Пошук па сайце

Аб’яднаны Пераходны Кабінет Беларусі лічыць падтрымку Украіны на шляху да рашучай перамогі над агрэсарам сваім стратэгічным прыярытэтам Аб’яднаны Пераходны Кабінет Беларусі лічыць агрэсію супраць Украіны міжнародным злачынствам з боку Расіі і рэжыму Лукашэнкі і выказвае сваю салідарнасць з народам Украіны ў яго барацьбе за незалежнасць, суверэнітэт і тэрытарыяльную цэласнасць сваёй краіны. Дэмакратычная Беларусь далучаецца да рэзалюцыі Генеральнай Асамблеі ААН ад 23 лютага 2023 года аб неабходнасці найхутчэйшага дасягнення ўсеабдымнага, справядлівага і ўстойлівага міру ва Украіне згодна са Статутам ААН. Заклікаем урады ўсіх краін перадаваць Украіне усю неабходную дапамогу для абароны ад расійскіх захопнікаў, уключна з узбраеннямі. Ад пачатку ўварвання народ Беларусі выступае супраць расійскай агрэсіі, пра што сведчаць антываенныя пратэсты, дыверсіі рэйкавых партызан, інфармаванне пра дзеянні расійскіх ваенных на тэрыторыі Беларусі, ахвяраванні, аказанне гуманітарнай дапамогі і ўдзел беларусаў у валанцёрскім руху, у тым ліку ў самой Украіне. Мы аддаем даніну павагі ўсім беларусам, якія дапамагаюць Украіне. Беларускі народ ганарыцца беларусамі і беларускамі, якія змагаюцца супраць акупантаў у складзе Узброеных сіл Украіны, і ўшаноўвае памяць тых ваяроў, хто ахвяраваў сваім жыццём у гэтай барацьбе. Аб’яднаны Пераходны Кабінет Беларусі лічыць падтрымку Украіны на шляху да рашучай перамогі над агрэсарам сваім стратэгічным прыярытэтам і заяўляе аб гатоўнасці выбудоўваць з украінскім урадам сумесную стратэгію дзеянняў па супрацьстаянні расійскай агрэсіі. У змаганні за інтарэсы свабоднай Беларусі мы дбаем і пра інтарэс незалежнай Украіны. Толькі дэмакратычная і незалежная Беларусь зможа надаць гарантыі бяспекі суседнім краінам і стаць галоўным складнікам устойлівай і эфектыўнай сістэмы рэгіянальнай бяспекі. Гістарычная сувязь нашых народаў стварае аснову для моцнай кааліцыі, здольнай спыніць рэалізацыю расійскіх імперскіх амбіцый. Слава Украіне! Жыве Беларусь! 24 лютага 2023 г. Варшава, Вільня

Намеснік кіраўніка Аб’яднанага Пераходнага Кабінета, кіраўнік НАУ Павел Латушка правёў сустрэчу з сакратаром Савета Нацыянальнай бяспекі Латвіі Янісам Кажаціньшам, дарадцай Прэзідента Латвіі па замежных справах Салвелгай Сілкальнай і паслом Латвіі ў Польшчы Юрысам Пойкансам. У ходзе сустрэчы абмеркавалі: павышэнне эфектыўнасці дзеяння эканамічных мер ціску на рэжым і палітычная падтрымка нацыянальных санкцый Польшчы і Літвы. У прыватнасці, закрыццё грузавых пунктаў пропуску на граніцы ЕС і Беларусі. Асобна была адзначана важнасць захавання работы пунктаў пропуску для асабовага руху. Латвійскаму боку была перададзена адпаведная заява Кабінета; канцэпцыю Кабінета па міжнародна-прававым ціску на рэжым. Латвійскаму боку даведзена пазіцыя па стварэнні міжнароднага крымінальнага трыбунала па злачынствах супраць чалавечнасці, учыненых у Беларусі з 2020 года, трыбуналу па злачынстве агрэсіі супраць Украіны, падачы іску супраць Беларусі ў Міжнародны Суд ААН, а таксама падтрымцы ініцыятыў па ўніверсальнай юрысдыкцыі. Салвейга Сілкальна адзначыла, што гэта тэма ўяўляе асаблівую цікавасць для прэзідэнта Латвіі, які знаходзіцца ў авангардзе лідэраў еўрапейскіх дзяржаў, выступаючых за стварэнне спецыяльнага трыбунала па злачынстве агрэсіі. На думку дарадцаў прэзідэнта Латвіі, тэматыка трыбунала па злачынствах супраць чалавечнасці, учыненых у Беларусі з 2020 года, таксама мае прыарытэтнае значэнне для латвійскага боку. Таксама да латвійскага боку даведзена інфармацыя аб пазіцыі Кабінета па неабходнасці прызнання КДБ і ГУБАЗіК тэрарыстычнымі арганізацыямі, перададзены адпаведны афіцыйны зварот ад імя Кабінета да ўладаў Латвіі. Па выніках сустрэчы таксама ўзгоднена, што ў бліжэйшы час у Канцылярыю Прэзідэнта і Міністэрства юстыцыі Латвіі будзе накіравана прававая канцэпцыя Кабінета па забеспячэнні адказнасці рэжыму Лукашэнкі за злачынствы агрэсіі і супраць чалавечнасці.

«Cуддзя» Гомельскага абласнога суда Харошка Алег Уладзіміравіч (22.05.1977) выносіць палітычна матываваныя прысуды грамадзянам, якія асуджаюць вайну супраць Украіны, выказваюць сваю нязгоду з рэжымам Лукашэнкі і гвалтам з боку прадстаўнікоў сілавых структур. Сваімі дзеяннямі сур’ёзна парушае правы чалавека, падрывае вяршэнства права і аказвае ціск на грамадзянскую супольнасць. Харошка Алег 8 лютага 2023 года вынес прысуды «рэйкавым партызанам» з Мазыра: 34-гадовага Сяргея Пляшкуна незаконна асудзіў на 16 гадоў пазбаўлення волі ў калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму; 45-гадовага Юрыя Сельвіча незаконна асудзіў на 14 гадоў пазбаўлення волі ў калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму. Раней «суддзя» Харошка вынес незаконныя прысуды наступным палітвязням: Яўген Глушкоў — 9 гадоў пазбаўлення волі ў калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму; Кацярына Андрэева — 8 гадоў і 3 месяцы пазбаўлення волі ў калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму; Алег Канавалаў — 5 гадоў пазбаўлення волі ў калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму; Юрый Трапачоў — 4 гады пазбаўлення волі ў калоніі ва ўмовах узмоцненага рэжыму; Уладзімір Рабчанка — 2,5 гады пазбаўлення волі ў калоніі ва ўмовах агульнага рэжыму і штрафу ў памеры 100 базавых велічынь; Уладзіслаў Война — 2 гады пазбаўлення волі ў калоніі ва ўмовах агульнага рэжыму. Прадстаўнік Аб’яднанага Пераходнага Кабінета па транзіце ўлады і кіраўнік НАУ Павел Латушка ўнёс прапанову краінам ЕС і Украіне аб прымяненні ў дачыненні да Харошкі Алега Уладзіміравіча персанальных санкцыйных абмежаванняў. У будучыні дадзены «суддзя», як і іншыя асобы, якія здзяйсняюць і садзейнічаюць рэпрэсіям, будзе прыцягнуты да крымінальнай адказнасці.

