Пошук па сайце

Латушка анансаваў «істотны крок» па расследаванні злачынстваў у дачыненні да пратэстоўцаў-беларусаў Арыгінал артыкула: zerkalo.io Сумесна з Літвой рыхтуецца «істотны крок» па расследаванні злачынстваў супраць беларусаў у 2020 годзе, паведаміў нага пераходнага кабінета Беларусі па транзіце ўлады Павел Латушка. «Народнае антыкрызіснае кіраванне сумесна з партнёрамі з Літвы плануюць ужо хуткім часам зрабіць істотны крок, накіраваны на ініцыяванне расследавання злачынстваў, якія тычацца амаль кожнага беларуса, які пацярпеў пасля падзеяў 2020 года», — сказаў Латушка. Ён растлумачыў, што дзейнічаць плануецца "ў рамках аднаго з даступных міжнародных механізмаў крымінальнага правасуддзя". «І гэта таксама з'яўляецца нашым выключным прыярытэтам. Гэта ўжо вялізныя-вялізныя тамы дакументаў», — дадаў Латушка. Акрамя таго, у сваім відэа ён нагадаў аб тым, што менавіта яго каманда перадала Міжнароднаму крымінальнаму суду ў Гаазе матэрыялы аб выкраданні ўкраінскіх дзяцей і іх вывазе на тэрыторыю Беларусі. Паводле слоў Латушкі, да гэтых дзеянняў датычныя Аляксандр Лукашэнка, дзяржсакратар Саюзнай дзяржавы Дзмітрый Мязенцаў, кіраўнік фонду свайго імя Аляксей Талай і гендырэктар "Беларуськалія" Іван Галаваты. Нагадаем, нядаўна дэпутаты Еўрапарламента заклікалі Міжнародны крымінальны суд (МУС) у Гаазе разгледзець магчымасць выдачы ордэра на арышт Аляксандра Лукашэнкі. Заяўлена, што Беларусь нясе адказнасць за шкоду, прычыненую Украіне ў сувязі з вайной, і ўчыненыя там злачынствы, у тым ліку з-за ролі беларускіх уладаў у незаконным вывазе дзяцей з акупаваных украінскіх тэрыторый. Да гэтага Святлана Ціханоўская заклікала прыняць меры па прыцягненні рэжыму да адказнасці за выкраданне ўкраінскіх дзяцей і іх вываз на тэрыторыю Беларусі, паведаміўшы, што гэтаму ёсць доказы, Генсэк беларускага Чырвонага Крыжа Дзмітрый Шаўцоў адкрыта пацвярджаў, што арганізацыя ўдзельнічае ў вывазе дзяцей з Украіны ў Беларусь.

Адказная ў НАУ за сацыяльна-культурныя пытанні Наталля Задзяркоўская ў інтерв'ю распавяла пра працу, развіццё і далейшыя перспектывы Музея Вольнай Беларусі ў Варшаве. Год таму, 17 ліпеня 2022 года, у гістарычным будынку на вуліцы Foksal 11 у цэнтры Варшавы быў урачыста адкрыты Музей Вольнай Беларусі. Падставай яго стварэння стала ўсведамленне таго, што ўдзельнікі пратэстнага руху сабралі вялікую колькасць дакументаў і артэфактаў, якія маюць гістарычную і культурную каштоўнасць. Ідэю стварэння Музея Вольнай Беларусі распрацавала Народнае антыкрызіснае ўпраўленне, а кіраўніком праекта стала адказная ў НАУ па сацыяльна-культурных пытаннях Наталля Задзяркоўская. Асноўныя тэзісы інтерв'ю: – Мы былі ўражаны тым, як шмат засталося артэфактаў пасля падзей 2020 года. Таму з’явілася жаданне іх захаваць, каб спачатку зрабіць часовую экспазіцыю ў Варшаве, а пасля перамогі завесці іх у Беларусь, зрабіць там асобны музей ці калекцыю ў Нацыянальным гістарычным музеі. – Калі мы атрымалі памяшканне, прыярытэты былі пашыраны. Пляцоўка стала вельмі запатрабаваная творчымі людзьмі, адразу пайшлі прапановы па правядзенні выстаў. Пасля з’явіліся прапановы па паказе спектакляў. – 22 ліпеня мы хочам адкрыць працяг выставы Ігара Цішына. Тады творца распрацоўваў ідэю разбураных сцен паміж двума імгненнямі. Сёлетняя выстава стане плёнам яго думак пра Беларусь, пра падзеі, якія адбыліся за гэты год. Яе працоўная назва: «Ад краю да краю». Адкрыецца экспазіцыя адначасова са святкаваннем гадавіны Музея, якую мы ўрачыста будзем адзначаць у суботу 22 ліпеня. Карыстаючыся выпадкам, запрашаем наведаць нас у гэты дзень. Будзе не толькі адкрыццё выставы, але і канцэрт, дзіцячая пляцоўка, арт-маркет. – Прастора застанецца шматфункцыянальнай, найперш працягне працаваць як культурніцкая. Часам гэта складана, бо, напрыклад, для многіх мастакоў важна, каб пляцоўка працавала як галерэя. Так было з мастачкай Цемрай і яе выставай «Лазарэт». Мы выдаткавалі тры тыдні толькі для яе экспазіцыі, цягам якіх тут нічога не праводзілася. Той інтарэс, які выклікала выстава, пацвердзіла правільнасць нашага рашэння. Але такую магчымасць мы не заўсёды можам адшукаць. – Хацелася б заставацца той пляцоўкай, якая вяртае людзей у беларускую павестку, падтрымлівае яе, каб беларусы не забывалі, чаму мы тут апынуліся. – На сённяшні дзень пляцоўка не падтрымліваецца ніводным еўрапейскім фондам. Музей быў і застаецца праектам НАУ і яго прыналежнасць да пэўнай палітычнай структуры, з аднаго боку, добра дапамагае, з іншага — стварае складанасці ва ўзаемадзеянні з фондамі, якія арыентаваны на падтрымку толькі культурных праектаў. Але лічу, што год працы прадэманставаў адсутнасць нейкай ангажаванасці, музей — насамрэч вельмі адкрытая пляцоўка, а таксама паказаў нашу здольнасць рабіць выдатныя культурныя праекты. Поўную версія інтэрв'ю Наталлі Задзяркоўскай можна прачытаць па спасылцы Калі ў вас ёсць магчымасць і жаданне падтрымаць працу Музея Вольнай Беларусі

