справе, што ўсе краіны, якія імкнуцца вырвацца з «рускага свету», атрымаюць усю неабходную падтрымку ад свету цывілізаванага. Сёння я хачу нагадаць, што ў Еўропе ёсць яшчэ адна такая краіна. Гэтая краіна — Беларусь. І вось нашае пасланне Аб’яднанай Еўропе: МЫ — НЕ «РУСКІ СВЕТ» І НЕ СФЕРА ЎПЛЫВУ РАСІІ. Мы — еўрапейскі народ, які апынуўся пад расійскай акупацыяй і дыктатурай пуцінскай марыянеткі Лукашэнкі. І гэта таксама вынік нашых і вашых памылак, працу над якімі мы абавязаны правесці. І зрабіць свой каштоўнасны і прынцыповы выбар — як вам, так і нам, беларусам. Выбар, перад якім нас паставіла вайна: паміж дабром і злом. Без паўтонаў. І мы, народ Беларусі, абіраем дабро. Пра гэта кажуць і ўсе апошнія апытанні: Большасьць беларусаў — супраць вайны. Большасць беларусаў — за еўрапейскі выбар, а не за «рускі свет». Гэта значыць, што мы ўсвядомілі свае памылкі, калі лічылі, што нам нікуды не падзецца ад Расіі з-за нашага геапалітычнага становішча. Мы зразумелі, што не суседства з Расіяй павінна вызначаць наш цывілізацыйны выбар. Не яно вызначае нашыя каштоўнасці, не яно вызначае нашае бачанне будучыні Беларусі — як незалежнай, свабоднай, дэмакратычнай і прагрэсіўнай дзяржавы. Але нажаль, менавіта геаграфічная блізкасць да Расіі стварае пагрозу такой будучыні для Беларусі. І гэтая пагроза тым мацней, чым мацней перакананне ўсяго астатняга свету ў тым, што Беларусь — гэта сфера ўплыву Расіі. Ёсць вядомае выказванне: «Адзінае, што трэба для трыюмфу зла — гэта каб добрыя людзі нічога не рабілі». І няма нічога больш згубнага для бяздзейнасці добрых людзей, чым памылковае меркаванне, што нешта знаходзіцца па-за сферай іх уплыву. Сёння, на прыкладзе жудаснай вайны ва Ўкраіне, мы бачым, да якіх наступстваў гэта можа прывесці. А менавіта да акупацыі адной еўрапейскай краіны — Беларусі, і нападу на іншую — Украіну. Яшчэ ў 2020 годзе, калі беларусы масава выйшлі на вуліцы, пратэстуючы супраць скрадзенага ў іх выбару, Расія заявіла аб гатоўнасці аказаць ваенную падтрымку рэжыму Лукашэнкі. У 2022 годзе расійскія войскі ўвайшлі ў Беларусь — пад выглядам вучэнняў. І не пакінулі яе тэрыторыю па іх заканчэнні. Замест гэтага 24 лютага яны ўварваліся ва Ўкраіну. Так, пры поўнай згодзе і падтрымцы пуцінскай марыянеткі - Лукашэнкі - адбылася акупацыя Беларусі і пераўтварэнне яе ў ваеннага са-агрэсара. На якой жа падставе Расія рыхтавалася ўмяшацца ва ўнутраныя справы Беларусі ў 2020 годзе? І на якой падставе яна вырашыла, што Беларусь можна выкарыстоўваць як плацдарм для вядзення вайны ў 2022-м? На той жа, на якой яна развязвала і развязвае войны ў кожнай краіне, якую лічыць сферай свайго ўплыву — з маўклівай згоды астатняга свету. Так ці гатовы свет працягваць з гэтым згаджацца? Ці гатовы свет працягваць лічыць, што Беларусь, Украіна, Грузія ці Малдова — гэта сфера ўплыву Расіі - і дазваляць Расіі лічыць так самой? 3 з 4 пералічаных краін ужо заявілі пра тое, што іх выбар — гэта Еўропа, а не Расія. Яны зрабілі свой цывілізацыйны выбар. Прыйшоў час зрабіць гэты выбар і Беларусі. Што для гэтага трэба? Я перакананы, што Беларусі і Еўропе неабходна зрабіць 3 галоўныя крокі насустрач адзін аднаму. Крок першы для Беларусі — у асобе дэмакратычных сілаў - гэта стварэнне пераходнага ўрада, пра што яшчэ 24 лютага абвясціла Святлана Ціханоўская. Пераходны ўрад павінен стаць рэальнай альтэрнатывай незаконнаму, нелегітымнаму і марыянеткаваму ўраду Лукашэнкі і адстойваць еўрапейскі выбар Беларусі на міжнароднай арэне. Крок другі — пачаць нацыянальна-вызваленчы рух для барацьбы з расійскай акупацыяй і марыянеткавым рэжымам Лукашэнкі і вызвалення Беларусі. Крок трэці — зрабіць еўрапейскі выбар у якасці вольнай, незалежнай і дэмакратычнай дзяржавы. Але на гэтым шляху нам неабходная ваша падтрымка. Якіх крокаў насустрач мы чакаем ад вас? Крок першы — поўная ізаляцыя незаконнага марыянеткавага рэжыму Лукашэнкі на міжнароднай арэне праз выключэнне ўсіх яго прадстаўнікоў з міжнародных арганізацый. І запрашэнне на іх месца прадстаўнікоў дэмакратычных сіл. Крок другі — прававое прызнанне факту акупацыі Беларусі Расіяй, прызнанне пераходнага ўрада і нацыянальна-вызваленчага руху Беларусі. Крок трэці — падтрымка еўрапейскага выбару незалежнай Беларусі пасля яе вызвалення ад акупацыі і правядзення новых дэмакратычных выбараў. Мы, беларусы, прыйшлі да гэтага разумення яшчэ ў 2020 годзе. І мы гатовыя рухацца насустрач свабодзе і незалежнасці. Насустрач Вольнай Еўропе. Зрабіце і вы крокі нам насустрач! Давайце разам пройдзем гэты шлях да святла, агульнай бяспекі і дабрабыту.