На сустрэчы з кіраўніком венгерскага МЗС Петэрам Сіярта, так званы міністр замежных спраў рэжыму Алейнік вырашыў паплакацца наконт санкцый На сустрэчы з кіраўніком венгерскага МЗС Петэрам Сіярта (сам факт якой, безумоўна, выклікае здзіўленне і шмат пытанняў да маральных каштоўнасцяў афіцыйнага Будапешта), так званы міністр замежных спраў Беларусі Алейнік вырашыў паныць наконт санкцый. Па словах Алейніка, як аказалася — вялікага «гуманіста» і «прыхільніка правоў чалавека» — санкцыі супраць рэжыму Лукашэнкі носяць «антыгуманны характар». Аказваецца, гэта менавіта падступны (а можа — крывавы?) Захад разлучае сем'і і не дае беларусам пабачыцца з роднымі і блізкімі. Увёў авіяэмбарга, закрывае пагранпераходы. Праўда, грузавыя — але, відаць, так званы міністр шчыра перажывае за дальнабойшчыкаў, нават не ведаю ... Вось толькі спадар Алейнік зусім забыўся згадаць аб прычынах падобных мер. Можа быць, ён яшчэ не да канца ўвайшоў у курс справы на сваёй новай пасадзе і забыўся, што ў 2021 годзе рэжым захапіў грамадзянскі самалёт? Магчыма, так званы міністр не ў курсе, што з 2021 года рэжым з'яўляецца арганізатарам міграцыйнага крызісу на межах з ЕС? Ці неяк выпусціў з-пад увагі, што ўжо год рэжым Лукашэнкі ўдзельнічае ў вайне супраць Украіны? Сапраўды, з чаго раптам нашыя заходнія суседзі так паводзяць сябе? Зашкальвае цынізм Алейніка — проста агідны. Захад вінаваты ў тым, што беларусы не могуць пабачыцца з роднымі і блізкімі? А чаму ж на думку спадара Алейніка Сотні тысяч беларусаў былі вымушана пакінуць сваю краіну? Масавыя рэпрэсіі, забойствы, збіццё, катаванні, звальненні з працы, узбуджэнне крымінальных спраў і пераслед нязгодных — можа быць, гэта ўсё таксама выдумаў падступны Захад? Не. Менавіта злачынны рэжым Лукашэнкі, якому служыць так званы міністр, адказны за тое, што сотні тысяч беларусаў — родных і блізкіх — апынуліся па розныя бакі мяжы. Менавіта ён — і ніхто іншы — вінаваты, што на межах з Беларуссю з'явіліся платы, што закрываюцца пагранпераходы, што не дзейнічае авіязносіны. Менавіта ён нясе ўсю паўнату адказнасці за санкцыі, уведзеныя ў адказ на яго шматлікія злачынствы, якія ўжо даўно выйшлі за межы Беларусі і сталі міжнароднымі. А ў лютым 2022 года — ужо і вайскоўцамі. Менавіта ён зладзіў ганенне на прадстаўнікоў польскай меншасці ў Беларусі і на 8 гадоў кінуў за краты аднаго з лідэраў Саюза палякаў Анджэя Пачобута — пасля чаго Польшча ультыматыўна закрыла пагранпераход «Баброўнікі». І сёньня гэты рэжым плачацца вугорскаму міністру? Вінаваціць Захад? А што далей? Ён абвінаваціць у антыгуманным закрыцці межаў і Украіну таксама? Колькі людзей там НАЗАЎСЁДЫ страцілі магчымасць убачыць і абняць сваіх родных і блізкіх — таму што іх проста забілі? Забілі расейскія войскі, якія рэжым Лукашэнкі прапусціў праз мяжу і якім ён перадаў вайсковы кантроль над тэрыторыяй Беларусі. Забілі ракеты, якіх толькі з тэрыторыі Беларусі было выпушчана каля васьмі сотняў. Забілі снарады і кулі, якія рэжым Лукашэнкі вырабляе і падае Расіі ўвесь гэты час. Забіла наступальная ваенная тэхніка, якую ён зняў з кансервацыі і адправіў на фронт. І што ж, усё гэта, на думку спадара Алейніка — гуманна? А на думку спадара Сіярта, якому Алейнік паплакаўся ў камізэльку? Калі мне не здраджвае памяць, то Венгрыя ўсё яшчэ ўваходзіць у склад Еўрапейскага саюза. Але, як відаць, яе ўрад кіруецца зусім іншымі каштоўнасцямі. А дакладней — іх адсутнасцю. Бо толькі гэтым можна растлумачыць, што ў высокапастаўленага еўрапейскага чыноўніка ўзнялася рука для поціску рукі з так званым кіраўніком МЗС рэжыму Лукашэнкі. Рэжыму дыктатара, тэрарыста і вайсковага злачынцу, за трыбунал над якім ужо прагаласавалі Еўрапарламент і Парламенцкая Асамблея Рады Еўропы. І які проста зараз судзіць Нобелеўскага лаўрэата Алеся Бяляцкага, у той час як Алейнік і Сіярта скардзяцца адзін аднаму на «антыгуманную» і «памылковую санкцыйную палітыку». Спадзяюся, у Еўразвязе дадуць гэтай сустрэчы належную адзнаку. Адпаведную каштоўнасцям, якія дэкларуе Еўрапейскі саюз з моманту свайго стварэння.

Аб'яднаны Пераходны Кабінет Беларусі: 13 лютага 2023 г Аб’яднаны Пераходны Кабінет Беларусі падтрымлівае рашэнне ўрада Рэспублікі Польшча аб закрыцці грузавога памежнага перахода Баброўнікі-Бераставіца. Гэта адэкватны адказ на беззаконне ў Беларусі, рост колькасці палітычных зняволеных і бесчалавечнае абыходжанне з імі ў засценках. Па хваравітай рэакцыі незаконнага рэжыму бачна, што гэты крок зроблены ў правільным накірунку, бо абмяжоўвае магчымасці рэжыму фінансаваць рэпрэсіі. Мы заклікаем урад Польшчы, Літвы і іншых краін-чальцоў ЕЗ, ЗША і ўсіх дзяржаў, якія зрабілі заявы аб сваёй прыхільнасці дэмакратычнай, суверэннай, незалежнай Беларусі, працягнуць нарошчваць ціск на рэжым з мэтай дамагчыся спынення рэпрэсій і вызвалення палітычных зняволеных. Пры гэтым абавязковай умовай для Кабінета застаецца скіраванасць такіх мераў на прычыненне шкоды менавіта рэжыму Лукашэнкі. Важна, каб пасажырскія пераходы заставаліся адчыненымі, у тым ліку як гуманітарныя калідоры ва ўмовах масавых рэпрэсій у Беларусі. Акрамя таго, Кабінет выступае катэгарычна супраць любых выключэнняў у рамках санкцыйнага рэжыму, у тым ліку супраць шырока абмяркоўваемай верагоднасці прымянення выключэнняў для беларускага калію ў рамках новага пакета санкцый Еўрапейскага звяза, які рыхтуецца да прыняцця. Гэта створыць новыя шчыліны ў рэжыме санкцый, якія дазволяць дыктатуры атрымаць неабходныя рэсурсы для нарошчвання рэпрэсій супраць беларускага народа і падтрымкі расійскай агрэсіі супраць Украіны. Аб’яднаны Пераходны Кабінет выступае за выкарыстанне ўсіх даступных сродкаў ціску на рэжым Лукашэнкі з мэтай вызвалення палітычных зняволеных. Лічым магчымым пачатак любых перамоўных працэсаў з рэжымам Лукашэнкі толькі пасля поўнага спынення рэпрэсій і вызвалення палітвязняў з гуманітарнага спісу ў якасці першага кроку з боку рэжыму. Адказнасць за закрыццё памежных пераходаў, як і за любыя іншыя наступствы прымяняемых санкцый нясе выключна рэжым Лукашэнкі, які працягвае незаконна ўтрымліваць уладу, здзяйсняць масавыя рэпрэсіі і іншыя злачынствы супраць чалавечнасці ў дачыненні да беларусаў, дзеянні, якія ўяўляюць пагрозу міжнароднаму міру і бяспецы, у тым ліку, захоп самалёта для арышту апанента, арганізацыю міграцыйнага крызісу на межах з Еўрапейскім звязам і саўдзел у вайне супраць Украіны на баку Расійскай Федэрацыі. Спыненне рэпрэсій, вызваленне ўсіх без выключэння незаконна асуджаных па палітычных матывах беларусаў, спыненне саўдзелу Беларусі ў вайне, вывад усіх расійскіх войскаў з тэрыторыі Беларусі і абарона суверэнітэту і незалежнасці нашай краіны застаюцца найважнейшымі прыярытэтамі працы Аб’яднанага Пераходнага Кабінета.

«Ці ёсць упэўненасць у тым, што Кабінет годна адкажа на ўступленне Беларусі ў вайну поўнай сілай?» Дзеянні Кабінета ў адказ на магчымае ўступленне Узброеных Сілаў РБ у вайну супраць Украіны: «Даць такі адказ — гэта задача не толькі Кабінета. Гэта супольная праца ўсіх грамадзянаў, у т.л. тых, якія знаходзяцца за межамі Беларусі. Праца па каардынацыі гэтай дзейнасці вядзецца, яна ніколі не спынялася. Мы рыхтуемся да гэтага моманту, мы не хацелі б, каб гэта здарылася, але рыхтавацца мы павінны» (С.Ціханоўская) «Поспех нашага плану па супрацьдзеянні рэжыму і яго войскам — адваротна прапарцыйны колькасці распаўсюджанай інфармацыі аб ім. Прашу зразумець, што ёсць рэчы, пра якія трэба маўчаць, бо іначай будзе цяжка іх рэалізаваць» (В.Сахашчык) «Мы працуем разам з украінцамі, у нас распрацаваны спецыяльны план на гэты выпадак, але я не магу раскрываць яго дэталі. Мы працуем з актывістамі ў Беларусі, якія запісаліся ў план „Перамога“ і рыхтуем іх да такой сітуацыі. План „Перамога“ першапачткова распрацоўваўся пад іншыя ўмовы. Зараз мы яго перапрацоўваем. Ён прызначаўся не пад канкрэтную дату, але пад умовы, калі беларусы будуць гатовыя да яго рэалізацыі. На бягучы момант запускаць план — гэта сабагубства, таму мы займаемся падрыхтоўкай» (А.Азараў) «Мы мусім рабіць на міжнародным кірунку, гэта і пытанне таго, як мы будзем вырашаць гуманітарную праблематыку. Мы разумеем, што ў такіх умовах многія беларусы захацелі б пакінуць Беларусь. Зараз мы працуем над выбудоўваннем міжнароднай кааліцыі ў падтрымку незалежнасці Беларусі, і гэтая праца нам прыдасца вельмі моцна, калі адбудуцца такія падзеі» (В.