Ваш візит до України дав поштовх пожвавленню білорусько-українських відносин. Як Ви оцінюєте сьогоднішній стан діалогу між білоруськими демократичними силами та Україною? Арыгінал артыкула: t.me/boost1084 На сёння беларуска-украінскія адносіны можна акрэсліць як стан магчымасцяў да выкарыстання. Падаецца, што на дадзены момант мы бачым узаемную зацікаўленасць у пашырэнні камунікацыі. Тактычна, то-бок зараз мы маем агульнага ворага, што ўжо з'яўляецца моцнай падставай для супрацы. Стратэгічна - мы краіны-суседзі, самое геаграфічнае становішча якіх, зноў жа, з прычыны існавання Расеі, пакідае толькі 2 варыянта адносін - альбо сябры, альбо ворагі. Зразумела, што пакуль існуе рэжым Лукашэнкі, рэжым агрэсара, рэжым сатэліта Расеі - пра сяброўства нашых краінаў казаць немагчыма. Але ж відавочна, што гэтая сітуацыя не адпавядае нацыянальным інтарэсам ані Украіны, ані Беларусі, інтарэсам беларусаў і ўкраінцаў. А адпавядае ім, на мой погляд, канцэпцыя пераўтварэння Люблінскага трохкутніка ў Люблінскі квадрат. У якім Беларусь з'яўляецца партнёрам, саюзнікам і сябрам Украіны ў сапраўдным сэнсе гэтага слова. На сённяшні дзень Украіна змагаецца з агрэсіяй Расіі, якую падтрымаў рэжым Лукашэнкі. Мы змагаемся супраць рэжыму Лукашэнкі і расійскага акупанта. І гэта дзве мэты, якія нас аб’ядноўваюць. Нас аб’ядноўвае таксама агульнае разуменне будучыні - гэта будучыня ў Еўрапейскім Саюзе і НАТА. Беларусы як і ўкраінцы, якія ўжо фактычна завансавана пабудавалі дэмакратычнае грамадства, хочуць жыць у дэмакратычнай сістэме кіравання і развіцця адносінаў у грамадстве. У нас ёсць абсалютнае разуменне стратэгічнай зацікаўленасці ў Перамозе Украіны ў гэтай жудаснай вайне. Але гэта не толькі пра палітыку, а перадусім пра маральны выбар, бо змаганне супраць зла з’яўляецца падставай маральнага выбару большасці беларусаў. А на гэта ўжо накладваецца палітычная стратэгія, бо перамога Украіны, безумоўна, адкрывае для нас акно магчымасцяў і стварае перадумовы для зменаў у Беларусі. Але важна, што мы не знаходзімся ў стане чакання гэтай перамогі. Беларусы таксама намагаюцца ўнесці свой унёсак у перамогу Украіны, бо яна будзе перамогай і для беларусаў. Але зразумела, што наш унёсак можа быць і значна большым - гэта ўжо выклік перадусім для нас. Володимир Зеленський звільнив посла України у Білорусі Ігоря Кизима. Як, на Вашу думку, це вплине на відносини між Києвом та Мінськом? Гэта моцны сігнал, якога, шчыра кажучы, беларускія дэмакратычныя сілы і супольнасць доўга чакалі. Паніжэнне ўзроўня дыпламатычных адносінаў - гэта і сігнал нелігітымным уладам у Беларусі. Гэта ацэнка іх злачынных дзеянняў, але і дзеянне, накіраванае на іх непрызнанне як партнёраў. Зразумела, што гэта адзін з элементаў дыпламатычнай рэакцыі. Якія яшчэ застаюцца спосабы і метады - гэта закрыццё амбасады і разрыў дыпламатычных адносінаў. Але гэта самы апошні крок, які абумоўлены таксама неабходнасцю дапамогі ўкраінскім грамадзянам, якія знаходзяцца ці транзітам перамяшчаюцца праз тэрыторыю Беларусі. Спадара Амбасадара Ігара Кізіма асабіста ведаю ўжо працяглы час. Памятаю як ён наведваў у Нацыянальным акадэмічным тэатры імя Янкі Купалы беларускія спектаклі і заўсёды шчыра падтрымліваў беларускую культуру, мову і беларускае грамадства. Пазней, пасля сфальсіфіканых Лукашэнкам выбараў, як дыпламат, але было зразумела, што стаяў на баку беларускага народа. Мы гэта цэнім і падчас размовы з ім у Кіеве дамовіліся, што абавязкова сустрэнемся бліжэйшым часам, як спадзяемся, у горадзе Мінску. У сваю чаргу, Аб’яднанаму Пераходнаму Кабінету важна мець свайго сталага прадстаўніка ва Украіне для паляпшэня і паскарэння камунікацыі як з уладамі Украіны, так і з украінскім грамадствам. Представники ОПК проводили політичні консультації у Брюсселі. Які їх головні наслідки? Стварэнне кансультатыўнай групы - гэта фіксацыя праеўрапейскіх жаданняў беларусаў, дэмакратычных сіл і інстытуалізацыя гэтых намераў і адносін. Як дыпламат лічу, што гэта вельмі важны крок. Фактычна адбываецца працэс інстытуалізацыі адносін паміж дэмакратычнай Беларуссю і Еўрапейскім Саюзам у асобе Еўрапейскай Камісіі, Еўрапейскай службы знешніх дзеянняў. Стварэнне двухбаковага механізма пастаянных кансультацый, якія павінны адбывацца не менш чым два разы ў год, а рабочыя кантакты адбываюцца паміж шырокімі паседжаннямі пастаянна, дае нам магчымасць больш эфектыўна супрацоўнічаць з Еўрапейскім Саюзам. Наша мэта - быць у агульнай Еўропе як дэмакратычная краіна, якая мае багатую еўрапейскую гісторыю і пазітыўную еўрапейскую будучыню. А нашая агульная задача - выпрацоўка стратэгіі па стварэнню еўрапейскай перспектывы для Беларусі. А гэта значыць - найперш абарона незалежнасці Беларусі, скасаванне рэжыму Лукашэнкі, скасаванне Саюзнай дзяржавы і ўдзелу Беларусі ў астатніх імперскіх праектах Расеі. Гэта тыя задачы і перадумовы, якія абавязковыя для еўрапейскай трансфармацыі Беларусі. І абавязковыя таксама для забеспячэння рэгіянальнай бяспекі - і бяспекі ЕС у тым ліку - зараз і ў будучыні. Акрамя таго, трэба казаць шчыра - ЕС як без Украіны, так і без Беларусі не можа лічыцца арганізацыяй, якая аб’яднала ўсе краіны, якія гістарычна ментальна належаць да еўрапейскасці. Лукашенко згадав Вас у контексті справи про викрадення українських дітей. Як швидко йому варто очікувати на ордер від Міжнародного кримінального суду. Наша каманда Народнага Антыкрызіснага Упраўлення перадала ў офіс пракурора МКС у г.Гаага зварот у адпаведнасці з артыкулам 15 Рымскага Статута Міжнароднага Крымільнага Суду аб фактах сістэматычнага здзяйснення Лукашэнкам і яго паплечнікамі ваенных злачынстваў па незаконнаму перамяшчэнню дзяцей з акупаваных тэрыторый Украіны на тэрыторыю Беларусі. Другім складнікам гэтых ваенных злачынстваў з’яўляецца пераадукацыя ўкраінскіх дзяцей з выкарыстаннем расійскай і беларускай рэжымнай прапагандысцкай машыны ў наратывах “русского мира”. Наша мэта перадусім: першае - спыніць злачынствы, другое і яно зноў жа такі першае - дапамагчы Украіне вярнуць дзяцей на Радзіму, трэцяе - прыцягнуць да адказнасці вінаватых. Бо да той пары пакуль не наступае адказнасць альбо рэальная пагроза яе прымянення, цяжка разлічваць на спыненне злачынстваў. Нашыя юрысты прадставілі вялізарную доказную базу, якой мы падзяліліся і будзем дзяліцца з Генеральнай пракуратурай Украіны, з офісам пракурора ў МКС. Мы ведаем, што крымінальныя справы па фактах незаконнага перамяшчэння ўкраінскіх