Сумесны зварот Святланы Ціханоўскай, Паўла Латушкі, Каардынацыйнай Рады і прадстаўнікоў дэмакратычных сіл да ЕС Яго правасхадзіцельства Шарль Мішэль Прэзідэнт Еўрапейскай рады Брусель, Бельгія Паважаны спадар Прэзідэнт, Дзяржавы-члены і кіруючыя органы Еўрапейскага Саюза неўзабаве прымуць рашэнне па заяўках аб прадастаўленні статусу кандыдата ў члены ЕС тром новым дзяржавам: Грузіі, Малдове і Украіне. Мы заклікаем ЕС і ўсіх яго членаў падысці да гэтага працэсу з поўным разуменнем прыхільнасці гэтых краін да еўрапейскага праекта і падтрымаць іх заяўкі, а таксама адлюстраваць у выніковым дакуменце еўрапейскую перспектыву для Беларусі пасля дэмакратычных перамен. Сярод гэтых дзяржаў Украіна займае асаблівае месца, паколькі яна мужна вядзе справядлівую вайну, абараняючы сваё суверэннае права на свабодны выбар альянсаў, права, якое Расія груба адмаўляе не толькі ў адносінах да Украіны, але і ў адносінах да ЕС. Каб падтрымаць гэты фундаментальны прынцып, стварыць прэцэдэнт таго, што ні адна краіна не можа накласці вета, і прызнаць ролю ўкраінскага народа ў абароне бяспекі Еўропы, мы лічым, што Украіне павінен быць неадкладна нададзены статус кандыдата. Гэта адабрэнне дасць магчымасць падтрымаць імпульс у захаванні Еўропы цэласнай, свабоднай і мірнай. Украінцы сёння не толькі абараняюць Еўропу ад расійскай агрэсіі. Іх адвага, стойкасць і рашучасць забяспечаць ім перамогу ў вайне. Перспектыва членства ў ЕС дапаможа Украіне заваяваць свет, які вызначае будучыню ўсяго рэгіёна. Незалежная і дэмакратычная Беларусь мае патрэбу ва Украіне, якая паспяхова перамагае і абараняе сваю дзяржаўнасць, ідэнтычнасць і суверэнітэт. Аналагічным чынам, Украіна мае патрэбу ва ўстойлівым мірным ладзе, які ўключае прадказальных суседзяў, якія будуць рэальна гарантаваць яе бяспеку, і чыя палітыка будзе вызначацца нацыянальнымі інтарэсамі, заснаванымі на міжнародным праве. Гэта азначае, што Беларусь павінна мець еўрапейскую перспектыву, якая таксама мусіць быць прызнаная ЕЗ. На працягу ўсёй гісторыі Беларусь удзельнічала ў развіцці еўрапейскай цывілізацыі і ўносіла ў яго свой уклад. Беларускія гарады кіраваліся па Магдэбургскім праве, у Вялікім княстве Літоўскім Статут 1588 года — збор законаў, напісаны на беларускай мове — увёў прынцыпы вяршэнства права і падзелу ўладаў. Шматлікія спробы адрэзаць Беларусь ад Еўропы праваліліся, бо гэта супярэчыць нашым нацыянальным інтарэсам. Нелегітымны і незаконны рэжым спрабуе падарваць нашую дзяржаўнасць і знішчыць нацыянальную ідэнтычнасць, але беларусы захоўваюць цвёрдае пачуццё прыналежнасці да еўрапейскай сям'і. Цяпер вядзецца работа па інстытуцыяналізацыі ўдзелу Беларусі ў Савеце Еўропы для падрыхтоўкі да адказнага дэмакратычнага кіравання і паўнапраўнага членства. Пасля рэвалюцыі 2020 года мы няўхільна пашыраем адносіны з ЕС як натуральным саюзнікам свабоднай Беларусі. Мы ясна бачым перспектывы партнёрства з ЕС, рашэнне аб якім будзе прымаць беларускі народ пасля аднаўлення дэмакратыі ў нашай краіне. Працуючы над набліжэннем гэтага моманту, мы ўсведамляем шырыню рэформаў, якія неабходна правесці Беларусі для аднаўлення дэмакратычнага кіравання, і рыхтуем гэтыя крокі для Новай дэмакратычнай Беларусі. У той жа час, паколькі ЕС разглядае заяўкі ад нашага рэгіёну, надышоў зручны момант, каб таксама прызнаць і пацвердзіць еўрапейскую перспектыву для Беларусі. Гэта стане асновай для размовы і рашэнняў аб формах узаемадзеяння паміж беларускім народам і ЕС, пракладаючы шлях да падтрымання бяспечнай, дэмакратычнай, квітнеючай Еўропы. Электронная версія дакумента (pdf) ⇲