Кавалеўскі) Адносіны з Украінай: «Мы, беларусы, будзем падтрымліваць Украіну незалежна ад таго, як будзе выбудоўвацца наш палітычны дыялог з ёй» (С.Ціханоўская) «Ад сакавіка мы пастаянна наведвалі Украіну для працы з прадстаўнікамі афіцыйных органаў улады Украіны, з беларускімі добраахвотнікамі, было шмат палітычных сустрэч, у тым ліку ў Офісе прэзідэнта Украіны, з М.Падалякам. Мы не можам сказаць, што задаволены тым узроўнем адносінаў, якія ў нас ёсць з афіцыйным Кіевам, але мы разумеем іх логіку, у якіх умовах яны супрацьстаяць смяротнай пагрозе, і таму падтрымка Украіны застаецца ў нашым прыярытэце» (В.Кавалеўскі) Адносіны з палком Каліноўскага, магчымасць сустрэчы С. Ціханоўскай з імі ва Украіне: «Я буду вельмі рада сустрэцца з прадстаўнікамі палка Каліноўскага. Я не магу сказаць, што ў нас няма з імі камунікацыі. Мы на сувязі з палком Каліноўскага на сталай аснове праз нашага прадстаўніка па замежных справах. Пакуль я не магу сустрэцца з імі на тэрыторыі Украіны, паколькі, адпаведна майму статусу ў Літве, мне патрэбна афіцыйнае запрашэнне МЗС Украіны, якое мне пакуль не могуць забяспечыць. Калі гэта вырашыцца, я гатова сустрэцца» (С.Ціханоўская) Дапамога палітзняволеным, перамовы з рэжымам па іх вызваленні: «Трэба разумець, што не ў нас знаходзяцца ключы ад турмаў. Рэжым адказны найперш за сітуацыю з палітзняволенымі. І мы не бачым з яго боку сігналаў аб гатоўнасці да перамоваў. Вельмі важна не падыходзіць да гэтай справы як да „гандлю“. І мы не павінны сварыцца паміж сабой па гэтым пытанні, бо ўсе мы жадаем аднаго і таго ж» (В.Гарбунова) «Палітзняволеныя — не ўпершыню з’явіліся ў Беларусі. Улічваючы папярэдні вопыт, у такіх перамовах ёсць вельмі вялікая рызыка быць падманутым рэжымам. Гэтаксама і прапанова рэжыму з міжведамаснай камісіяй па вяртанні тых, хто з’ехаў за мяжу — мы разумеем, што ў грамадства няма падстаў давяраць ёй. Таму першым сігналам ад рэжыму павінны стаць крок па вызваленні шэрагу палітзняволеных на гуманітарных падставах: інвалідаў, шматдзетных і г. д.» (В.Гарбунова) «Мы пачалі перамовы з партнёрамі з розных краін, якія гатовыя падтрымаць нашую ідэю стварэння міжнароднага фонда для дапамогі палітзняволеным Беларусі. Гэта павінна быць нейкі „агульны гаманец“, для ўзмацнення той важнай працы, якую ўжо робяць беларускія фонды і НДА, каб гэтыя фонды і арганізацыі маглі падтрымаць большую колькасць людзей» (В.Гарбунова) Санкцыі, закрыццё пагранпераходаў на мяжы з Беларуссю: «Мы лічым, што трэба ўзмацняць ціск на рэжым Лукашэнкі з мэтай вызвалення палітзняволеных. Закрываючы пагранпераходы з Беларуссю для грузавых перавозак, суседнія краіны ўтвараюць вельмі жорсткі ціск на рэжым. Мы заклікаем урады дэмакратычных краін падтрымаць рашэнне Польшчы па закрыцці пагранпераходаў і ўзмацніць ціск на рэжым. Але мы не гаворым пра абмежаванне пасажырскага транспарту. Мы выпрацавалі сваё бачанне па гэтых пытаннях, агучылі яго, але рашэнне прымаюць тыя краіны, якія ўводзяць санкцыі. Мы агучылі свае прапановы па гарманізацыі санкцыйнай палітыкі ў дачыненні да рэжыму Беларусі і РФ. Нам важна, каб не было магчымасці абыходу санкцый, мы пастаянна кантактуем на гэты конт з адпаведнымі органамі ЕС» (П.Латушка) «З'явілася інфармацыя, што шэраг краін хоча выключыць пастаўкі беларускіх калійных угнаенняў з санкцыйнага спісу. Але пазіцыя аб тым, што гэтыя санкцыі нібыта істотна павышаюць кошт харчавання ў свеце, не мае падстаў. Хутчэй гаворка ідзе пра тое, што існуе лабіраванне гэтага пытання калійнымі групоўкамі, якія зарабляюць на гэтым мільярды, у т.л. Лукашэнка» (П.Латушка) Міжнародны ціск на рэжым: «Мы распачынаем працу па блакаванні кандыдатуры Лукашэнкі на выбарах у Раду бяспекі ААН» (В.Кавалеўскі) «Візіт міністра МЗС Венгрыі ў Беларусь — гэта адступленне ад той палітыкі непрызнання Лукашэнкі, якую праводзіла ЕС ад 2020 г. Але гэта крок толькі адной дзяржавы, якая ўжо пазначыла сябе на мапе Еўропы, як досыць прыхільную да аўтарытарных рэжымаў, у т.л. рэжымаў Пуціна і Лукашэнкі. Таму мы не можам казаць, што гэта змена палітыкі ўсяго ЕС» (В.Кавалеўскі) «Мы супрацоўнічаем з Інтэрполам: хочам, каб гэтая арганізацыя верыфікавала ўсе запыты, якія дасылае рэжым у гэтую арганізацыю, бо мы сабралі мноства доказаў таго, што рэжым выкарыстоўвае гэтую арганізацыю для пошуку палітычных апанентаў. Што тычыцца выпадка з затрыманнем беларуса з гуманітарнай візай у Неапалі - мы праверылі: гэты выпадак не звязаны з палітыкай, гэта тычыцца злачынства, здзейсненага яшчэ да 2020 г.» (А.Азараў) Новы пашпарт для беларусаў: «Пашпарт мусіць быць прызначаны не толькі для пацвярджэння беларускага грамадзянства, але для міжнародных паездак. Мы шмат кансультаваліся з міжнароднымі партнёрамі, каб яны пацвердзілі перспектыўнасць ідэі. Ёсць папярэднія дамоўленасці па гэтай справе, не магу раскрываць усе дэталі. Праект падтрымліваецца Еўракамісіяй, але поспех залежыць ад таго, ці атрымаем мы падтрымку ад асобных дзяржаў. Адмысловая група з дызайнераў, геральдыстаў працавала над гэтым дакументам, ідэю падтрымалі фундатары» (В.Кавалеўскі) Культура: «Праца ў галіне культуры і адукацыі - не такая заўважная і хайповая, але не менш важная чым праца сілавога блоку. Я цешуся, што ўзнагарода „Гонар і годнасць“ выклікала такі рэзананс — я ўпэўнена, што праз такія грамадскія дыскусіі будзе ўмацоўвацца наша нацыянальная самасвядомасць. Распрацавана цэлая лінейка новых узнагародаў, хутка мы абвесцім першы спіс асобаў, якія атрымаюць узнагароды» (А.Коўшык)

Ён зарабляе на транзіце ў Расію Крыніца: polsatnews.pl «неафіцыйны пераклад» — Супраць рэжыму ў Менску павінны быць уведзеныя санкцыі, — заявіў у праграме «Gość Wydarzeń» член часовага ўрада Беларусі ў выгнанні Павел Латушка. — Беларусь з'яўляецца хабам для Расіі. Паводле яго слоў, Лукашэнка — кантрабандыст. — Закрыццё памежнага пераходу ў Баброўніках — гэта сігнал для Еўракамісіі, — дадаў Латушка. З пятніцы з 12:00 па рашэнні міністра Марыюша Каміньскага рух на польска-беларускім пагранпераходзе ў Баброўніках будзе прыпынены. Гэта звязана з васьмігадовым турэмным тэрмінам, вынесеным у сераду рэжымам Лукашэнкі журналісту Анджэю Пачобуту. — Патрэбны моцныя рэакцыі. У дачыненні да рэжыму Лукашэнкі павінны быць уведзеныя жорсткія абмежаванні і санкцыі, — пракаментаваў рашэнне польскага міністра віцэ-прэм'ер часовага ўрада Беларусі ў выгнанні Павел Латушка. — Гэта вельмі складаная сітуацыя для беларускага грамадства. Ён дадаў, што зараз там беспрыцэндэнтная хваля рэпрэсій супраць грамадзян. «Адсутнасць санкцый супраць Беларусі дапамагае Расіі ў вайне супраць Украіны» — Беларусь з'яўляецца эканамічным хабам для Расіі. Летась у снежні быў самы вялікі імпарт тавараў з ЕС у Беларусь з моманту вядзення статыстыкі. А гэта значыць, што гэтыя тавары ідуць у Расію, — сказаў Латушка. — Закрыццё пагранпераходу ў Баброўніках дасць сігнал Еўракамісіі, — адзначыў ён. — Урсуля фон дэр Ляен абвясціла, што Еўракамісія будзе сінхранізаваць санкцыі, — сказаў госць. «Калі гэтага не адбудзецца, Лукашэнка так і застанецца кантрабандыстам 21 стагоддзя», — сказаў Латушка. «Ён зарабляе грошы транзітам у Расію», — дадаў ён. «За апошнія восем месяцаў ЕЗ не ўводзіў ніякіх санкцыяў супраць Беларусі» — На жаль, з ЕС мы атрымліваем супярэчлівую інфармацыю аб тым, ці будуць новыя санкцыі супраць Беларусі. А іх адсутнасць дапамагае Расіі ў вайне супраць Украіны, лічыць апазіцыйны беларускі палітык. — Мы кансультаваліся па санкцыях. У ЕС нам сказалі, што мы можам прапанаваць пяць ці дзесяць чалавек для ўключэння ў наступны спіс, — сказаў ён. Латушка сказаў, што гэта вельмі мала, таму што «ў Беларусі ўжо тысячы людзей знаходзяцца ў зняволенні з-за рэжыму». —Таму мы ідзем па шляху гнацыйных санкцый. Мы сустрэліся з польскімі ўладамі і прадставілі спіс з 201 чалавека, на якіх павінны быць накладзеныя санкцыі, — паведаміў ён. — Акрамя таго, мы прапанавалі ўвесці абмежаванні для 13 кампаній, якія вырабляюць зброю для Расіі. Гэтая зброя забівае людзей ва Украіне, — сказаў Латушка. — Мы лічым, што санкцыі павінны працягвацца. Таму што за апошнія восем месяцаў ЕС не ўводзіў ніякіх санкцый супраць Беларусі, — сказаў на заканчэнне ён.