дзяцей на тэрыторыю Беларусі заведзены і ва Украіне і ў Літве, але кваліфікацыя гэтых злачынстваў як з пункту гледжання нацыянальных так і міжнароднага заканадаўстваў, з’яўляецца выключна кампетэнцыяй пракурораў. Мы наносім першы ўдар па рэжыму Лукашэнкі. Другі - гэта падача ў бліжэйшы час сумесна з літоўскімі партнёрамі справаздачы па фактах злачынстваў супраць чалавечнасці. Пераслед за гэтыя злачынствы таксама прадугледжаны адпаведнымі нормамі Рымскага Статуту МКС. Напрыклад, факты прымусовай дэпартацыі беларусаў, якія былі вымушаны пад прымусам пакінуць тэрыторыю краіны ў сувязі з палітычным і іншага характару пераследам. Гэта яшчэ адзін з важных элементаў, які павінен прывесці да міжнароднай адказнасці асабіста Лукашэнку і яго паплечнікаў. Мы не спынімся на нашым шляху, мы будзем рабіць усё, каб Лукашэнка быў пастаўлены перад судом у горадзе Гаазе. Але асабіста як палітык, як беларус лічу, што найлепшым варыянтам быў бы суд над Лукашэнкам на тэрыторыі Беларусі - публічны, адкрыты, калі б усё беларускае грамадства магло на свае вочы пабачыць твар гэтага злачынцы, які будзе слухаць абвінавачванні беларускіх незалежных пракурораў па шматлікіх фактах злачынстваў, якія здзейсніў Лукашэнка і яго паплечнікі. Російська ядерна зброя у Білорусі та "вагнерівці" - це поєднані загрози чи кожну з них варто розглядати окремо? Варта разглядаць іх паасобку (окремо), але ж яны ўбудоўваюцца ў сістэму пагроз, якія ствараюцца так званай Саюзнай дзяржавай. Менавіта пад прыкрыццём Саюзнай Дзяржавы Беларусі і Расіі Лукашэнка размяшчае ядравую зброю. Пад яе прыкрыццём развертваецца Рэгіянальная групоўка. Вагнер яшчэ больш дапаўняе гэтыя пагрозы. Асобна трэба разгледзець менавіта ролю так званай Саюзнай Дзяржавы, якая разглядалася Лукашэнкам у якасці інструмента патэнцыйнага прыходу да ўлады ў Крамлі. І гэтую мару ён пачаў здзяйсняць з 90-х гадоў, пачынаючы з Дамовы аб стварэнні Супольнасці Беларусі і Расіі у 1996 годзе, потым Дамовы аб Саюзе Беларусі і Расіі 1997 году і ў выніку Дамовы аб стварэнні Саюзнай Дзяржавы Беларусі і Расіі ў 2000 годзе. Але на сённяшні дзень мы можам канстатаваць, што Саюзная Дзяржава апынулася нашмат больш страшнай рэччу, чым хворыя фантазіі Лукашэнкі. Сутнасна Саюзная Дзяржава з’яўляецца інструментам паглынання Беларусі Расіяй, інструментам расійскай імперскай палітыкі. Паглынанне Беларусі праз праект Саюзнай Дзяржавы адбываецца разнастайнымі метадамі - праз ідэалагічны, інфармацыйны, культурны, эканамічны, палітычны і іншыя ўплывы. Але асобна мы вылучаем ваенны ўплыў, нягледзячы на спробы Крамля і Лукашэнкі “прадаць” і беларусам, і свету Саюзную Дзяржаву як эканамічны перадусім саюз. Бо зараз відавочна, што гэты “саюз” - ваенны. І мы вельмі раім усім, хто гэтага не разумее, хто не разумее сутнасці Саюзнай Дзяржавы і яе ролі ў падрыхтоўцы і вядзенні вайны супраць Украіны, азнаеміцца з Ваеннай дактрынай Саюзнай Дзяржавы, якая была абноўлена фактычна напярэдадні вайны, 4 лістапада 2021 года. Сёння ўжо відавочна, што стварэнне Саюзнай Дзяржавы абярнулася жудаснай трагедыяй для Украіны, бо без Беларусі, як часткі імперскага праекту Расіі, само пашырэнне яе імперскай палітыкі было б немагчымым. Але ж гэта й трагедыя для Беларусі, бо пад эгідай СД на вачах усяго свету адбываецца ліквідацыя беларускай незалежнасці. Шмат у чым мы сёння можам успрымаць Беларусь як Беларускую савецкую сацыялістычню рэспубліку часоў СССР, якая мае сваё месца ў ААН, сцяг і фармальныя межы на мапе. Але выконвае тое, што патрэбна менавіта Маскве. Трэба таксама зразумець, што Лукашэнка з’яўляецца не толькі інструментам у руках Пуціна, ён - сам матываваная асоба, якая падтрымлівае як вайну супраць Украіны, так і цывілізацыйны падзел на так званы “руский мир” і дэмакратычны свет у Еўропе. Лукашэнка выгадна скарыстаўся сітуацыяй з Вагнерам, якая нечакана падаравала яму магчымасць значна павялічыць свае рэйтынгі і інфармацыйную прысутнасць ў расійскім грамадстве. Але гэтая тактычная перамога ўжо паварочваецца для Лукашэнкі стратэгічнай паразай. Лукашэнка ў той момант даў завышаныя абяцанні Прыгожыну размясціць на тэрыторыі Беларусі вагнераўцаў і забяспечыць іх знаходжанне. Але Лукашэнка не мае як дастатковых фінансавых рэсурсаў, гэтак і палітычнай матывацыі з боку Крамля падтрымліваць гэты сцэнар. Лукашэнка і Пуцін - дыктатары. І дыктатар Пуцін ніколі не выбачыць Лукашэнку, які паспрабаваў на гісторыі з Вагнэрам зрабіць уласны піяр. Таму на сённяшні дзень паміж Лукашэнкам і Пуціным можна прагназаваць узнікненне напружання, але на перспектыву гэта азначае, што Пуцін будзе рабіць яшчэ больш крокаў дзеля таго, каб максімальна падпарадкаваць і паставіць пад кантроль Лукашэнку, бо ён можа стаць адноснай патэнцыйнай пагрозай для яго ўлады ў Расіі і асобай, якая будзе ствараць негатыўны імідж Пуціна ў вачах расіян. Такіх інфармацыйных перамог дыктатары не выбачаюць і Пуцін не выбачыць гэтыя дзеянні Лукашэнку. Нам жа, беларусам, трэба зразумець, што для нас прыярытэтам з’яўляецца будаваць сілы. І гэта тры важныя і прыярытэтныя сілы: Першая - унутраная сіла: падпольны рух, актывісцкая дзейнасць, няхай на сённяшні дзень яна й абмежавана таталітарнай сістэмай, створанай Лукашэнкам, масавымі рэпрэсіямі з боку рэжыма. Але ж без матываванасці, без рашучасці, без пераадолення страху і гатовасці да рызыкаў - гэтую сілу не пабудаваць. А без унутранай сілы разлічваць на змены ў Беларусі немагчыма. Ніхто не будзе змагацца і вызваляць Беларусь замест беларусаў. Але тым, хто змагаецца - будуць дапамагаць. Мы ўсе гэта бачым на прыкладзе Украіны і ўкраінцаў. Так, сітуацыі розныя, нават непараўнальныя, але ж прынцып будзе працаваць той жа самы. І тут важна