11 чэрвеня расійскія акупацыйныя ўлады і марыянеткавы ўрад Лукашэнку плануюць правесці ў Мінску вялікі канцэрт з нагоды Дня Расіі Прымаючы да ўвагі, што: 1) Рэспубліка Беларусь была акупавана Расіяй пры поўным садзейнічанні Узброеных Сіл Беларусі і марыянетачнага ўрада Лукашэнкі, які выконвае функцыі акупацыйнай адміністрацыі; 2) у парушэнне міжнароднага права, двухбаковых пагадненняў з Украінай, Канстытуцыі і ваеннай дактрыны Рэспублікі Беларусь наша краіна выкарыстоўвалася ваенным агрэсарам-Расіяй як плацдарм для нападу на Украіну і да гэтага часу выкарыстоўваецца для нанясення ракетна-авіяцыйных удараў па тэрыторыя Украіны, а марыянеткавы ўрад дае ўсю неабходную інфраструктуру і падтрымку для гэтага, што з'яўляецца прамым саўдзелам у ваеннай агрэсіі; 3) расейскія войскі і вайсковыя базы знаходзяцца на тэрыторыі Беларусі без згоды народа Беларусі; 4) з 24 лютага затрымана і рэпрэсавана за антываенныя выступленні больш за 1500 беларусаў; 5) шэраг затрыманнь чыгуначных партызан праводзіўся з асаблівай і неапраўданай жорсткасцю, а менавіта — пасля затрымання памочнікі рускіх акупантаў стралялі затрыманым у калена; 6) 13 траўня Лукашэнка падпісаў закон, які дазваляе ўжыванне смяротнага пакарання ў выглядзе расстрэлу за «замах на здзяйсненне тэрарыстычных актаў» з мэтай запалохвання актыўных беларусаў, якія амаль не спынялі супрацівы рэжыму Лукашэнкі і расейскім акупантам два гады, што ва ўмовах юрыдычнага дэфолту развязвае Лукашэнку для ўзмацнення палітычнага тэрору і ўкаранення «узаконенай» практыкі палітычна матываваных забойстваў беларусаў; 7) колькасць палітвязняў у Беларусі працягвае штодня расці і на сённяшні дзень складае больш за 1200 чалавек, частка з якіх затрымана з 24 лютага за супрацьдзеянне расейскай ваеннай агрэсіі, у тым ліку за перадачу дадзеных аб перамяшчэнні расейскіх войскаў і тэхнікі тэлеграм-канала «Беларускi Гаюн»; 8) марыянеткавы ўрад Лукашэнка ўзмацніў палітыку русіфікацыі беларусаў і вядзе актыўную кампанію па знішчэнні беларускамоўных выдавецтваў і кнігарняў; 9) Беларускія праўладныя СМІ і прапагандысцкія тэлеграм-каналы фактычна кантралююцца расейскімі прапагандыстамі. Народнае антыкрызіснае ўпраўленне катэгарычна лічыць недапушчальным намер расійскіх акупантаў і іх памагатых у асобе марыянетачнага рэжыму Лукашэнкі адзначаць Дзень Расіі ў Беларусі; рашуча пратэстуе супраць гэтага намеру і заклікае ўсіх жыхароў Мінска і іншых гарадоў Беларусі байкатаваць любыя мерапрыемствы, прысвечаныя Дню Расіі, актыўна процідзейнічаць іх прапагандзе ўсімі даступнымі спосабамі і рабіць любыя іншыя дзеянні, накіраваныя на зрыў плана расійскіх акупантаў па правядзенні Дня Расіі ў Беларусі. Мы заклікаем усіх нашых міжнародных партнёраў публічна падтрымаць нашу пазіцыю, антываенную і антыакупацыйную барацьбу беларускага народа і зноў заяўляем аб важнасці і неабходнасці афіцыйнага міжнароднага прызнання расійскай акупацыі Беларусі, прызнання ўрада Лукашэнкі марыянеткавым урадам і ваенным агрэсарам і марыянетачным рэжымам, вывад усіх расейскіх войскаў з тэрыторыі нашай краіны, спыненне выкарыстання ўлады рэжымам Лукашэнкі і яго існаванне як палітычнай адукацыі. Не дню Расіі ў Беларусі! Не расійскай акупацыі! Не марыянеткаваму рэжыму Лукашэнкі!