Нядаўна мы разбіралі ініцыятыву рэжыму па так званым «вяртанні збеглых», якую ён хоча прадаць Захаду пад выглядам надыходзячай «адлігі». Паралельна з гэтай ініцыятывай пад назвай «пакайся і паўзі дадому на каленях» у масс-медыя актывізаваўся і наратыў «давайце дамовімся з Лукашэнкам». Прычым прасоўваюць яго як праўладныя аналітычныя цэнтры, так і некаторыя палітыкі, якія адносяць сябе да беларускіх дэмакратычных сіл. Прапанаваная імі формула гучыць прыкладна так: «не трэба ўводзіць новых санкцый, лепш пачаць адмяняць старыя і хаця б часткова вярнуць Лукашэнку прызнанне Захаду». Тады, на думку прыхільнікаў саступак рэжыму, якія прапануецца зрабіць у аднабаковым парадку, Лукашэнка можа пайсці на крокі ў адказ, вызваліць нейкую частку палітвязняў і разам з тым «вызваліцца з абдымкаў Крамля». Аднак, калі паспрабаваць пашукаць у гэтым логіку, то мы выявім… яе поўную адсутнасць. Дастаткова параўнаць дзве паралельныя тэзы, якія прасоўваюць адэпты ідэі аб неабходнасці саступак рэжыму і адмовы ад санкцыяў. Першы: стратэгія ціску і санкцыяў неэфектыўная, ад санкцыяў пакутуе не рэжым, а народ. Другі: санкцыі штурхнулі Лукашэнку ў «абдымкі Крамля», прымусіўшы яго пераарыентавацца на Расію і яшчэ больш паглыбіць з ёй інтэграцыю. Здаецца, што паасобку ў гэтыя тэзы нават можна паверыць, праўда? Аднак, калі прааналізаваць кожны з іх індывідуальна, мы даволі хутка выявім, што ня толькі асобныя прадпрыемствы, але цэлыя сектары эканомікі, якія трапілі пад санкцыі, з’яўляюцца крыніцамі асабістага ўзбагачэння рэжыму — як тая ж калійная і нафтавая галіны. Ці, напрыклад, тытунёвая. І кіруюцца яны яго блізкім колам і «гаманцамі»: Галаваты — хросны бацька Колі Лукашэнкі, Гуцэрыеў, Варабей, Алексін. Зазірнуўшы практычна ў любую галіну, мы знойдзем там тую ж гісторыю. То бок, нават не капаючы глыбока, мы прыходзім да відавочнай высновы: санкцыі наўпрост тычацца грошай картэля Лукашэнкі і б’юць па ягоных «гаманцах». Другая тэза — яшчэ больш абсурдная, калі ўлічваць усе інтэграцыйныя працэсы з Расеяй, якім спрыяў Лукашэнку на працягу ўсяго свайго кіравання, ягоную пра-расейскую і антынацыянальную палітыку, а таксама крэдытную і датацыйную іголку, на якую ён пасадзіў Беларусь з першых жа дзён прыходу да ўлады. А таксама ўсе злачынствы Лукашэнкі міжнароднага характару, прычым учыненыя яшчэ да пачатку вайны і якія сталі прычынай увядзення самых жорсткіх на той момант санкцый — захоп самалёта і міграцыйны крызіс. Бо санкцыі, уведзеныя супраць рэжыму Лукашэнкі за парушэнне правоў беларусаў - то-бок да здзяйснення ім згаданых злачынстваў - не былі настолькі магутнымі. Нажаль, гэта факт — фальсіфікацыя выбараў, масавыя рэпрэсіі, катаванні - усё гэта не заахвоціла Захад адразу ж пачаць дзейнічаць жорстка і рашуча. Па-сапраўднаму сур’ёзныя санкцыі адбыліся толькі тады, калі злачынствы Лукашэнкі выйшлі за межы Беларусі і сталі ўяўляць пагрозу Еўразвязу. Але ж Лукашэнка мог банальна іх не здзяйсняць. Дурное меркаваць, што ён не разумеў наступстваў. Тым не менш, ён свядома здзейсніў акт паветранага пірацтва і развязаў гібрыдную вайну з ЕЗ. І сам справакаваў чарговыя санкцыі. Падкрэсліваем, гэта адбылося задоўга да пачатку вайны Расіі супраць Украіны, у якой Беларусь — зноў жа, пры добраахвотным і поўным садзейнічанні Лукашэнкі - стала ваенным плацдармам, а яе інфраструктура і эканоміка ўсталі на ваенныя рэйкі для забеспячэння расійскай агрэсіі. У адказ на што былі ўведзены новыя сур’ёзныя санкцыі. І рыхтуюцца наступныя. То-бок, штораз Лукашэнка мог папросту не здзяйсняць міжнародных — а зараз ужо і ваенных — злачынстваў, не атрымліваць за гэта новых санкцый і, як сцвярджаюць некаторыя дамы і спадары, не трапляць у тыя самыя «абдымкі Расіі», з якіх яго зараз трэба «ратаваць», здымаючы з яго санкцыі. А значыць — і здымаючы з яго адказнасць за злачынствы, на якія ён ішоў цалкам свядома. І цалкам свядома заштурхоўваў Беларусь усё глыбей у залежнасць ад Расеі, што на момант пачатку вайны фактычна перарасла ў расейскую акупацыю нашай краіны. Атрымліваецца, што ніводная з тэзаў тых, хто прапануе сёння «дамовіцца» з Лукашэнкам проста не вытрымлівае крытыкі. Гэта сама меней папулізм. Нават калі разбіраць іх паасобку. Получается, что да. Причем настолько, что в ход идут все возможные аргументы, чтобы от них избавиться. Ключевой — это пресловутые «объятия России» — в которые, как мы выяснили, затолкал нашу страну сам Лукашенко, а не никакие не санкции. А значит, этот аргумент — просто банальная спекуляция, к которой, к слову, режим и его лоббисты прибегают уже не впервые. Ровно то же самое они уже «продавали» Западу после 2010 года. В 2015-ом санкции были приостановлены. В 2020-ом Лукашенко объявил беларускому народу войну. В 2021-ом году — он объявил гибридную войну Евросоюзу. С 2022-го — принимает участие в войне против Украины. Ну и как вам такой эффект от приостановки санкций в 2015-м? Опять встанем на те же грабли? Второй аргумент режима и его лоббистов — это попытка продать Западу «оттепель» в виде комиссии по «возвращению беглых». Вот только «ползти домой на коленях» желающих особо нет. А отпустить под видом «оттепели» 1500 только официально признанных политзаключенных Лукашенко явно не готов. И тем более — прекратить репрессии и тысячи уголовных дел, возбужденных «за экстремизм» начиная с 9 августа 2020 года. Сам режим называет цифру в 11 тысяч таких дел, проходить по каждому из которых могут сразу несколько человек, даже целыми семьями. Сюда же — осужденные по «экономическим» статьям, которыми режим всегда маскировал политически-мотивированные приговоры. То есть в реальности мы можем говорить о тысячах, а может десятках тысяч политических заключенных. И что же — кто-то верит, что режим отпустит их всех, если с него будут сняты санкции? Прекратит репрессии? А разам яны ўвогуле зліваюцца ў абсалютна недарэчны аксюмарон. Проста задумайцеся: калі рэжым не пакутуе ад «санкцый, якія не працуюць» (а мы ўжо высветлілі, што гэта не так), то навошта яму паглыбляць залежнасць ад Расеі? Няўжо, каб выратаваць беларусаў, якія пакутуюць ад іх? «Выратаваць» ад санкцый, якія сам жа Лукашэнка і справакаваў? Але ж для гэтага ён, прынамсі, мог проста не захопліваць грамадзянскі самалёт і не прывозіць на мяжу з ЕЗ тысячы нелегальных мігрантаў. А як максімум, ён павінен быў проста прыняць сваю паразу на выбарах яшчэ ў 2020-ым годзе. Але ён зрабіў усё наадварот. Дык дзе логіка? І калі санкцыі не працуюць, то як яны могуць штурхаць Лукашэнку кудысьці ў прынцыпе? Ці ўсё ж яны працуюць? Атрымліваецца, што так. Прычым настолькі, што