адзначыць, што глеба для патэнцыйнай дапамогі насамрэч існуе. Нават тыя ж словы ў апошняй рэзалюцыі ПА АБСЕ, дзе падкрэсліваецца гвалтоўна-імперскі і каланіяльны характар ​​Дзяржавы Расійская Федэрацыя, што сярод іншага выяўляецца ў мяккай анэксіі Беларусі, варта разглядаць як сігнал для беларусаў, гатовых да актыўнай барацьбы за незалежнасць. Бо ў выпадку пачатку такой барацьбы адразу ўзнікнуць дакладныя прававыя падставы для яе адпаведнага прызнання, міжнародна-прававога статусу яе ўдзельнікаў. Адпаведна ўзнікне і права звяртацца па дапамогу да краін Захаду. І ў іх будзе права нам дапамагаць. Другая сіла - знешняя: беларускія дабраахвотнікі, нашыя героі з Палка Каліноўскага і ўсіх беларускіх падраздяленняў, якія змагаюцца за аднаўленне тэратарыяльнай цэласнасці Украіны, але мараць і публічна кажуць пра волю і жаданне вызваліць Беларусь. Гэта тое, што матывуе сёння беларускае грамадства. Гэта тое, што стварае пагрозу для рэжыму. І гэтая сіла таксама будзе вельмі важнай у крытычны момант для зменаў у Беларусі. Трэцяя сіла - міжнародны ціск: пачынаючы ад непрызнання Лукашэнкі, прызнання дэмакратычнай Беларусі, выкарыстання міжнародных інструментаў адказнасці (ордэр на арышт Лукашэнкі, крымінальны пераслед злачынцаў з яго атачэння, сілавых структураў, санкцыйная палітыка, гарманізацыя санкцыяў у адносінах да Расіі і рэжыму Лукашэнкі). Важны момант, зноў жа, міжнародны ціск на інтэграцыйныя праекты Расіі, пачынаючы з Саюзнай Дзяржавы, стварэнне максімальна таксічнай атмасферы вакол іх. Усё гэта працуе на дэстабілізацыю тых інстытутаў рэжыму Лукашэнкі, якія на сённяшні дзень працягваюць яго ўтрымліваць і ўмацоўваць. І ў пэўны момант спрацуе на раскол так званых эліт, частка з якіх зноў, як і ў 2020-м годзе, непазбежна паўстане перад выбарам - Лукашэнка (і Расія) альбо незалежная еўрапейская Беларусь. Гэты выбар неабавязкова будзе маральным для іх, ён можа быць і меркантыльным, але ён павінен узнікнуць. Бо гэта значна спрасціць умовы барацьбы для першых двух сілаў. Павел Латушка, Намеснік кіраўніка Аб’яднанага Пераходнага Кабінета, Кіраўнік Народнага антыкрызіснага ўпраўлення, Амбасадар 9 ліпеня 2023 года Варшава

Каментары Паўла Латушкі Gazeta Wyborcza Арыгінал артыкула: wyborcza.pl Беларускі мастак памёр у турме ў Гродне "пры нявысветленых абставінах". - Нажаль, гэта не апошні такі страшны выпадак, - кажа былы амбасадар Беларусі ў Польшчы. - Яго смерць - моцны ўдар, - кажа Павел Латушка, былы амбасадар Беларусі ў Польшчы. "На жаль, гэта не першы, але і не апошні такі страшны выпадак, таму што для Лукашэнкі чалавек не мае значэння", — дадае ён. Апазіцыянер і палітвязень Алесь Пушкін памёр 11 ліпеня "пры нявысветленых абставінах". Яго перавезлі ў аддзяленне інтэнсіўнай тэрапіі. Яму было 57 гадоў. Пушкін адбываў пакаранне ў турме №1 у Гродне пасля таго, як у сакавіку 2022 года быў асуджаны беларускім судом па артыкуле, які забараняе прапаганду нацызму. Па версіі следчых беларускага рэжыму, Пушкін парушыў забарону, намаляваўшы, а затым выставіўшы на выставе ў Гродне партрэт Яўгена Жыхара, беларускага паэта і антысавецкага змагара за незалежнасць. «Хоць ягоная сям'я пакуль не ведае падрабязнасцяў ягонай смерці, ужо вядома, што ён з'яўляецца яшчэ адной трагічнай ахвярай рэжыму Лукашэнкі», — напісала Святлана Ціханоўская ў Twitter. - Нідзе ў Еўропе за апошнія 40-50 гадоў не было столькі палітвязняў, як зараз у Беларусі. Так блізка здараецца нешта настолькі жудаснае, што можна забіць чалавека ў турме і ніхто не будзе за гэта пакараны. Можна страляць, гвалтаваць паліцэйскай дубінкай... У нас ёсць сама меней сотня такіх прыкладаў, — кажа Латушка. Праваабарончы цэнтр “Вясна” паведамляе, што колькасць палітвязняў у Беларусі дасягнула беспрэцэдэнтнага ўзроўню – больш за 1500 чалавек.

Прэзідэнт Літвы Гітанас Наўседа заявіў, што Беларусь «больш не з'яўляецца незалежнай, гэта яшчэ адна губернія Расійскай Федэрацыі». Аб’яднаны Пераходны Кабінет лічыць, што такая трактоўка стварае памылковае ўспрыманне Беларусі ў свеце і спрыяе яшчэ большай ізаляцыі нашай краіны і нашага народа. Беларусь — гэта не губернія Расіі, і беларускі народ не дазволіць ёй такой стаць. Беларусь як дзяржава сапраўды страчвае свой суверэнітэт праз паглыбленне залежнасці ад Расіі. Да гэтага вядуць злачынныя дзеянні расійскага кіраўніцтва і марыянеткавага рэжыму Лукашэнкі. Аднак адбываецца гэта насуперак волі беларускага народа, яго імкненню да незалежнасці і свабоды. Абсалютная большасць беларусаў выступае за незалежнасць Рэспублікі Беларусь, супраць уступлення Беларусі ў склад Расійскай Федэрацыі, гэтаксама як і супраць удзелу ў развязанай пры падтрымцы нелегітымнага рэжыму Лукашэнкі агрэсіі супраць Украіны. На працягу ўсёй сваёй гісторыі беларусы змагаліся і зараз мужна змагаюцца за свабоду і незалежнасць сваёй краіны і дапамагаюць Украіне дамагчыся перамогі над Расіяй. Аб’яднаны Пераходны Кабінет вітае заяву лідараў Літвы, Польшчы і Латвіі да Генеральнага сакратара НАТА, у якой сцвярджаецца, што беларускі народ мае патрэбу ў падтрымцы. Дэмакратычная, вольная, незалежная, еўрапейская Беларусь важная для Альянсу і для ўсіх нашых міжнародных партнёраў. У сувязі з гэтым Аб’яднаны Пераходны Кабінет заклікае кіраўніцтва ўсіх краін-саюзніц дэмакратычнай Беларусі выступіць з заявамі ў абарону суверэнітэту, незалежнасці і тэрытарыяльнай цэласнасці Рэспублікі Беларусь. Неабходна асудзіць дзеянні Расіі па падрыве беларускага суверэнітэту і прыцягнуць яе кіраўніцтва да адказнасці. Аб’яднаны Пераходны Кабінет заклікае краіны-партнёры практычнымі захадамі падтрымаць беларускі народ у ягоным супраціве дыктатуры і супрацьдзейнічаць спробам інкарпарацыі нашай краіны з боку Расіі.