Адкрыты ліст Народнага антыкрызіснага упраўлення аб недапушчальнасці адкрыцця балтыйскіх партоў для беларускага калію ў абмен на транзіт Украінскага збожжа Мы звяртаемся да ўрадаў Літвы, Польшчы, Украіны і ЗША, а таксама да ААН і Еўрапейскай камісіі. Наш зварот матываваны магчымым узнікненнем харчовага крызісу з-за дзеянняў рэжымаў ваенных агрэсараў — Пуціна і Лукашэнкі. Менавіта зараз супраць Украіны вядзецца поўнамаштабная агрэсіўная вайна, якой Еўропа не бачыла ўжо амаль 80 гадоў. Рэжым Лукашэнкі з’яўляецца саагрэсарам у гэтай вайне паводле рэзалюцыі ГА ААН 1974 года, і яго ролю ў ёй нельга недаацэньваць: шматлікія ракетныя і авіяўдары, а таксама ваенныя злачынствы ў Бучы і Ирпені былі б проста немагчымыя без яго дапамогі, бо ўсе ваенныя падраздзяленні Расіі, якія ўдзельнічалі ў аблозе Кіева, уварваліся ва Украіну з беларускай тэрыторыі. У дадзены момант расійскі флот блакуе ўкраінскія парты і перашкаджае адгрузцы збожжа. Разам з тым, і Пуцін, і Лукашэнка ў адзін голас пагражаюць свету харчовым крызісам і сцвярджаюць, што нібыта адзіны практычны варыянт адгрузкі збожжа — балтыйскія парты, для чаго неабходны чыгуначны транзіт праз Беларусь. Цана, якую яны патрабуюць за гэты транзіт — адмена санкцый, у тым ліку экспарт беларускіх калійных угнаеньняў праз Клайпеду. Наколькі ж адэкватным з’яўляецца такое «развязанне» праблемы, якую самі ж Пуцін і Лукашэнка і стварылі? Па-першае, калі харчовы крызіс сапраўды наспявае, рашэнне павінна быць максімальна аператыўным і маштабным. Аднак, разлікі паказваюць, што практычная прапускная здольнасць «беларускага» транзіту складае не больш двух мільёнаў тон у месяц. Гэта значыць, што для транспарціроўкі ўкраінскага збожжа спатрэбіцца не менш за год — без папраўкі на зніжэнне прапускной здольнасці партоў, паколькі беларускі калій па сутнасці будзе канкураваць за перавалачныя магутнасці з украінскім збожжам. Такім чынам, рашэнне задачы, на якое спатрэбіцца больш за год, нельга лічыць аператыўным. Па-другое, украінскае збожжа складае 8.5% сусветнага экспарту збожжа (па дадзеных 2021 года) — без уліку той долі, якую скралі расійскія агрэсары. Такі дэфіцыт прывядзе да росту коштаў, але ледзь можа выклікаць поўнамаштабны сусветны харчовы крызіс. Таму відавочна, што і верагоднасць крызісу, і магчымасці яго пераадолення некалькі пераацэньваюцца рэжымам Лукашэнкі з адзінай мэтай адмены санкцый. Важна памятаць, што гэта не першы крызіс, які быў ім арганізаваны-толькі ў мінулым годзе ён цынічна арганізаваў міграцыйны крызіс у спробе паўплываць на ЕС-цалкам напляваўшы на жыцці пацярпелых ад яго дзеянняў мігрантаў і ператварыўшы іх у інструмент для дасягнення сваёй мэты-адмены санкцый. Таму сёння яго так званы клопат пра галадоўнікаў неабходна таксама называць тым, чым яна з’яўляецца на самай справе — крывадушным вымагальніцтвам. Калі Лукашэнка хоча выратаваць свет ад голаду, ён павінен зрабіць гэта без якіх-небудзь папярэдніх умоў-забяспечыць транзіт тавараў з «адрэзанай ад выхаду да мора» Украіны, што прадугледжана міжнародным правам. Гаварыць з дыктатарамі неабходна на зразумелай для іх мове-мове сілы і непазбежнасці. Дазвол харчовага крызісу напрамую звязана з рашэннем стратэгічнага для Украіны пытання-разблакавання марскіх партоў. У выпадку разгляду іншых варыянтаў, эфектыўным спосабам вырашэння харчовага крызісу будзе не паддавацца на блеф дыктатара Лукашэнкі, а паставіць яму ультыматум у выглядзе пагрозы неадкладных і жорсткіх санкцый, калі ён паспрабуе што-небудзь патрабаваць у абмен на свабодны транзіт Украінскага збожжа на ўзгодненых камерцыйных умовах. Такія санкцыі могуць уключаць, у прыватнасці, замарожванне актываў Нацыянальнага банка Беларусі, якія засталіся, і карэспандэнцкіх рахункаў ўсіх беларускіх камерцыйных банкаў, а таксама поўнае адключэнне ад сеткі SWIFT, спыненне чыгуначнага паведамлення і іншыя. Вызваленне палітычных зняволеных, Судовы пераслед асоб, адказных за фальсіфікацыю выбараў і беспрэцэдэнтны гвалт, якое рушыла за імі, і Правядзенне свабодных, сумленных і празрыстых прэзідэнцкіх і парламенцкіх выбараў. А вось утрыманне ўкраінскага збожжа «у закладніках» не ўваходзіць у спіс дадзеных умоў. Пры гэтым, на бягучы момант ні па адным з названых умоў не толькі няма прагрэсу, але па сутнасці сітуацыя значна пагоршылася. Колькасць палітычных зняволеных у Беларусі перавысіла 1220 чалавек і працягвае штодня расці, адказныя за гвалт і катаванні атрымалі павышэнні замест законнага пакарання. Таму адмена якіх бы там ні было санкцый, заснаваная выключна на блефе дыктатара, будзе мець сур’ёзныя наступствы. Гэта толькі ўмацуе веру вымагальніка ў тое, што такі метад вядзення спраў з светам з’яўляецца прадуктыўным. Заклікаем вас не дапускаць адразу і дзейнічаць. Мы не павінны ісці на саступкі рэжыму і аслабляць наш ціск на яго. Павел Латушка Член Прэзідыума Каардынацыйнай Рады Кіраўнік Народнага Антыкрызіснага Упраўлення Пасол, экс-міністр