ў ход ідуць усе магчымыя аргументы, каб іх пазбавіцца. Галоўны — гэта праславутыя «абдымкі Расеі» — у якія, як мы высветлілі, заштурхаў нашу краіну сам Лукашэнка, а ніякія не санкцыі. А значыць, гэты аргумент — банальная спекуляцыя, да якой, дарэчы, рэжым і яго лабісты звяртаюцца ўжо не ўпершыню. Роўна тое ж самае яны ўжо «прадавалі» Захаду пасля 2010 года. У 2015 санкцыі былі прыпыненыя. У 2020-ым Лукашэнка аб’явіў беларускаму народу вайну. У 2021-ым годзе — ён абвясціў гібрыдную вайну Еўразвязу. З 2022-га — прымае ўдзел у вайне супраць Украіны. Ну і як вам такі эфект ад прыпынення санкцый у 2015-м? Ізноў устанем на тыя ж граблі? Другі аргумент рэжыму і яго лабістаў - гэта спроба прадаць Захаду «адлігу» ў выглядзе камісіі па «вяртанні збеглых». Вось толькі «паўзці дадому на каленях» жадаючых асабліва няма. А вызваліць пад выглядам «адлігі» 1500 толькі афіцыйна прызнаных палітвязняў Лукашэнка відавочна не гатовы. І тым больш — спыніць рэпрэсіі і тысячы крымінальных справаў, узбуджаных «за экстрэмізм» пачынаючы з 9 жніўня 2020 года. Сам рэжым называе лічбу ў 11 тысяч такіх спраў, праходзіць па кожнай з якіх могуць адразу некалькі чалавек, нават цэлымі сем’ямі. Сюды ж — асуджаныя па «эканамічных» артыкулах, якімі рэжым заўсёды маскіраваў палітычна-матываваныя прысуды. То бок, у рэальнасці мы можам казаць пра тысячы, а можа дзесяткі тысяч палітычных зняволеных. І што ж — нехта верыць, што рэжым адпусціць іх усіх, калі з яго будуць знятыя санкцыі? Спыніць рэпрэсіі? Можа тады ён спыніць свой удзел у агрэсіі супраць Украіны? А можа — пачне дэмакратычныя рэформы, правядзе дэмакратычныя, свабодныя і празрыстыя выбары? «Давайце будзем рэалістамі!» — скажуць жадаючыя дамовіцца. У прынцыпе, яны ўжо гэта гавораць. Ужо гучаць словы пра тое, што беларусам трэба адмовіцца ад часткі сваіх патрабаванняў, адмовіцца ад адхілення Лукашэнкі ад улады, напрыклад. Што трэба з ім «дамовіцца» — гэта значыць пагадзіцца, што рэжым працягне функцыянаваць і з турмаў будуць вызваленыя не ўсе. А колькі? 10? 20? 50? 100 чалавек? «Мы не ведаем — але давайце знімем санкцыі, а там паглядзім,» — прапануюць нам. Бясспрэчна, кожнае выратаванае жыццё — гэта вельмі важна. Але тысячы — падкрэсліваю, тысячы людзей — так і працягнуць сядзець у турмах. Сотні тысяч так і не змогуць вярнуцца дадому. Мільёны так і працягнуць жыць у канцлагеры. А сам гэты канцлагер пад назвай не Беларусь, а «Белоруссия» — так і працягне несці пагрозу Украіне і Еўразвязу. Вось так нам прапануюць «дамовіцца»? Прычым прапануюць менавіта тады, калі вось-вось будзе прыняты новы пакет санкцый, а эфект ад ранейшых ужо немагчыма хаваць. Самы час усе спыніць, праўда? І на першую ж недарэчную імітацыю «адлігі» ад рэжыму — трэба адмовіцца ад тых нямногіх, насамрэч, інструментаў знешняга ціску, якія ўзмацняюць нашу пазіцыю, а не ставяць у пазіцыю тых, хто прыпаўзлі дамаўляцца на каленях. Ці нехта сапраўды думае, што з Лукашэнкам можна пра нешта дамовіцца, стоячы перад ім на каленях? Хтосьці сапраўды лічыць, што гэта самая зручная перамоўная пазіцыя? «Давайце будзем рэалістамі?» Давайце. Адзіная пазіцыя, з якой можна пра нешта гаварыць з Лукашэнкам — гэта пазіцыя сілы. І менавіта такую ​​пазіцыю ў дачыненні да рэжыму сёння нам дэманструе Польшча, якая увяла новыя персанальныя санкцыі ў дачыненні да шэрагу прадстаўнікоў рэжыму, а таксама закрыла памежны пераход «Баброўнікі-Бераставіца». Той факт, што абодва рашэнні польскага ўрада звязаныя найперш з прысудам да васьмі гадоў пазбаўлення волі, які рэжым Лукашэнкі вынес журналісту і актывісту Саюза палякаў Анджэю Пачобуту, не выклікае сумневу. Нягледзячы на ​​тое, што закрыццё пераходу афіцыйна было абгрунтавана «інтарэсамі дзяржаўнай бяспекі». Але мы разумеем, што такім чынам Польшча выставіла рэжыму Лукашэнкі ўльтыматум. Адкрытым застаўся толькі адзін з двух грузавых пераходаў, якія дзейнічалі на гэты момант — «Кукурыкі-Казловічы». Але і яго можа спасцігнуць лёс «Баброўнікаў» у выпадку, калі рэжым не вызваліць Пачобута, а таксама старшыню Саюза палякаў Анджэліку Борыс, якая на дадзены момант знаходзіцца пад хатнім арыштам. Пра гэта наўпрост выказаўся прэм’ер-міністр Польшчы Матэвуш Маравецкі. Пры гэтым вельмі важна падкрэсліць, што ў прэс-рэлізе, прысвечаным рашэнню польскага ўрада аб увядзенні новых санкцый дакладна прапісана патрабаванне Польшчы аб вызваленні ўсіх беларускіх палітзняволеных. Не выключана, што да дзеянняў Польшчы на ​​нацыянальным узроўні далучацца і дзве іншыя краіны ЕЗ, якія мяжуюць з Беларуссю — Літва і Латвія. Агульнага рашэння ЕЗ для гэтага ім не патрэбна — абгрунтаваннем таксама могуць стаць «інтарэсы дзяржаўнай бяспекі». Літва, напрыклад, ужо выкарыстоўвала дадзены аргумент раней, закрыўшы транзіт беларускага калію па сваёй тэрыторыі. А улічваючы, што на сённяшні дзень рэжым Лукашэнкі з’яўляецца ўдзельнікам ваеннай агрэсіі, закрыць для яго межы мае права любая краіна, якая суседзіць з Беларуссю. Наступствы для рэжыму ў гэтым выпадку будуць проста катастрафічнымі. І ніякія крэдыты Расіі ўжо не дапамогуць. Нават закрыццё адных «Баброўнікаў» ужо наносіць вялізны ўдар па грузапатоках, якія ідуць праз Беларусь у Расею. Калі ж закрыюцца ўсе астатнія пагранпераходы з ЕЗ — транзіт спыніцца ў прынцыпе. Гэта калапс. Які да таго ж наўпрост ударыць па Расеі і Кітаю. Узровень праблем, з якімі сутыкнецца Лукашэнка будзе несупаставімы з эфектам усіх дзеючых зараз санкцый узятых разам. А сукупны эфект — можа стаць фатальным. Так, да такіх радыкальных захадаў пакуль яшчэ не дайшло. Аднак рашучасць, якую дэманструе сёння Польшча — вельмі красамоўная. І заслугоўвае павагі. Замест упрошвання Лукашэнкі, яна робіць стаўку на ўзмацненне прэсінгу, адкрываючы перад ім вельмі змрочную перспектыву невыканання ўмоваў пастаўленага ўльтыматума. Але гэта сігнал ня толькі рэжыму. Дзеянні Польшчы — гэта прыклад для ўсіх заходніх краін. І адказ усім жадаючым «дамовіцца» з Лукашэнкам. Менавіта так і толькі так можна і трэба размаўляць з тэрарыстамі. З пазіцыі сілы. Менавіта таму новы, сінхранізаваны пакет санкцыяў у дачыненні да Расеі і рэжыму Лукашэнкі, не павінен змяшчаць ніякіх выключэнняў для беларускага калію — адной з асноўных крыніц даходаў картэля Лукашэнкі. Мы не павінны забываць, што маем справу з аб’яднанай злачыннай групай на чале з дыктатарам, а не легітымным урадам. Толькі такая пазіцыя — пазіцыя сілы і пазбаўлення рэжыму рэсурсаў - адчыняе шлях да вызвалення палітвязняў і самой Беларусі ў прынцыпе. Не «паўзком і на каленях» — а рашучымі крокамі і дзеяннямі. У поўны рост. Час дзейнічаць!