Сёння (10.07.2023) намеснік кіраўніка Аб'яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі, кіраўнік Народнага антыкрызіснага ўпраўлення Павел Латушка сустрэўся з намеснікам дырэктара дэпартрамента гандлю і міжнароднага супрацоўніцтва Міністэрства развіцця і тэхналогій Польшчы Аляксандрам Сямашкам і начальнікам аддзела двухбаковага супрацоўніцтва Міністэрства развіцця і тэхналогій Польшчы Мацеем Фалькоўскім. У ходзе сустрэчы бакі абмеркавалі праблемы развіцця беларускага бізнесу ў Польшчы. Паўлам Латушкам былі агучаныя прапановы пра: 1. Пашырэнне праграмы «Poland Business Harbor» на больш шырокае кола прадпрымальнікаў. На сённяшні дзень ужо 93% з больш чым 75 тысяч віз у рамках гэтай праграмы выданы грамадзянам Беларусі. У сваю чаргу прадстаўнікі польскага боку абяцалі разам з Міністрэрствам замежных спраў і Польскім агенцтвам інвестыцый і гандлю разгледзець пытанне спрашчэння выдачы віз для прадстаўнікоў іншых інавацыйных безнесаў у дадатак да сектара ІТ. 2. Стварэнне адукацыйнай праграмы для жадаючых распачаць сваю справу ў Польшчы ў галіне правілаў вядзення бізнесу і форм падтрымкі з боку дзяржавы, а таксама адзінага інфармацыйнага партала для беларусаў аб магчымасцях і патрабаваннях у сферы прадпрымальніцтва. Тут таксама атрымана станоўчая ацэнка прадстаўнікоў міністэрства. Такія праграмы плануецца ствараць як у рамках Польскага агенцтва развіцця прадпрымальніцтва, так і на лакальным узроўні мясцовымі арганізацыямі развіцця бізнесу і СЭЗ. Таксама будзе разгледжана пытанне стварэння беларускамоўнай версіі сайта business.gov.pl. 3. Рэлакацыі беларускага бізнэсу ў Польшчу ў рамках больш прывабнага ў параўнанні з Беларуссю падатковага рэжыму. Тут польскім бокам была агучана гатоўнасць прадастаўляць ільготы для беларускіх прадпрымальнікаў на даследаванні і развіццё, у рамках праграмы «IP box», пры працаўладкаванні моладзі і г.д. Абмеркавана пытанне дзейнасці беларускіх прадпрымальнікаў у межах існуючых у Польшчы 14 свабодных эканамічных зон. Таксама з польскім бокам былі абмеркаваныя ідэі стварэння двухбаковай кансультацыйнай групы па пытаннях развіцця прадпрымальніцтва. Міністэрства развіцця гатова на рэгулярнай аснове ўзаемадзейнічаць з Аб'яднаным Пераходным Кабінетам і беларускімі бізнес-асацыяцыямі ў рамках двухбаковых консультацыйных сустрэч і на практыцы падтрымаць стварэнне максімальна шырокага аб'яднання беларускіх дзелавых структур. Разгледжана магчымасць арганізацыі восенню гэтага года кансультацыйнай сустрэчы шырокага кола прадстаўнікоў беларускага (Пераходнага Кабінета і бізнес-асацыяцый) і польскага (шэрага кампетэнтных міністэрстваў, Польскага агенцтва развіцця прадпрымальніцтва, Польскага агенцтва інвестыцый і гандлю) бакоў з мэтай комплексна разгледзець праблемы дзейнасці беларускага бізнесу ў Польшчы.

Дадзеная тэма не губляе сваёй актуальнасці і выклікае бурныя абмеркаванні. Разам з тым, я лічу яе сапраўды важнай і таму паспрабую максімальна ёміста сфармуляваць ключавыя моманты і пытанні, без вырашэння якіх дыскусіі аб кампенсацыях, на мой погляд, так і не пяройдуць з эмацыйнай у практычную плоскасць. Пакуль ва ўладзе Лукашэнка — нават саму размову аб рэпарацыях, кантрыбуцыях або іншых формах кампенсацыі весці бессэнсоўна. Лукашэнка цалкам дакладна не будзе нічога кампенсаваць Украіне і гэта трэба дакладна разумець, каб не мець ілюзій. Адпаведна мы зыходзім з таго, што Лукашэнка на гэты момант ва ўладзе не будзе. Хто будзе пасля яго? Зноў жа, калі сам рэжым захаваецца ў асобе, напрыклад, Наталлі Качанавай або на змену Лукашэнку прыйдзе іншы пра-расійскі пераемнік або расійскі стаўленік — размова аб рэпарацыях (ці іншых формах кампенсацыі) проста не мае сэнсу. Казаць пра гэта можна толькі з цывілізаваным дэмакратычным урадам, які паважае, у адрозненне ад Расіі і рэжыму Лукашэнкі, міжнароднае права. Думаю, што я выкажу тут агульную пазіцыю Аб’яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі — мы на 100% міжнароднаму праву прыхільныя. Аднак, каб права на кампенсацыі наступіла — неабходна рашэнне трыбунала, які і ўсталюе адказнасць Беларусі за агрэсію. Пакуль жа мы не бачым, каб пытанне трыбунала ў дачыненні да Рэспублікі Беларусь, у якой улада незаконна ўзурпаваная рэжымам Лукашэнкі, абмяркоўвалася гэтак жа шырока і адкрыта, як пытанне кампенсацый. Адначасова ў Вярхоўнай Радзе Украіны на разглядзе ляжаць законапраекты як аб прызнанні Беларусі акупаванай, так і аб прызнанні Беларусі агрэсарам. Ні адзін, ні другі законапраекты не разгледжаныя. Пасля правядзення трыбунала і змены ўлады ў Беларусі на дэмакратычны ўрад, ён, прытрымліваючыся нормаў міжнароднага права, павінен будзе выканаць адпаведныя пастановы трыбунала. Адпаведна, важна пачынаць абмеркаванне пытання не з канца, а з пачатку. Інакш, не вырашыўшы базавыя пытанні А, Б і В (афіцыйная пазіцыя Украіны, трыбунал і змена ўлады ў Беларусі), можна доўга спекуляваць на Г і Д (адказнасць Беларусі і кампенсацыі), але гэта застанецца толькі абмеркаваннямі. А якой думкі па пытанні кампенсацый прытрымліваецеся вы? Падзяліцеся сваімі думкамі ў каментарах. Павел Латушка - кіраўнік НАУ Арцём Брухан - аналітык НАУ