Павел Латушка аб загнаным у кут дыктатары У апошнія дні на парадак дня зноў паўстала пытанне аб магчымым удзеле Беларусі ў вайне — непасрэдна ў наземнай аперацыі супраць Украіны. Давайце выкажам свае здагадкі на гэты конт. Няма сумненняў, што Беларусь, па віне Лукашэнкі, ужо з'яўляецца краінай-агрэсарам. Гэтыя сумневы развейвае нядаўна ўнесены ў Вярхоўную Раду Украіны законапраект, які вызначае Рэспубліку Беларусь як «дзяржаву, якая падтрымлівае Расейскую Федэрацыю ва ўзброенай агрэсіі супраць Украіны шляхам прадастаўлення бесперашкоднага доступу ўзброеным сілам дзяржавы-агрэсара да сваёй тэрыторыі і аб'ектаў ваеннай інфраструктуры для ваенных дзеянняў супраць Украіны». Прапанаваныя змены прадугледжваюць магчымасць канфіскацыі маёмасці і актываў Рэспублікі Беларусь на карысць Украіны і не абмяжоўваюць права Украіны патрабаваць прыцягнення Беларусі да адказнасці, у тым ліку для кампенсацыі ўрону, нанесенага поўнамаштабнай агрэсіўнай вайной, якую Расія пры падтрымцы Беларусі вядзе супраць Украіны і ўкраінскага народа, парушаючы міжнароднае. права і здзяйсняючы злачынствы супраць чалавечнасці. Іншымі словамі, прама прапісаны рэпарацый — пакрыццё матэрыяльнага ўрону, нанесенага вайной. У сваім юрыдычным абгрунтаванні дэпутаты Вярхоўнай Рады — ініцыятары законапраекта — спасылаюцца на рэзалюцыю Генеральнай Асамблеі ААН «Вызначэнне агрэсіі» ад 1974 года, якая дакладна кваліфікуе дзеянні, звязаныя з прадастаўленнем сваёй тэрыторыі для нападу адной дзяржавы на іншую, як акт ваеннай агрэсіі. Яны таксама спасылаюцца на парушэнне Беларуссю сваіх абавязацельстваў у адносінах з Украінай, у прыватнасці, прынцыпу непрымянення сілы або пагрозы сілай і Дагавора аб дружбе, добрасуседстве і супрацоўніцтве, які абсалютна выключае магчымасць агрэсіі. Са свайго боку можам дадаць, што таксама былі груба парушаны Канстытуцыя, Ваенная дактрына Рэспублікі Беларусь і Дагавор аб дзяржаўнай граніцы паміж Беларуссю і Украінай. На наш погляд, аўтары законапраекта цалкам справядліва ўказалі, што «згодна з нормамі міжнароднага права Беларусь з'яўляецца суагрэсарам, паколькі добраахвотна прадаставіла сваю тэрыторыю расійскім узброеным сілам для ўчынення актаў агрэсіі супраць Украіны». Мы таксама неаднаразова падкрэслівалі, што менавіта дзякуючы падтрымцы рэжыму Лукашэнкі расейскія войскі змаглі хутка і найкароткім шляхам падысці да Кіева, захапіць Чарнобыльскую АЭС і здзейсніць усе тыя жудасныя злачынствы ў Бучы, Ірпені, Гостомеле і іншых населеных пунктах на поўначы Украіны. Як і тое, што рэжым Лукашэнкі даваў і працягвае даваць сваю інфраструктуру расейскаму войску — з беларускай тэрыторыі ў бок Украіны запускаліся і запускаюцца ракеты, наносіліся авіяўдары, беларуская чыгунка выкарыстоўвалася для нападаў, а беларускія ўзброеныя сілы аказвалі поўнае садзейнічанне расейскай агрэсіі. Акрамя таго, аўтары законапраекта таксама звяртаюць увагу на выкарыстанне расійскімі акупантамі паліва з Мазырскага НПЗ, які, дарэчы, да гэтага часу не знаходзіцца пад санкцыямі. На нашае перакананне, гэта сур'ёзны недахоп заходняй санкцыйнай палітыкі. Не варта забываць, што раней з украінскага боку таксама паступалі сведчанні аб удзеле беларускіх сіл спецыяльных аперацый у наземных аперацыях, уключаючы «бойню ў Бучы». Таксама ўсё часьцей зьяўляюцца навіны пра беларускіх наймітаў, якія падпісалі кантракты з расейскімі ЧВК ці непасрэдна з расейскімі ўзброенымі сіламі, якія ўдзельнічаюць у акупацыі ўкраінскай тэрыторыі. Усё вышэйпералічанае і многае іншае з'яўляецца доказамі ваеннай агрэсіі рэжыму Лукашэнкі — «непрызнанага сусветнага кіраўніцтва Рэспублікі Беларусь» (с) — «зафіксаваны міжнароднай супольнасцю і знаходзяцца на разглядзе Міжнароднага трыбунала ААН у Гаазе», як гаворыцца ў тлумачальнай запісцы да законапраекта. Так, законапраект яшчэ не прыняты. Аднак сам факт яго з'яўлення ў палітычным полі сведчыць аб тым, што Украіна гатова афіцыйна і юрыдычна вызначыць ролю рэжыму Лукашэнкі ў вайне — як ваеннага суагрэсара, маёмасць і актывы якога можна канфіскаваць зараз, а рэпарацый запатрабаваць у будучыні. Калі гэты законапраект будзе прыняты, то ўсе так званыя дыпламатычныя намаганні рэжыму і ўсе яго ілжывыя лісты на Захад, якія адмаўляюць ягоны ўдзел у вайне, будуць цалкам разбураныя. Але ці варта лічыць гэта апошняй «чырвонай рысай», якая да