Збольшага, гэта «пераклічка». Бо нехта па наіўнасці сапраўды можа звярнуцца ў так званую «камісію». Зразумела, што такіх людзей будзе зусім няшмат — і нават не дзве-чатыры тысячы, пра якія кажа Лукашэнка. Але нават пару дзясяткаў «заявак» дазволяць Лукашэнку казаць пра тое, што працэс пайшоў і «збеглыя» пабеглі каяцца. Пры гэтым, натуральна, колькасць «заявак» будуць фальсіфікаваць. Таксама ў рэжыма на прыкмеце ёсць і апрацаваныя для паказнога «вяртання» беларусы. І загадзя напісаны тэксты для іх «пакаяльных відэа». Няхай іх нават будзе ўсяго пару дзясяткаў. У любым выпадку, калі вы ці вашыя знаёмыя па нейкай прычыне задумаліся над тым, каб скарыстацца «атракцыёнам нябачанай шчодрасці» ад Лукашэнкі - важна разумець: сам факт вашай заяўкі і прадстаўленыя ў ёй дадзеныя пасля будуць выкарыстаныя не для так званага «вяртання», а для ўзбуджэння крымінальных спраў. І нават не па прыездзе, а ў рамках завочнага справаводства. Бо зараз супраць беларусаў, якія з’ехалі, масава не ўзбуджаюць крымінальныя справы толькі таму, што ў рэжыма банальна не хапае для гэтага рэсурсаў. І каб у «следчых» не было «вісякоў». Але «яўка з пакаяннем «у выглядзе звароту ў камісію вельмі спросціць ім жыццё, а інструмент завочных судоў дазволіць хутка правесці «следства» і вынесці завочны прысуд з канфіскацыяй маёмасці. І ўсё, справа зачынена. Па-другое, кожны, хто вярнуўся па «запрашэнню» ад Лукашэнкі, адразу ж добраахвотна пасадзіць сябе на кручок рэпрэсіўнай сістэмы. Бо нават запісаўшы «пакаяльнае відэа» ці выплаціўшы грашовую кампенсацыю за «нанесеную шкоду», вы не атрымаеце аніякіх гарантый, што заўтра ў вашым тэлефоне не знойдуць падпіску на «экстрэмісцкі канал» ці не выявяць (а на справе сфабрыкуюць) нейкае іншае парушэнне канцлагернага рэжыму. Але галоўны матыў і разлік Лукашэнкі - гэта, вядома, паспрабаваць у чарговы раз падмануць Захад. Прадаць Захаду ілюзію «адлігі» ў надзеі на аднаўленне свайго прызнання і хаця б частковае зняцце санкцый. Пры гэтым відавочна, што ісці на сур’ёзныя саступкі Лукашэнка не збіраецца. Замест гэтага, ён імітуе псеўда-лібералізацыю, заяўляючы аб стварэнні камісіі па «збеглых» і гатоўнасці дараваць нейкую нязначную колькасць «заблукаўшых» беларусаў. Паказальным тут з’яўляецца яшчэ адзін момант — абмяркоўваючы сваю ідэю-фікс з так званым старшынёй Вярхоўнага суда Сукалам, Лукашэнка звярнуў увагу на нестыкоўкі. А менавіта на той факт, што за «злачынствы», якія патэнцыйна плануецца «прабачаць» вяртальнікам, унутры краіны па-ранейшаму выносяцца судовыя рашэнні. Чаму гэта важны момант? Гэта сведчыць аб тым, што Лукашэнка плануе маштабаваць сваю схему са «збеглымі» і ўнутры краіны. А менавіта — «памілаваць» пасля «пакаяння» і выплаты кампенсацый нейкую частку асуджаных па палітычных матывах. Напрыклад, тых, хто патрапіў за краты за «дробныя правіны», накшталт пары каментароў у сацсетках. Бо дыктатар разумее, што Захад дакладна не купіцца на яго псеўда-адлігу, калі яна хаця б часткова не закране людзей унутры Беларусі. Але андначасова ён вымушаны знайсці пераканаўчыя аргументы для сваіх сілавікоў-«стаханаўцаў», каб растлумачыць ім, чаму пасля некалькіх гадоў масавых рэпрэсій і тэрору, якім яны прысвяцілі ўсіх сябе без астатку, нейкую частку «ворагаў народа» зараз трэба раптам узяць і «памілаваць». Ні для каго не сакрэт (ды і сам Лукашэнка ўжо адкрыта гэта вызнае), што сілавікі з’яўляюцца галоўнай апорай ягонага рэжыму. І, відавочна, яны наўрад ці будуць вельмі рады, што ўсе іх «заслугі» і гады «ўдарнай працы» па закатванні беларусаў у асфальт прывядуць да таго, што нейкая частка гэтых беларусаў выйдзе — хоць і на вельмі ўмоўную, але свабоду. У разуменні апрычнікаў гэта будзе выглядаць як самая натуральная здрада. А значыць, Лукашэнка павінен прадаць ім ідэю аб «зрынутым вораге». Зламаным, прыніжаным і на каленях молячым аб літасці. Менавіта такую ​​ролю па задуме Лукашэнкі павінны адыграць «збеглыя», якія пакаяліся, а таксама і тыя, хто будзе «памілаваны» па той жа схеме ўнутры Беларусі. І менавіта таму ў склад камісіі ўвайшлі такія персанажы як, напрыклад, Баскаў - саўдзельнік забойства Рамана Бандарэнкі, самыя адыёзныя прапагандысты — накшталт Азаранка, Мукавозчыка і Пуставога, гестапаўцы Церцель, Гара, Кубракоў і Швед — каб у апрычнікаў не ўзнікла і думкі, што камісія недастаткова суровая. Апрычнікі дыктатара павінны паверыць, што яны рэальна «перамаглі». А Захад пры гэтым — павінен паверыць, што Лукашэнка стаў на шлях «выпраўлення» і паступова гатовы рабіць нейкія крокі насустрач. Але ўзнікае пытанне да нас з вамі. Нам таксама трэба ў гэта паверыць? Паверыць Лукашэнку? Паверыць і пагадзіцца, што ціск на ягоны рэжым павінен спыніцца, калі ўзамен ён «вызваліць» нейкую частку палітвязняў? Але гэтая свабода — абсалютна фіктыўная. Нашая краіна як была, так і застанецца канцлагерам, пакуль гэты рэжым будзе існаваць. І што — нам трэба пагадзіцца з гэтым? Пагадзіцца, што на «свабоду» выйдуць далёка не ўсе палітвязні? Што што разгромленыя НДА і незалежныя СМІ ўжо не адновяць сваю працу ўнутры краіны. Што замест знішчанай грамадзянскай супольнасці, замест дэмакратыі мы атрымаем так званы Усебеларускі народны сход і «Белую Русь» — партыю імя Лукашэнкі. Можа быць, нам трэба яшчэ і ўступіць у яе і заплаціць ўнёскі? Можа нам трэба прыняць, што Беларусь так і застанецца ваенным плацдармам і працягне ператварацца ў расейскую «губерню»? Або што сотні тысяч беларусаў так і не вернуцца дадому, бо аніводны разумны чалавек не стане добраахвотна браць квіток у адзін канец — наўпрост у канцлагер «Белоруссия». Здаецца, адказ відавочны. Але відавочна — не ўсім. Бо сёння мы чуем, як усё гучней гучаць галасы тых, хто сапраўды лічыць, што трэба пайсці рэжыму на саступкі. Што нельга ўводзіць супраць яго новых санкцыяў. Што трэба, наадварот, здымаць іх. Што можна закрыць вочы на ​​ягоны саўдзел у вайне супраць Украіны, бо ён жа пакуль не ўступіў у яе па зямлі. Ну падумаеш, адкрыў расійскай арміі мяжу для ўварвання ва Украіну і разні ў Кіеўскай вобласці. Падумаеш, аказвае агрэсару поўную інфраструктурную і тылавую падтрымку. Падумаеш, вырабляе і падае Расіі снарады. Падумаеш, усяго нейкіх 800 ракетных удараў былі нанесеныя па Украіне з тэрыторыі Беларусі. Гэта ж дробязі, праўда? Затое патуранні для рэжыму Лукашэнкі, на думку некаторых палітычных дзеячаў, дадуць яму прастору для манеўру. Дазволяць «вырвацца з абдымкаў Крамля», у якія яго, аказваецца, заштурхалі менавіта санкцыі, а не сама палітыка рэжыму Лукашэнкі. Гэта ж санкцыі вінаватыя ў тым, што ён захапіў самалёт, потым учыніў міграцыйны крызіс і нарэшце ператварыў Беларусь у дзяржаву-агрэсар, праўда ж? «Давайце здымем з яго санкцыі, давайце спынім ціск і перагарнем старонку. Стратэгія ціску не працуе, так што давайце вернемся ў 2015 ці 2019 год, давайце пачакаем, пакуль рэжым сам „эвалюцыянуе“ і на нас паступова сыдзе дэмакратыя,» — кажуць гэтыя палітыкі, чыя рыторыка нейкім зусім дзіўным чынам на 100% супадае з рыторыкай рэжымных «аналітыкаў», накшталт Прэйгермана. Або кулуарнай рыторыкай лукашэнкаўскіх «дыпламатаў», якія спрабуюць прадаць гэтыя тэзісы Захаду. Супадзенне? Моцна сумняваюся. Дык ці гатовы я — як палітык і проста як грамадзянін — забыцца, скласці рукі, перагарнуць старонку і спыніць барацьбу? Не, не гатовы. Як і ўся мая каманда. Мы памятаем аб патрабаваннях беларускага народа. І не бачым прычын ад іх адмаўляцца і адыходзіць. Не бачым прычын, каб дазволіць Лукашэнку пазбегнуць адказнасці. Не, мы будзем рабіць усё, каб ціск на ягоны рэжым не спыняўся. Да таго часу, пакуль на волю не выйдуць усе без выключэння беларусы, асуджаныя па палітычных матывах. Пакуль усе беларусы не змогуць вярнуцца дадому, а не ў канцлагер «Белоруссия». Пакуль рэпрэсіі не спыняцца цалкам — разам з існаваннем рэжыму Лукашэнкі. Здаецца, гэта нерэальна? Тады запытайцеся ў сябе вось пра што: калі стратэгія ціску на рэжым сапраўды не працуе, калі не працуюць санкцыі і яны не набліжаюць нас да мэты — то чаму ж нас так актыўна спрабуюць пераканаць у тым, што для дасягнення нашай мэты санкцыі неабходна зняць? Калі не ціск на рэжым вымушае яго імітаваць пачатак «лібералізацыі», калі не эфект ад ужо ўведзеных санкцый і страх перад новымі з’яўляюцца сапраўднай прычынай усёй гэтай кампаніі пад назвай «давайце дамовімся» — дык што ж тады? Мусіць, цытаваць Гандзі - банальна. Але ўсё ж хачу нагадаць яго словы, якія ідэальна апісваюць тое, што адбываецца: «Спачатку яны цябе не заўважаюць, потым смяюцца над табой, затым змагаюцца з табой. А потым ты перамагаеш». І мы – таксама пераможам. Жыве Беларусь!