Пазіцыя Аб'яднанага Пераходнага Кабінета Беларусі ў сувязі са зваротам прэзідэнтаў Літвы, Польшчы і Латвіі да Генеральнага сакратара НАТА і кіраўнікоў дзяржаў і ўрадаў Альянсу Аб'яднаны Пераходны Кабінет Беларусі вітае сумесны зварот прэзідэнтаў Літвы, Польшчы і Латвіі да Генеральнага сакратара НАТА, кіраўнікоў дзяржаў і ўрадаў Альянсу, які заклікае прыняць меры па супрацьдзеянні пагрозам, што вынікаюць з агрэсіўных дзеянняў Расіі і сітуацыі ў Беларусі. Мы лічым вельмі важным дакладнае разуменне нашымі бліжэйшымі партнёрамі праблем і пагроз, якія зыходзяць ад Расіі і рэжыму Лукашэнкі - як для Беларусі, так і для рэгіянальнай бяспекі ў цэлым. Мы цалкам падтрымліваем падыход, што Альянсу неабходна выкарыстоўваць усе магчымыя сродкі для супрацьдзеяння гэтым пагрозам. А таксама, што дэмакратычная, стабільная і квітнеючая Беларусь, якая не заваявана Расіяй і не выкарыстоўваецца Крамлём у сваіх інтарэсах, важная для Альянсу. Мы падкрэсліваем неабходнасць наяўнасці праактыўнай стратэгіі краін – стратэгічных саюзнікаў дэмакратычнай Беларусі для забеспячэння надзейнай абароны незалежнасці Беларусі, садзейнічання дэмакратычным памкненням беларускага грамадства і дэмакратычным пераменам у Беларусі ў пераходны перыяд. Мы разглядаем дадзеную заяву ад імя трох дзяржаў-чальцоў ЕС і НАТА як выразны мэсэдж у падтрымку суверэнітэту Беларусі і неабходнасці выхаду Беларусі з неаімперскіх інтэграцыйных праектаў Расіі: Саюзнай дзяржавы, АДКБ, ЕАЭС і СНД. І адзначаем неабходнасць прыцягнення рэжыму Лукашэнкі да адказнасці за злачынствы супраць чалавечнасці, злачынства агрэсіі ў адносінах да Украіны і ваенныя злачынствы па фактах незаконнага перамяшчэння ўкраінскіх дзяцей. 8 ліпеня 2023 г. Вільня, Варшава

Давайце паглядзім на Ванкуверскую дэкларацыю і прынятыя рэзалюцыі ПА АБСЕ ў шырокім сэнсе. Першае, што важна разумець: дадзеныя дакументы - гэта па сутнасці інструмент фіксацыі палітычнай рэальнасці. А таксама рэфлексіі і выпрацоўкі рэкамендацый. Менавіта таму і гавораць, што рэзалюцыі носяць рэкамендацыйны характар і не абавязковыя да выканання. У той жа час, у змесце рэзалюцый адлюстравана грамадская думка - бо прымаюцца яны дэпутатамі, гэта значыць народнымі прадстаўнікамі, якіх ва ўсім цывілізаваным свеце выбіраюць, а не прызначаюць зверху. Адсюль мы можам казаць аб тым, што дадзеныя дакументы - гэта і інструмент для ўзаемадзеяння прадстаўнічых і выканаўчых органаў, свайго роду інструмент кантролю працы выканаўчых органаў грамадствам і справаздачнасці першых перад другімі. Бо нягледзячы на неабавязковасць да выканання, дадзеныя дакументы далей па пунктах ацэньваюцца экспертамі па абазначаных напрамках. То бок, гэта можна назваць адпраўным пунктам экспертнага вывучэння ўзнятых пытанняў і праблематыкі, іх аналізу, выпрацоўкі адпаведных падыходаў да іх. І, магчыма, прыняцце тых ці іншых рашэнняў ужо выканаўчымі органамі. І ў гэтым выпадку, падобныя рэзалюцыі могуць класціся, сярод іншага, у іх абгрунтаванне. Для нас, безумоўна, найважнейшымі з'яўляюцца канкрэтныя практычныя дзеянні, але не варта абясцэньваць і сам факт прыняцця падобных дакументаў па тых прычынах, пра якія мы гаворым вышэй – фіксацыя палітычнай сітуацыі (як у прыказцы пра пяро і сякеру) і фармаванне грамадскага меркаванні ў дачыненні да тых ці іншых узнятых пытанняў і праблем. Бо ў цывілізаваным свеце грамадская думка мае значэнне. Яно вызначае палітыку. Таму ў выпадку з тэзай аб мяккай анэксіі Беларусі найважнейшым з'яўляецца той факт, што цывілізаванае грамадства і краіны ўсё больш і глыбей разумеюць агрэсіўны, імперскі характар палітыкі Расійскай Федэрацыі - і з гэтым прыходзіць разуменне таго, што гэтая палітыка распаўсюджваецца і на Беларусь. Гэта значыць, дакументальна зафіксаваны факт палітычнага прызнання сітуацыі, звязанай з паступовым далучэннем Беларусі да Расіі. Што суверэнітэт Беларусі, яе незалежнасць знаходзяцца пад рэальнай пагрозай і гэта не ілжывая трывога нацыянальна-арыентаваных сілаў Беларусі, якія б'юць з гэтай нагоды ў набат. А значыць адпаведным чынам будзе мяняцца і палітыка ў дачыненні да Беларусі і, я спадзяюся, з'явіцца выразная стратэгія. Для рэжыму Лукашэнкі ж гэта выразны сігнал: Захад бачыць, што ён не з'яўляецца гарантам суверэнітэту Беларусі і самастойным урадам, а наадварот - з'яўляецца нелегітымнай марыянеткавай адміністрацыяй, якая здае незалежнасць краіны на карысць Расіі. А на міжнароднай арэне дадзены тэзіс стане выдатным контраргументам усім палітыкам, якія прапануюць "не занадта ціснуць на Лукашэнку, каб не заштурхаць Беларусь у Расію яшчэ глыбей". Бо відавочна, што менавіта ён і з'яўляецца правадніком "мяккай анэксіі" Беларусі, як гэта называе ПА АБСЕ. І справа тут нават не ў тым, які менавіта тэрмін прымяніла ПА АБСЕ (многія СМІ, напрыклад, чамусьці пісалі пра "мяккую акупацыю"), а ў тым, што фарміруецца дакладнае разуменне, што Беларусь з'яўляецца ахвярай імперскай палітыкі Расіі і адпаведна рэжыму Лукашэнкі, які яе забясьпечвае. Вось што важна. Ці будзе гэтай сітуацыі дадзена адпаведная прававая ацэнка - тут я скептык, міжнароднае права гэта не дышаль, яго нельга проста павярнуць так, як хочацца. Але палітычна - дэманстрацыя ПА АБСЕ разумення сітуацыі вельмі важная для выпрацоўкі стратэгіі па Беларусі. І дазволіць нам, у прыватнасці Кабінету, быць больш эфектыўнымі ва ўзаемадзеянні з партнёрамі для супрацьдзеяння Расіі і рэжыму Лукашэнкі і абароны нашай незалежнасці. Таксама гэта важны сігнал для беларусаў, гатовых да актыўнай барацьбы за незалежнасць. Ні ў Лукашэнкі, ні ў Крамля ўжо не атрымаецца нікому прадаць тэзу аб "тэрарыстах" ці "наймітах", як гэта было, напрыклад, у Казахстане для абгрунтавання ўмяшання АДКБ у тыя падзеі. Больш за тое, у выпадку пачатку актыўнай барацьбы за незалежнасць, узнікнуць дакладныя прававыя падставы для адпаведнага прызнання гэтай барацьбы, адпаведна і права звяртацца па дапамогу да краін Захаду. І ў іх будзе права нам дапамагаць.

