У выпадку нечаканага сыходу Лукашэнкі ўзнікнуць выклікі ўнутранага і знешняга характару
Унутры групоўка так званай эліты, блізкай да Лукашэнкі, будзе спрабаваць утрымаць уладу для таго, каб не дапусціць пакарання іх за злачынствы, якія яны здзяйсняюць у дачыненні да беларускага народа і ў сувязі з агрэсіяй супраць Украіны.
Са знешняга фронту будзе спроба расійскага ўплыву і адназначна можна чакаць, што Расія паспрабуе ўзяць пад кантроль сітуацыю ўнутры Беларусі і паставіць сваю новую марыянетку ва ўладзе. Такімі асобамі могуць быць як так званая старшыня Савета Рэспублікі Наталля Качанава, так і Аляксандр Вольфавіч, так званы дзяржсакратар Савета Бяспекі. Яны будуць адыгрываць ключавую ролю ў пасяджэннях Савета Бяспекі, які як калектыўны орган фактычна стане кіраваць краінай і ў гэтым органе пераважаць будуць сілавікі, якія хутчэй за ўсё і выберуць бок Вольфавіча.
Аднак вырашальным стане план дзеянняў, які ўключае ў сябе некалькі ўмоўных «канвертаў», якія будуць выкрыты пры ўзнікненні дадзенай сітуацыі. Зразумела, што мы не можам сёння спытаць аб планах ВСУ — у якім кірунку яны плануюць ключавы ўдар у ходзе контрнаступлення, так і няправільна сёння агучваць і раскрываць усе нашы планы, якія падрыхтаваны і змяняюцца ў залежнасці ад развіцця сітуацыі. Адны яны былі да вайны, іншымі яны сталі пасля пачатку агрэсіі Расіі пры ўдзеле рэжыму Лукашэнкі супраць Украіны. Тут ключавымі фактарамі будуць з'яўляцца моцны ўнутраны рух, гатовы да дзеянняў, і знешняя сіла ў асобе воінскіх падраздзяленняў, якія змагаюцца сёння на баку Украіны. І, адпаведна, гатоўнасць партнёраў дазволіць гэтым сілам умяшацца на баку беларускага народа для таго, каб змяніць сітуацыю на карысць перамогі дэмакратычных сіл.
Можна прагназаваць, што беларусы, нягледзячы на сур'ёзную дэматывацыю ў сувязі з татальным знішчэннем грамадзянскай супольнасці, прыгнечаннем пратэстаў у краіне, настолькі чакаюць дня сыходу Лукашэнкі, што гэта прывядзе да масавага выхаду людзей на вуліцу і наступнага спынення працы прадпрыемстваў і ўстаноў у Беларусі ў многіх частках. краіны, што павінна адыгрываць ключавую ролю ў дасягненні мэты — змене палітычнай сітуацыі ў Беларусі.
Мы маем адпаведны базавы план мабілізацыі грамадства ў рашаючы момант. Скарыстацца такім момантам найперш павінны людзі ўнутры краіны.
Пры разуменні, што ў выпадку наступлення смерці дыктатара да разгрому Расіі на полі бою, нашай агульнай задачай будзе таксама актыўны супраціў спробе РФ «стабілізаваць» сітуацыю. Але гэта тыя рызыкі, якія мы ўсе абавязаныя ўсведамляць у любым выпадку — будзе жывы Лукашэнка ў момант ікс (любы трыгер, які выкліча магутны шок ўнутры сістэмы, такі як паспяховае контрнаступленне ВСУ і вызваленне тэрыторыі Украіны) або момантам ікс стане яго скон. Расія не адпусціць Беларусь проста так, калі ўнутры яе самой не пачнуцца працэсы дэмантажу федэрацыі.
Аднак разлічваць выключна на такі зыход нельга. Мы ўсе павінны разумець, што за свабоду і незалежнасць давядзецца змагацца, як гэта даводзілася рабіць любой краіне і нацыі ў сусветнай гісторыі.
Беларусы хочуць быць свабоднай і незалежнай нацыяй і мець свабодную і незалежную дзяржаву. Расія па факце адмаўляе нашае права мець такую дзяржаву і быць самастойнай нацыяй. І прытрымліваючыся ідэалогіі рашызму хоча ператварыць нас у рускіх, а Беларусь — зрабіць часткай Расіі і «рускага свету».
Таму ў любым сцэнары пытанне стаіць такім чынам: чыё жаданне і гатоўнасць дзейнічаць адпаведна акажацца мацнейшым.