гэтага часу ўтрымлівала Лукашэнку ад прамога ўварвання ва Украіну? Наўрад ці. Больш за тое, мы неаднаразова казалі, што дакладная пазіцыя Украіны і Захаду адносна ролі Лукашэнкі ў вайне і сапраўды моцныя, максімальна жорсткія санкцыі — гэта менавіта тое, што можа яго спыніць. Чым горш і безнадзейней яго становішча, тым менш верагоднасць таго, што ён рызыкне адправіць на вайну нешматлікія і больш-менш баяздольныя падраздзяленні — Сілы спецыяльных аперацый, дэсантна-штурмавыя брыгады, УСАМ. І яшчэ больш неверагоднай уяўляецца адпраўка ўнутраных падраздзяленняў — АМАПа або спецназа МУС. Чаму? Бо менавіта на іх абапіраецца рэжым Лукашэнкі. Але нават яны могуць не захацець паміраць за яго ў сапраўднай вайне. Таму той факт, што Украіна дэманструе гатоўнасць называць рэчы сваімі імёнамі і, што яшчэ больш важна, пачаць дзейнічаць адпаведна — на наш погляд, будзе менавіта стрымліваючым фактарам для Лукашэнкі. І ён сам выдатна разумее, што рашэнне аб удзеле ў наземнай ваеннай аперацыі — гэта велізарная рызыка для яго рэжыму. Рызыка застацца сам-насам з беларускім народам, які яго ненавідзіць. Не кажучы ўжо пра тое, што адказам неадкладна стануць яшчэ больш жорсткія санкцыі — і не толькі з украінскага боку. І ў гэтай сітуацыі ўзнікае пытанне — ці дапаможа Пуцін, ці падтрымае ён сваю марыянетку Лукашэнка? Лукашэнка ў гэтым таксама не ўпэўнены. Дэ-факта акупаваўшы Беларусь, Расея пакінула рэжым Лукашэнкі ў ролі «марыянетачнага ўрада» — але не дала яму нічога, акрамя фармальнага захавання Лукашэнкі ў ягоным крэсле. Сама Расея атрымала значна больш — акупаваная тэрыторыя і інфраструктура Беларусі сталі плацдармам для нападу на Украіну. Гэта амаль імгненна завяршыла працэс ператварэння Лукашэнкі ў міжнароднага ізгоя, які доўжыўся да гэтага больш за паўтара года. Можна сказаць, што зараз Лукашэнка знаходзіцца ў горшай сітуацыі за ўвесь час свайго прэзідэнцтва. Абмяняўшы ваенны нейтралітэт і суверэнітэт Беларусі на статус пуцінскай марыянеткі і ваеннага суагрэсара, ён пазбавіў сябе міжнароднай суб'ектнасці і свайго любімага прыёму пад назвай «шматбаковая дыпламатыя». Пуцін, з іншага боку, працягвае хацець большага — асабліва пасля правалу бліцкрыгу. Крэмль настойвае на тым, каб Лукашэнка далучыўся да вайны ў наземнай аперацыі. Але ці гатовы Лукашэнка так агаліць свае тылы дзеля свайго крамлёўскага лялькавода? Як дыктатар, не, не гатовы. У рэшце рэшт, гэта пытанне яго выжывання. Справа ў тым, што, разумеючы становішча Лукашэнкі, Крэмль сёння гаворыць з ім выключна на мове ультыматумаў. Па сутнасці, зараз гаворка ідзе пра тое, застанецца Лукашэнка ва ўладзе ці не, у залежнасці ад пашырэння свайго ўдзелу ў вайне. Так, Расея-акупант яшчэ не адмяніла існуючыя структуры кіравання ў Беларусі. Аднак другім чалавекам у тым жа Савеце Бяспекі з'яўляецца стаўленік Крамля, генерал Аляксандр Вольфавіч. А як вядома, Савет бяспекі — гэта тая самая структура, якая возьме на сябе ўсю ўладу, калі з Лукашэнкам нешта здарыцца. Вядома таксама, што Крэмль разглядае сакратара Савета бяспекі генерала Вольфавіча як магчымую альтэрнатыву Лукашэнку. Таму, з аднаго боку, не падобна, што ў Лукашэнкі ёсць нейкі выбар, акрамя як ісці за Пуціным да канца і ўдзельнічаць у наземнай частцы вайны супраць Украіны. З іншага боку, Лукашэнка разумее, што калі ён адправіць на вайну верныя падраздзяленні, здольныя выконваць баявыя задачы, то застанецца сам-насам не толькі з беларусамі, але і з Вольфавічам — а значыць, і з Пуціным. Безабаронным, з аголеным тылам. Таму ён, як кажуць украінцы, з усіх сіл імкнецца «пайсці на попятную». Справа дайшла нават да прамой заявы Лукашэнкі аб тым, што сцэнар, які сёння разгортваецца ва Украіне, — гэта сцэнар, які не рэалізаваны ў Беларусі: «Гледзячы на Украіну, мы разумеем, што там разгортваецца сцэнар, які не рэалізаваны на нашай зямлі. Калі мы задаем пытанне, што будзе з намі, калі ласка, паглядзіце ва Украіну. Мы разумеем узровень пагроз, актыўнасць якіх толькі перамясцілася на тэрыторыю суседняй краіны». Важна разумець, што Лукашэнка — дыктатар да мозгу касцей. Для яго няма нічога больш важнага і каштоўнага за ўладу. Пагроза яе захавання вострая як ніколі. І сёння гэтая пагроза найбольш сур'ёзная з Усходу. Дык ці пойдзе Лукашэнка за сваім гаспадаром да канца, ці агаліць ён свой тыл — ці ўсё ж рызыкне здрадзіць Пуціну? Ці купяцца Украіна і Захад на такую здраду — і як на яе адрэагуе Крэмль? І як мы, беларусы, скарыстаемся гэтым? Мабыць, гэта галоўнае пытанне сённяшняга дня. І адказ на яго неабходна знайсці як мага хутчэй. Таму наша першачарговая задача — стварэнне Нацыянальна-вызваленчага руху Беларусі.