Павел Латушка ў інтэрв'ю для Times Radio (Вялікабрытанія) 11.05.2023 Вы кажаце аб тым, што ўкраінскіх дзяцей вывозяць у Беларусь на сталае месца жыхарства?Гэта адбываецца насуперак жаданню бацькоў?Як гэта адбываецца? Мы падрыхтавалі даклад «Роля рэжыму Лукашэнкі і Саюзнай дзяржавы Беларусі і Расіі ў незаконнай перадачы і перавыхаванні ўкраінскіх дзяцей». Незаконнае перамяшчэнне грамадзянскага насельніцтва з акупаваных тэрыторый Украіны з мэтай пастаяннага або часовага перамяшчэння такіх асоб фактычна з'яўляецца ваенным злачынствам. Размова ідзе, перш за ўсё, аб сіротах і рэжыме Лукашэнкі, які незаконна перамяшчае гэтых сірот на тэрыторыю Беларусі. Гэта грубае парушэнне Жэнеўскіх канвенцый і ваеннае злачынства па Рымскім статуце. Хтосьці можа сцвярджаць аб добраахвотным рашэнні бацькоў, аднак сярод перададзеных дзяцей частка — сіроты, частка — сацыяльныя сіроты, частка — з малазабяспечаных сем'яў, у некаторых ёсць бацькі. Хто арганізуе гандаль людзьмі? Асабіста Лукашэнка і ягоны рэжым арганізуюць незаконную перадачу ўкраінскіх дзяцей як на тэрыторыю Беларусі, так і на тэрыторыю Расіі. І вельмі важна разумець, што Лукашэнка арганізуе незаконную перадачу ўкраінскіх дзяцей на тэрыторыю Беларусі і Расіі пад эгідай так званай Саюзнай дзяржавы Беларусі і Расіі. Лукашэнка асабіста падпісваў пастановы і ўсе фінансавыя дакументы, якія забяспечваюць фінансавую падтрымку перадачы дзяцей, і ўсе гэтыя дакументы ёсць у нашым распараджэнні. Што робіцца з гэтымі дзецьмі? Пашпарты ануляваныя? Расейская індактрынацыя? Чаму іх вучаць? Рэжым запрашае прапагандыстаў, якія расказваюць, што ва Украіне нелегітымны ўрад, што Украіна — частка рускага свету, запрашае прадстаўнікоў ваенізаваных арганізацый, як беларускіх, так і расійскіх, якія вучаць маленькіх украінцаў верыць, што Украіна — краіна нацызму і фашызму. Да гэтага датычны і беларускі фонд Аляксея Талая. Гэты чалавек вельмі блізкі да Лукашэнкі. У гэтым моцна замяшана кампанія «Беларуськалій», «Беларуськалій» — галоўны пастаўшчык калійных угнаенняў у свеце. Дарэчы, шэраг краін Еўрапейскага саюза хацелі б выключыць гэтую кампанію з санкцый ЗША і Еўрапейскага саюза. Але гэта непрымальна, таму што ў нас ёсць 100% доказаў таго, што «Беларуськалій» фінансуе дэпартацыю ўкраінскіх дзяцей у Беларусь. Якія доказы вам удалося сабраць? Цяпер у нас ёсць інфармацыя аб трох месцах, дзе ўтрымліваюцца ўкраінскія дзеці: 2 у Мінскай вобласці і 1 у Гомельскай вобласці ў Беларусі. Як я ўжо сказаў, мы пацвярджаем тры месцы, дзе яны знаходзяцца. Мы ведаем колькасць 1500 дзяцей у мінулым годзе, 1100 у гэтым годзе, пераведзеных у Беларусь, мы ведаем аб перавыхаванні ўкраінскіх дзяцей, мы ведаем усе беларускія фонды, якія займаюцца арганізацыяй незаконнай перадачы, спосабамі перавозкі дзяцей. У нас ёсць дакументы, падпісаныя Лукашэнкам. У прыватнасці, арганізацыйна-распарадчыя дакументы, фота- і відэаматэрыялы з указаннем колькасці дзяцей, якія перапраўляюцца, месцаў іх пражывання, асоб, адказных за гэтыя злачынствы. Які зараз працэс? Ці будзе ён разглядацца як ваеннае злачынства? Мы перадалі гэтую справаздачу ў Еўрапейскі парламент і Савет Еўропы, перадалі яе ў Дзяржаўны дэпартамент ЗША і ў многія міністэрствы замежных спраў еўрапейскіх краін. Галоўнае, што мы перадалі гэты даклад Генеральнаму пракурору Украіны і Вярхоўнай Радзе Украіны. Дарэчы, Вярхоўная Рада нават унесла змены ў сваю пастанову, дзе падкрэсліла ролю Лукашэнкі, як і ў Парламенцкай асамблеі Рады Еўропы. Наступны крок — перадача матэрыялаў пракурору Хану ў Міжнародны крымінальны суд. Мы лічым, што Лукашэнка выконвае сваю адказнасць у Гаазе. Ёсць дастатковыя падставы меркаваць, што Лукашэнка і шырокае кола высокапастаўленых чыноўнікаў ягонага рэжыму ўчынілі ваенныя злачынствы ў выглядзе незаконнай перадачы дзяцей з акупаваных Расіяй тэрыторый Украіны ў Беларусь.

Прама зараз у цэнтры Еўропы ідзе не адна, а адразу дзве вайны, развязаныя Расіяй. Вайна Расіі супраць свабоднай і незалежнай Украіны. І вайна Расіі супраць свабоднай і незалежнай Беларусі. І ў абедзвюх нелегітымныя ўлады Беларусі б'юцца супраць Украіны і супраць Беларусі, б'юцца за Расію. Але ёсць тыя, хто б'ецца за Беларусь замест іх. І таксама, як Украіне, нам патрэбны актыўныя саюзнікі, якія маюць стратэгію. Так, на нашай тэрыторыі зараз не ідзе баявых дзеянняў і таму мы не просім Хаймарсы, Леапарды ці знішчальнікі F-16. Захоп Беларусі Расіяй ажыццяўляецца іншым спосабам. Гэта гібрыдная акупацыя, на якую Расія вытрачае вялізарныя рэсурсы. Расія выдатковывае мільярды на ўтрыманне ва ўладзе марыянеткавага рэжыму Лукашэнкі, на забеспячэнне яго масавых рэпрэсій у адносінах да беларусаў, на рэалізацыю інтэграцыйных праграм Саюзнай дзяржавы — праекта паглынання Беларусі. На выкараненне нацыянальнай свядомасці і ідэалагічную перапрашыўку беларусаў у духу ідэй рашызму і «рускага свету». Расія сёння — адзіная краіна, у якой ёсць стратэгія ў дачыненні да Беларусі. Гэта стратэгія паглынання Беларусі ў рамках праекта Саюзнай дзяржавы і яе растварэння ў «рускім свеце». Правадніком гэтай стратэгіі, інструментам яе рэалізацыі з'яўляецца марыянеткавы рэжым Лукашэнкі. Ён даказаў гэта, стаўшы саўдзельнікам вайны супраць Украіны ў 2022 годзе і працягвае даказваць гэта сёння, удзельнічаючы ў ваенных злачынствах Расіі, у дэпартацыі ўкраінскіх дзяцей з акупаваных тэрыторый, размяшчаючы ў Беларусі расійскую ядравую зброю і наймітаў ПВК Вагнер. І знішчаючы ўсё беларускае. Саюзная дзяржава Беларусі і Расіі — гэта аснова і галоўны інструмент імперскай палітыкі Расіі. Без Беларусі яе імперскія праекты робяцца немагчымымі. Як немагчымым становіцца і працяг вайны супраць Украіны. Бо вайну супраць Украіны вядзе не адна Расія, а Саюзная дзяржава Беларусі і Расіі. У якой Беларусь знаходзіцца толькі таму, што існуе рэжым Лукашэнкі. І таму хачу нагадаць словы былога Міністра замежных спраў Эстоніі Урмаса Рэйнсалу, які сказаў: «Самая магутная санкцыя, якую Захад можа прымяніць да Расіі — гэта скасаванне рэжыму Лукашэнкі ў Беларусі. Ліквідаваць рэжым Лукашэнкі — значыць ліквідаваць Саюзную дзяржаву — значыць выйграць абедзве вайны: вайну за Украіну і вайну за Беларусь».