Адказны ў НАУ за рэгіянальнае развіццё Юрый Губарэвіч у інтэрв'ю ўкраінскаму каналу «Зараз» Напад ва Украіну з Беларусі дэ-факта ўжо адбыўся, няхай і без удзелу беларускіх вайскоўцаў. З 24 лютага 2022 года тэрыторыя краіны прадастаўлена для «праходу» расійскіх войскаў і іх размяшчэння, а таксама нанясення ўдараў па ўкраінскіх гарадах. І ўсё ж такі прамы ўдзел у вайне арміі рэжыму — па-ранейшаму балючае пытанне для Лукашэнкі. Дыктатар разумее: уключэнне ўзброеных сіл рэжыму ў вайну можа прывесці да дэстабілізацыі сітуацыі ўнутры дзяржавы. Беларускае грамадства зусім па-іншаму ставіцца да падзей ва Украіне, чым расійскае. Крамлёўская прапаганда, хоць і мае вялікі ўплыў на беларусаў і амаль нічым не абмежавана, не змагла пераканаць іх у тым, што гэтая вайна мае прамыя адносіны да Беларусі і ляжыць у плоскасці яе інтарэсаў. Гэты фактар стрымлівае Лукашэнку, але, акрамя настрояў беларусаў, ёсць яшчэ «настрой» Пуціна, які, маючы ў асобе Лукашэнку адзінага саюзніка і шчодра падтрымліваючы яго фінансава, можа ў выніку запатрабаваць нешта ўзамен. Нешта большае, чым інфраструктуру для абслугоўвання расейскіх вайскоўцаў, іх матэрыяльнае забеспячэнне і забеспячэнне боепрыпасамі. Размова можа зайсці аб паўнавартасным удзеле арміі Лукашэнкі ў вайне — нароўні з расійскай. Гэта ўсё яшчэ нельга выключаць — да гэтага трэба быць гатовым.

Санкцыйны ціск на рэжым і яго прадстаўнікоў У комплексе з вышэй названымі мерамі Кабінет разглядае санкцыі як адзін з кампанентаў барацьбы супраць рэжыму. За час, які мінуў ад моманту ўвядзення першых санкцый, стала зразумела, што санкцыйная палітыка супраць рэжыму патрабуе пільнай увагі і актыўнага ўдзелу з боку саміх беларусаў. Уведзеныя санкцыі, а таксама яшчэ плануемыя, могуць быць сапраўды эфектыўнымі, толькі калі самі беларусы будуць дапамагаць накіроўваць іх у адпаведныя цэлі і кантраляваць іх выкананне. Па гэтай прычыне прадстаўнік па транзіце ўлады Павел Латушка, яго Прадстаўніцтва і каманда НАУ пры ўдзеле Прадстаўніцтва па аднаўленні законнасці і правапападку праводзілі актыўную працу для таго, каб санкцыі сталі сапраўды балючым і эфектыўным ударам па рэсурсах рэжыму, змяншалі яго магутнасці, якія ён скіроўвае на новыя і новыя злачынствы. На працягу шасці месяцаў існавання Кабінета прадстаўніком па транзіце ўлады Паўлам Латушкам на рэгулярнай аснове ўносіліся падрыхтаваныя яго Прадстаўніцтвам прапановы па ўдасканаленні санкцыйнага ціску і пашырэнні санкцыйных спісаў як у наднацыянальная органы ЕС, так і ва ўрады дэмакратычных краін. Толькі за апошнія тры месяцы 23 такія прапановы з абгрунтаваннем былі накіраваны ўпаўнаважаным органам Еўрапейскага саюза, Вялікабрытаніі, ЗША, Чэхіі, Польшчы, Славеніі, Швецыі, Швейцарыі, Эстоніі, Латвіі, Літвы, Бельгіі, Аўстрыі, Украіны і г. д. Падобныя прапановы перадаваліся падчас шматлікіх афіцыйных сустрэч і замежных візітаў Паўла Латушкі і іншых прадстаўнікоў Кабінета з пасламі і прадстаўнікамі дыпламатычнага корпусу дэмакратычных краін. Сярод сустрэч варта выдзеліць сустрэчы кіраўніцы і прадстаўнікоў Кабінета з памочнікам Дзяржсакратара ЗША Робін Даніган, сустрэчы прадстаўніка па замежных справах Валера Кавалеўскага з кіраўніком упраўлення па каардынацыі санкцый Дзярждэпу ЗША Джымам С. О’Брайенам, сустрэчы Паўла Латушкі са старэйшым дарадцам па пытаннях палітыкі Камісіі па бяспецы і супрацоўніцтве ў Еўропе Полам Масарам і кіраўніцай ніжняй палаты парламента Чэхіі Маркетай Адамавой. Важна адзначыць, што за мінулы перыяд у Кабінеце была сфармавана і абгрунтавана пазіцыя аб неабходнасці гарманізацыі санкцый у дачыненні да Расіі і Беларусі, якая ад імя кіраўніцы Кабінета была накіравана на імя прэзідэнта Еўракамісіі Урсулы фон дэр Ляен, адказнаму за знешнюю палітыку ЕС Жазэпу Барэлю і старшыні Еўрапейскага савета Шарлю Мішэлю. Гэтая пазіцыя таксама была перададзена Дзяржаўнаму сакратару ЗША Энтані Блінкену. Таксама быў здзейснены візіт Прадстаўніцтва па транзіце ўлады і каманды НАУ у Брусэль з мэтай праінфармаваць адпаведныя ўстановы аб спосабах абыходу санкцый рэжымам Лукашэнкі, даць рэкамендацыі па прадухіленні такіх спробаў, а таксама давесці неабходнасць гарманізацыі санкцый у дачыненні да Расіі і Беларусі. Прадстаўніцтва па транзіце ўлады актыўна працавала і над увядзеннем персанальных санкцый супраць прадстаўнікоў рэжыму. Разам з камандай НАУ, «Байполам», Беларускім фондам спартыўнай салідарнасці былі падрыхтаваны прапановы з абгрунтаваннем на ўвядзенне персанальных санкцый супраць 340 асобаў, якія служаць рэжыму. Такія спісы закранулі прадстаўнікоў вышэйшага ваенна-палітычнага кіраўніцтва, якія садзейнічалі агрэсіі Расіі супраць Украіны, суддзяў, якія выносілі незаконныя прысуды, прапагандыстаў, якія распальвалі варожасць і распаўсюджвалі ілжывую інфармацыю, чальцоў так званага Нацыянальнага сходу РБ, якія прымалі дыскрымінацыйныя законы і праўкі ў заканадаўства, спартыўных функцыянераў, якія пераследвалі спартоўцаў і г. д. У тым ліку на аснове накіраваных прапаноў за гэты час ужо быў прыняты шэраг рашэнняў санкцыйнага характару ў адносінах да прадстаўнікоў рэжыму Лукашэнкі. Так, нацыянальныя санкцыі ў дачыненні да 12 дзеячоў рэжыму ўвяла Польшча. Санкцыі ў дачыненні да 22 фізічных асоб і 16 кампаній з Беларусі ўвяла Канада падчас візіту ў Атаву Святланы Ціханоўскай. Пашырыла свой санкцыйны спіс Новая Зеландыя. Тайвань пашырыў пералік высокатэхналагічных тавараў, забароненых для экспарту ў Беларусь. і ўвялі санкцыі супраць некалькіх прадпрыемстваў. Санкцыі ў дачыненні 23 беларускіх прадпрыемстваў увяла Украіна. Важную частку акрэсленай вышэй працы выканала Прадстаўніцтва па аднаўленні законнасці і правапарадку, якое ажыццяўляе рознабаковую верыфікацыю прадстаўнікоў рэжыму для ўключэння іх у санкцыйныя спісы дэмакратычных краін. За мінулы перыяд такім чынам было верыфікавана 60 службовых асобаў. Да працы па павелічэнні санкцыйнага ціску далучыўся таксама Дэпартамент па нацыянальнай бяспецы, які, адпаведна свайму профілю, падрыхтаваў прапановы па ўвядзенні санкцый, накіраваных супраць супрацоўніцтва ваенна-прамысловых комплексаў Беларусі і Расіі, задзейнічаных у агрэсіі супраць Украіны. Прадстаўніцтва па транзіце ўлады накіравала спіс з 13 прадпрыемстваў ваенна-прамысловага комплексу Беларусі ўпаўнаважаным органам ЕС, ЗША, Швецыі, Польшчы, Вялікабрытаніі. Зараз рыхтуецца новы пакет санкцый у дачыненні да Беларусі з боку Еўрапейскага саюза ў сувязі з саўдзелам рэжыму Лукашэнкі ў агрэсіі Расіі супраць Украіны. У аснову дадзенага пакета пакладзена пазіцыя Кабінета і прапановы з абгрунтаваннем Прадстаўніцтва па транзіце ўлады па гарманізацыі санкцыйнай палітыкі ў дачыненні да Расіі і рэжыму Лукашэнкі. Акрамя таго, згодна з прапановай Прадстаўніцтва па транзіце ўлады, новы пакет санкцый прадугледжвае персанальныя санкцыі ў дачыненні да 22 прадстаўнікоў вайскова-палітычнага кіраўніцтва рэжыму. Прыцягненне да адказнасці прадстаўнікоў рэжыму Кабінет лічыць прынцыпова важным не толькі вызваліць Беларусь ад рэжыму, але і прыцягнуць да адказнасці яго прадстаўнікоў, якія разгарнулі тэрор і рэпрэсіі беспрэцэдэнтных маштабаў супраць