Павел Латушка і адказная за пытанні культуры ў Народным антыкрызісным упраўленні Наталля Задзяркоўская правялі сустрэчу з кіраўніцтвам польскага Нацыянальнага інстытута музеялогіі і аховы калекцый (NIMOZ). З дырэктарам установы Пятром Маеўскім (Piotr Majewski) і намеснікам дырэктара Барташэм Скалдаўскім (Bartosz Skaldawski) дасягнута дамоўленасць аб кансультацыйнай падтрымцы Музея Вольнай Беларусі ў працэсе яго арганізацыі і забеспячэння захаванасці музейных калекцый, а таксама інфармацыйным суправаджэнні беларускага праекта, у тым ліку буйнейшым музейным парталам Польшчы muzealnictwo.com Нацыянальны інстытут музеялогіі таксама выказаў прапанову аб пошуке для Музея Вольнай Беларусі дзяржаўнага польскага музея-партнёра для ўсталявання пастаянных інстытуцыйных зносін. У размове былі закрануты пытанні рэпрэсаваных і вымушаных з’ехаць з Беларусі работнікаў беларускіх музеяў. Да іх увагі Інстытут прапануе магчымасць грантавай падтрымкі , а таксама інфармуе аб навучальных курсах, якія арганізуе NIMOZ. За інфармацыяй аб наборы на бліжэйшыя курсы сачыце на канале НАУ і сайце Інстытута. Са свайго боку мы запрашаем спецыялістаў беларускіх музеяў, якія былі рэпрэсаваны і знаходзяцца ў Польшчы і іншых краінах, да супрацы ў межах стварэння Музея Вольнай Беларусі. Свае прапановы можна дасылаць на чат-бот @NAUsupport

Па традыцыі публікуемы арыгіналы аналітычных запісак Аналітычная запіска Народнага антыкрызіснага ўпраўлення Наступствы санкцыяў уведзеных супраць рэжыму Лукашэнкі ўсё больш складана хаваць за адміністрацыйным утрыманнем курсу нацыянальнай валюты і бравымі заявамі чыноўнікаў аб тым, што санкцыі матывуюць іх і ўмацоўваюць беларускую эканоміку. Вось ужо і паводле афіцыйных звестак Белстат бачна, што прамысловая вытворчасць за красавік 2022 года скарацілася на 10.6% у параўнанні з аналагічным перыядам мінулага года. І прэм’ер Галоўчанка ў красавіку ўжо не так радасна абмаляваў перспектывы БМЗ, МТЗ і МАЗ, якія шукаюць куды б збыць назапашаныя складскія запасы на суму ў 1,5 млрд. долараў, тыя самыя, што раней экспартаваліся ў ЕЗ, ЗША і Украіну. Тым часам «Гродна-Азот» увогуле спыніў экспарт прадукцыі і працуе толькі на ўнутраны рынак. Рэжым паслядоўна абвінавачвае дэмакратычныя сілы ў нагнятанні сітуацыі і лічыць гэта адзінай прычынай, з якой уводзяць санкцыі. Ён не прызнае публічна, але выдатна разумее, што санкцыі - гэта відавочныя наступствы за забойствы мірных беларусаў, катаванні, арышты лідэраў незалежных прафсаюзаў, масавыя рэпрэсіі, захоп самалёта, штучна створаны мігранцкі крызіс на мяжы з ЕЗ і саўдзел у агрэсіі супраць Украіны. Мы канцэнтруемся на працы над санкцыямі, якія не закранаюць зберажэнні беларусаў, а хутчэй нават зберагальныя назапашванні пакаленняў у выглядзе золатавалютных рэзерваў, якія сёння бяздарна расходуюць эканамісты рэжыму. Нашая мэта заключаецца ў тым, каб істотна паўплываць на фінансаванне рэжыму і яго рэпрэсіўнага апарата. У першую чаргу размова ідзе аб замарозцы рэзерваў Нацыянальнага банка Рэспублікі Беларусь, карэспандэнцкіх рахункаў дзяржаўных банкаў і сродкаў Міжнароднага валютнага фонду. Таксама асаблівую ўвагу мы надаем магчымасцям абыходу санкцый, пакуль яны існуюць санкцыі не працуюць у поўнай меры, і не аказваюць належнага ўплыву на сітуацыю. Рэжым выкарыстоўвае шчыліны для ўласнага ўзбагачэння, зарабляючы на ​​кампаніях, якія сышлі з Расіі, але засталіся ў Беларусі, і працягі эскалацыі вайны ва Украіне, бо крытычныя кампаненты для ваенна-прамысловага комплексу працягваюць паступаць у Беларусь, а адтуль у Расію. Эканамічны ціск на рэжым Лукашэнкі павінен быць своечасовым, эфэктыўным і мэтанакіраваным. Гэта дазволіць не расцягваць санкцыі ў часе і мінімізуе пабочныя эфекты, якія закранаюць зберажэнні беларусаў. Толькі ў гэтым выпадку санкцыі здольныя за кароткі час дасягнуць сваёй мэты — прымусіць рэжым спыніць рэпрэсіі супраць беларускага народа і саўдзел у вайне супраць Украіны, а таксама прымусіць выканаць добра вядомыя рэжыму ўмовы для адмены санкцый: вызваленне ўсіх палітычных зняволеных, спыненне рэпрэсій, прыцягненне да адказнасці. вінаватых у жорсткіх рэпрэсіях, вывад расейскіх войскаў і правядзенне новых выбараў пад назіраннем АБСЕ. Па традыцыі мы публікуем арыгіналы аналітычных запісак, якія перадаюцца намі ў кампетэнтныя органы Еўрапейскага звяза і Злучаных Штатаў Амерыкі, за выключэннем момантаў якія патрабуюць прыватнасці. Мы робім гэта, каб паказаць беларусам вектар, у якім працуем над эканамічным ціскам на рэжым Лукашэнкі. А вынік гэтай працы вы можаце ўбачыць ва ўжо прынятых і запланаваных да прыняцця пакетах санкцый, а таксама, у гнятлівых дадзеных, якія ўжо не ў сілах хаваць нават Белстат і ў тым, як мяняецца рыторыка чыноўнікаў рэжыму.