Арыгінал артыкула: apnews.com ТАЛІН, Эстонія (AP) — Беларускі апазіцыянер заявіў, што прадставіў Міжнароднаму крымінальнаму суду матэрыялы, якія нібыта сведчаць аб датычнасці прэзідэнта Аляксандра Лукашэнкі да гвалтоўнай перадачы ўкраінскіх дзяцей у Беларусь. Гэтыя абвінавачанні Мінск гнеўна абверг. Лукашэнка - найбліжэйшы саюзнік Масквы, які дазволіў Крамлю выкарыстоўваць беларускую тэрыторыю для перакідкі войскаў і зброі ва Украіну, а таксама адобрыў расійскую ваенную прысутнасць, якая працягваецца ў Беларусі, і размяшчэнне там часткі расійскай тактычнай ядзернай зброі. Аўтарытарны лідэр таксама даў згоду на рэалізацыю праекта "саюзнай дзяржавы", у рамках якога Масква і Мінск умацавалі свае эканамічныя, палітычныя і абаронныя сувязі, але пакуль не дасягнулі поўнага зліцця. Павел Латушка, былы міністр культуры Беларусі, заявіў у аўторак, што матэрыялы, якія ён перадаў МУС, указваюць: больш за 2100 украінскіх дзяцей сама меней з 15 акупаваных Расіяй украінскіх гарадоў былі гвалтоўна вывезеныя ў Беларусь з ухвалы Лукашэнкі. Латушка выказаў надзею, што матэрыялы стануць дастатковай падставай для таго, каб МУС мог выдаць ордэр на арышт Лукашэнкі - як гэта было зроблена ў дачыненні да прэзідэнта Расіі Уладзіміра Пуціна. У сераду пракуратура суда не пацвердзіла нам атрыманне матэрыялаў, пра якія кажа Латушка. У пісьмовым адказе Associated Press гаворыцца: “У нас ёсць абавязацельства абараняць канфідэнцыйнасць атрыманай інфармацыі. У сувязі з гэтым мы звычайна не каментуем такія пытанні”. У сакавіку Міжнародны крымінальны суд выдаў ордэры на Пуціна і ягонага ўпаўнаважанага па правах дзіцяці Марыю Львову-Бялову. Суддзі ў Гаазе заявілі, што знайшлі "разумныя падставы меркаваць", што абодва нясуць адказнасць за ваенныя злачынствы, звязаныя з незаконнай дэпартацыяй дзяцей і незаконным трансферам дзяцей з акупаваных раёнаў Украіны ў Расію. Масква гнеўна адпрэчыла гэтае рашэнне. “Украінскія дзеці, якія знаходзіліся пад апекай украінскай дзяржавы, уключаючы сірот, дзяцей-інвалідаў і тых, чые бацькі былі пазбаўлены бацькоўскіх правоў, былі незаконна вывезены на тэрыторыю Беларусі”, - пракаментаваў Латушка агенцтву Associated Press. “Матэрыялы, перададзеныя пракурорам, даказваюць, што Лукашэнка асабіста падпісаў дакументы пад эгідай так званай саюзнай дзяржавы Расіі і Беларусі, якія паслужылі асновай для арганізацыі і фінансавання перамяшчэння ўкраінскіх дзяцей у Беларусь”, - дадаў ён. У анлайн-заяве, апублікаванай у аўторак, Народнае антыкрызіснае ўпраўленне (кіраўніком якога з'яўляецца Павел Латушка), якое выступае супраць Лукашэнкі, сцвярджае, што сабрала доказы таго, што ўкраінскія дзеці былі размешчаны ў пяці беларускіх летніх лагерах і санаторыях. У тэлефонным інтэрв'ю Латушка заявіў, што дакументы паказваюць на тое, што ўкраінскія дзеці, якія змяшчаюцца ў беларускіх установах, падвяргаюцца ідэалагічнаму прамыванню мазгоў і "русіфікацыі" перад адпраўкай у Расію для ўсынаўлення. Гэтыя дзеянні, паводле яго слоў, могуць быць прыраўнаваны да ваенных злачынстваў. Сярод матэрыялаў, апублікаваных Народным антыкрызісным упраўленнем, ёсць відэа, на якім артыст са сцэны жадае смерці прэзідэнту ЗША Джо Байдэну і прэзідэнту Украіны Уладзіміру Зяленскаму пад ухвальныя воклічы і апладысменты некалькіх дзесяткаў дзяцей, якія сабраліся ў зале. Затым той жа вядучы агучвае пажаданне Пуціну "квітнець і ўзяць пад кантроль усю Украіну". Нам не ўдалося незалежна праверыць абставіны, пры якіх было знята відэа, а таксама абгрунтаваць іншыя сцвярджэнні Латушкі. Лукашэнка ў аўторак абверг абвінавачанні Латушкі, назваўшы іх "вар'яцтвам". Ён сцвярджае, што Беларусь часова прытуліла дзяцей, каб дапамагчы ім акрыяць ад ваеннай траўмы. Беларускі лідэр паведаміў, што звярнуўся да Пуціна, і яны дамовіліся фінансаваць знаходжанне дзяцей у Беларусі з дзяржаўнага бюджэту. “Вось так мы пачалі прымаць іх сюды”, - сказаў Лукашэнка ў аўторак. “Мы дапамагаем палепшыць іх здароўе, і яны з'язджаюць. Насамрэч яны не хочуць з'язджаць”. Лукашэнка назваў Латушку "нягоднікам" і абвінаваціў яго ў спробе сфабрыкаваць супраць яго справу ў Міжнародным крымінальным судзе. Павел Латушка быў вымушаны пакінуць Беларусь пад ціскам беларускіх уладаў пасля пераабрання Лукашэнкі на выбарах 2020 года, якія апазіцыя і Захад асудзілі як сфальсіфікаваныя. Лукашэнка, які 29 гадоў жалезнай рукой кіраваў краінай з насельніцтвам 9,5 мільёнаў чалавек, належыў на палітычную і фінансавую падтрымку Расіі ў жорсткім падаўленні шматмесячных масавых пратэстаў апазіцыі. Латушка, які жыве ў сваім выгнанні ў Польшчы, сказаў, што ён атрымлівае ўсё больш пагроз расправы па меры таго, як ён прасоўвае сваё расследаванне меркаваных прымусовых перамяшчэнняў дзяцей. У інтэрв'ю AP ён заявіў, што нараўне з Лукашэнкам па меншай меры яшчэ чатыры чалавекі былі датычныя да перадачы ўкраінскіх дзяцей у Беларусь, у тым ліку Дзмітрый Мезенцаў - высокапастаўлены чыноўнік у структуры расейска-беларускай “саюзнай дзяржавы”, Іван Галаваты - кіраўнік дзяржаўнага беларускага экспарцёра ўгнаенняў "Беларуськалій", Аляксей Талай - кіраўнік дабрачыннага фонду, які падтрымліваецца ўрадам, і Вольга Волкава - прарасійская актывістка з часткова акупаванай Данецкай вобласці Украіны. Дакументы, апублікаваныя камандай Паўла Латушкі, таксама ўключаюць копію ліста, падпісанага Мезенцавым і адрасаванага кіраўніку расійскага нацыянальнага чыгуначнага аператара “Расійскія чыгункі” з просьбай сумесна арганізаваць “перавозку дзяцей” з прамысловага ўсходу Украіны "на рэабілітацыю ў брацкую Беларусь". У лісце ад 23 сакавіка гаворыцца аб рашэнні Пуціна і Лукашэнкі аказаць "гуманітарную дапамогу" дзецям, а таксама аб планах па перамяшчэнні ў Беларусь сёлета амаль 2 000 сірот і дзяцей, якія жывуць "у цяжкіх умовах". У заяве гаворыцца, што 1050 непаўналетніх будуць перавезены ў красавіку і маі, а яшчэ 908 - у канцы года. У паведамленні таксама гаворыцца, што ў мінулым годзе неўстаноўленая колькасць непаўналетніх была вывезена ў Беларусь у рамках фінансаванай дзяржавай сумеснай ініцыятывы расійскіх і беларускіх чыгуначных аператараў. Любая група або прыватная асоба можа накіраваць у МУС доказы меркаваных злачынстваў. Пракуроры ацэньваюць такія матэрыялы, каб "выявіць тыя, якія, як падаецца, падпадаюць пад юрысдыкцыю Суда і патрабуюць далейшых дзеянняў", - гаворыцца на сайце суда. Беларускія ўлады заявілі, што краіна прыме больш за 1 000 дзяцей ва ўзросце ад 6 да 15 гадоў з акупаваных Расіяй раёнаў Украіны для "аздараўлення". Яны паведамілі, што першыя 350 з іх прыбылі ў Беларусь у красавіку, але не сказалі, як доўга яны прабудуць у краіне. У мінулым месяцы Генеральная пракуратура Украіны заявіла, што пачала расследаванне па факце прымусовага перамяшчэння ўкраінскіх дзяцей у Беларусь. Майк Кордэр садзейнічаў падрыхтоўцы гэтага рэпартажу з Гаагі, Нідэрланды.