Нерашучасць Еўрапейскага звяза ў расстаноўцы коскі азначае адсутнасць волі ў прыняцці рашэння Парадокс сённяшняй сітуацыі ў тым, што ўдзел рэжыму Лукашэнкі ў агрэсіі супраць Украіны, падтрымка Лукашэнкі дзеянняў Расіі прывялі да таго, што грамадзяне Беларусі ў еўрапейскіх краінах, за выключэннем хіба што Польшчы, сталі трактавацца нароўні з грамадзянамі Расійскай Федэрацыі. Гэта значыць, грамадзяне Беларусі, з аднаго боку, не падтрымліваюць дзеянні Лукашэнкі, а з другога боку сталі ахвярамі і закладнікамі палітыкі рэжыму на тэрыторыі Еўрапейскага звяза. Можна сёння наўпрост сказаць, што Еўрапейскі звяз і яго дзяржавы-члены, не маючы, напэўна, на тое намеру, узялі ў заложнікі самую актыўную частку беларускай грамадзянскай супольнасці, якая выступіла супраць фальсіфікацыі выбараў, насілля ў Беларусі, супраць вайны. Грамадзяне Беларусі часта сутыкаюцца з сітуацыяй, калі не могуць вырашыць базавыя сацыяльна-бытавыя праблемы, з адмовамі ў арэндзе жылля, у працаўладкаванні, адкрыцці разліковага рахунку ў банку, ажыццяўленні плацяжу, адкрыцці або прадаўжэнні свайго бізнесу. Адмовы без тлумачэння прычын, як часта гавораць «no comments», сталі прыкладамі ў жыцці многіх беларусаў. Адначасова, мы не чуем з боку вядучых палітыкаў Захаду вельмі выразнага наратыву аб тым, што яны ўспрымаюць Лукашэнку і яго рэжым як саўдзельніка ў агрэсіі супраць Украіны. Не чуем, каб хто-небудзь з вядучых лідэраў Германіі, Францыі, іншых краін ці кіраўніцтва Еўрапейскай камісіі заявілі дакладна і адназначна: «Лукашэнка вінаваты ў злачынствах, учыненых да вайны супраць беларускага народа і якія працягвае здзяйсняць сёння, і ён вінаваты ў агрэсіі супраць Украіны «- і за гэта ён будзе прыцягнуты да адказнасці. Чаму можна сцвярджаць аб яго вінаватасці нават без вынясення прыгавору? Ды толькі таму, што сам Лукашэнка неаднаразова публічна прызнаваўся ва ўчыненні ім злачынных дзеянняў, як у дачыненні да беларусаў, так і ў нанясенні ракетных удараў, прадастаўленні інфраструктуры ў вайне супраць Украіны, у тым, што ён падтрымлівае свайго саюзніка — Расію. Мы часта гаворым аб падвойных стандартах. Цяпер гэты падвойны стандарт праяўляецца ў самай пачварнай форме, якая заключаецца ў тым, што беларусы пакутуюць ад незаконных дзеянняў рэжыму Лукашэнкі, а сам ініцыятар і віноўнік гэтых незаконных дзеянняў нібы застаецца ў цені. Таму кампанія Народнага антыкрызіснага ўпраўлення «Punish Putins’s Puppet» (Пакараць марыянетку Пуціна) з’яўляецца адной з ключавых для нашай каманды. Калі хочаце, гэта ключавая задача для ўсяго дэмакратычнага беларускага грамадства — прыцягненне да адказнасці чалавека, які аддаваў загад забіваць беларусаў на вуліцах беларускіх гарадоў, збіваць і катаваць іх у турмах, звальняць з працы, прымушаць пакінуць тэрыторыю Беларусі; чалавека, які працягвае рабіць гэта кожную хвіліну, кожную гадзіну, штодня, не спыняючыся, а толькі нарошчваючы свае рэпрэсіі; чалавека, які ўзурпаваў уладу ў краіне і развязаў разам з Расіяй вайну супраць Украіны. Менавіта тут і выяўляецца падвойны стандарт. Няўжо ў Еўропе не засталося палітычных лідэраў, здольных сказаць гэта дакладна і ясна і не толькі сказаць, а зрабіць для таго, каб гэтае вар’яцтва, неразважлівасць, бязмежжа, амаральнасць спынілі існаваць у самым цэнтры Еўропы. Толькі беларусы нясуць адказнасць за сваю будучыню і будучыню нашай краіны. Але адказнасць за працяг камунікацыі з міжнародным злачынцам нясе Еўропа. Павел Латушка, кіраўнік НАУ 25.05.2022