беларускага народа. Ужо ад жніўня 2020 г. прынцыпова важным для беларусаў з’яўлялася фіксацыя ўсіх злачынстваў, якія былі здзейснены супраць удзельнікаў пратэсту. Кабінет аб’яднаў намаганні Паўла Латушкі і Аляксандра Азарава ў гэтым пытанні, каб у выніку планамернай сістэмнай працы увесь назапашаны матэрыял, доказы, спробы ахвяраў дабіцца справядлівасці і захады праваабаронцаў далі належны плён: прымусілі злачынцаў стаць перад справядлівым судом. На дадзены момант пры актыўным садзейнічанні Паўла Латушкі і яго каманды ў межах універсальнай юрысдыкцыі узбуджаны крымінальныя справы супраць памагатых рэжыму ад імя звыш як 50 пацярпелых. Прадстаўніцтвам па транзіце ўлады, камандай НАУ, пры ўдзеле прадстаўніка па аднаўленні законнасці і правапарадку была праведезена канферэнцыя ў Варашаве, на якой было дасягнута пагадненне аб супрацоўніцтве з прадстаўнікамі праваабарончага сектара і ініцыятывай JusticeHub (Літва). Для каардынацыі працы па дадзеным накірунку Прадстаўніцтвам па транзіце ўлады была падрыхтавана і разаслана народным амбасадам Беларусі памятка, якая ўключае інструменты пошуку ахвяр, праваабаронцаў і юрыстаў, прасоўвання дадзенай праблематыкі ў мясцовых СМІ і г. д. Для папулярызацыі тэмы і падсвечвання праблемных момантаў, з якімі даводзіцца сутыкацца ахвярам катаванняў падчас разгляду іх спраў у межах універсальнай юрысдыкцыі, камандай Паўла Латушкі быў зняты і прэзентаваны дакументальны фільм «Беларускі працэс». Прадстаўніцтва па аднаўленні законнасці і правапарадку ў сваю чаргу вядзе рэгулярную працу па садзейнічанні місіі Упраўлення Вярхоўнага камісара ААН па правах чалавека (УВКПЧ) па зборы доказаў у вобласці парушэння правоў чалавека ў Беларусі: пошук сведак і пацярпелых, прадастаўленне неабходнай інфармацыі. Прадстаўніцтва Аляксандра Азарава надалей займаецца зборам доказаў злачынстваў рэжыму Лукашэнкі. Назапашаны матэрыял быў апрацаваны і лёг у аснову 12 расследавальніцкіх відэафільмаў, апублікаваных у мінулым перыядзе. Гэты ж матэрыял быў выкарыстаны прадстаўніком па транзіце ўлады для абгрунтавання неабходнасці прызнання ўрадамі дэмакратычных краін КДБ і ГУБАЗіК тэрарыстычнымі арганізацыямі. Шматлікія намаганні і звароты па гэтай тэме сталі адной з прычын прыняцця Сеймам Літоўскай Рэспублікі рэзалюцыі, якая менавіта так акрэслівае гэтыя злачынныя арганізацыі і заклікае прэзідэнта і ўрад Літвы абвясціць гэтыя арганізацыі тэрарыстычнымі. Пасля зваротаў прадстаўніка па транзіце ўлады і сустрэч з высокапастаўленымі чыноўнікамі Чэхіі, парламент Чэхіі даў даручэнне Міністэрству замежных спраў падрыхтаваць і зрабіць рэкамендацыю прэм’ер-міністру аб прызнанні ў Чэхіі КДБ і ГУБАЗіК тэрарыстычнымі арганізацыямі. Падобны зварот быў накіраваны і да дэпутатаў Вярхоўнай рады Украіны. Трыбунал Усе намаганні Кабінета давесці да цывілізаванага свету неабходнасць эфектыўнага судовага пераследу прадстаўнікоў рэжыму Лукашэнкі мусяць фіналізавацца Міжнародным трыбуналам над Лукашэнкам і яго памагатымі. Для вывядзення справы на гэты глабальны ўзровень Прадстаўніцтвам па транзіце ўлады было падрыхтавана абгрунтаванне магчымасці прыцягнення да адказнасці прадстаўнікоў рэжыму Лукашэнкі за парушэнне Канвенцыі супраць катаванняў 1984 г., якое было перададзена ў МЗС Польшчы, Літвы, Чэхіі, ЗША, Швецыі, Канады. Прынятыя ў студзені 2023 г. рэзалюцыі Еўрапарламента і Парламенцкай Асамблеі Рады Еўропы адлюстроўваюць прапановы Кабінета па распаўсюджванні юрысдыкцыі будучага трыбунала на вышэйшае ваеннае і палітычнае кіраўніцтва рэжыму Аляксандра Лукашэнкі, уключаючы самога дыктатара, за іх саўдзел у агрэсіі супраць Украіны. Пераходны перыяд і новая Беларусь Кабінет згодна з пастаўленымі мэтамі бярэ на сябе адказнасць за дзяржаўнае кіраўніцтва у пераходны перыяд, падчас якога будзе закладзены падмурак новай Беларусі - дэмакратычнай суверэннай дзяржавы з развітай сацыяльна арыентаванай эканомікай. Для гэтага Прадстаўніцтва па транзіце ўлады распрацавала падыходы па замене неэфектыўных рэжымных чыноўнікаў, і ў першую чаргу — тых службовых асобаў, якія здзейснілі злачынствы супраць беларусаў — на эфектыўных высокаадукаваных мэнэджэраў, якія, на падставе вывучанага вопыту іншых краін, змогуць звесці да мінімуму сацыяльна-эканамічныя ўзрушэнні, уласцівыя для грамадстваў і эканомік у пераходны перыяд. Для падрыхтоўкі неабходных кваліфікаваных кадраў Прадстаўніцтвам па транзіце ўлады, у прыватнасці намеснікам прадстаўніка па транзіце ўлады Юрыем Губарэвічам, быў распрацаваны і запушчаны праект «Кадравы рэзерв для новай Беларусі». На дадзены момант апрацавана 170 заявак на навучанне ў рамках праекта, 40% з якіх пададзена асобамі, якія знаходзяцца ў Беларусі, а 17% працуюць у дзяржаўным сектары. Варта адзначыць, што 100% заяўнікаў маюць вышэйшую адукацыю. Сфарамваны план пілотнай адукацыйнай праграмы, якая будзе ўключаць навучанне па камунікацы і канфлікталогіі, дзяржаўным кіраванні, кіраваннем у крызісны перыяд.

Ён не верыць, што пераважная большасць беларусаў больш не хоча бачыць яго на пасадзе прэзідэнта Крыніца: Навіны WP «неафіцыйны пераклад» — Анджэй Пачобут быў прысуджаны да васьмі гадоў турмы за тое, што ён паляк, за тое, што ён чалавек. За тое, што сказаў: «Я ня згодны», — кажа Павал Латушка, беларускі апазыцыйны палітык, у інтэрвію Wirtualna Polska. Таксама ўказвае на тое, што павінна адбыцца, каб рэжым Лукашэнкі канчаткова ўпаў. У сераду суддзя Гродзенскага абласнога суда абвясціў аб прысудзе да васьмі гадоў калоніі строгага рэжыму актывіста польскай меншасці і журналіста Анджэя Пачобута. На судовым працэсе, які з самага пачатку лічыўся палітычным, улады абвінавацілі Пачобута ў тым, што яго дзеянні, якія складаліся ў культываванні польскасці і публікацыі гістарычных артыкулаў, насілі прыкметы «рэабілітацыі нацызму". На думку беларускага суда, Пачобут абвінавачваецца ў тым, што «заклікаў да дзеянняў на шкоду Беларусі» праз публікацыі ў СМІ і Інтэрнеце, а таксама здзяйсняў «наўмысныя дзеянні, накіраваныя на ўзбуджэнне варожасці і нянавісці па нацыянальнай, рэлігійнай і сацыяльнай прыкмеце». Прыгавор, вынесены ў сераду, не ўступіў у сілу. Латушка: рэжым Лукашэнкі — варварскі Пра ганебны прысуд Анджэю Пачобуту мы паразмаўлялі з Паўлам Латушкам, беларускім апазіцыйным палітыкам. — Лукашэнка хоча пакараць усіх, хто выказаўся супраць яго. Ён не верыць, што пераважная большасць беларусаў не жадаюць бачыць яго ў прэзідэнцкім крэсле, якое ён займае незаконна, — кажа былы амбасадар Беларусі ў Варшаве і былы міністр культуры для Wirtualna Polska — Рэжым Лукашэнкі — варварскі. Гэта цар, які падпісвае ўказ, які вырашае, ці забіць чалавека ці памілаваць яго. Менавіта ён вырашыў, колькі гадоў турмы атрымае Анджэй Пачобут. Так працуе сістэма сёння ў Беларусі. Гэта не мае нічога агульнага ні з законам, ні са справядлівым судом, — падкрэслівае Латушка. Ён адзначае, што «Пачобут быў асуджаны за тое, што ён паляк, за тое, што ён чалавек». — Яго пакаралі за тое, што ён сказаў: «Я не згодны». Цяпер ён стаў сімвалам. Седзячы ў турме, ён дапамагае нам і дае магутны сігнал польскаму грамадству і ўсім тым, хто прымае рашэнні, — падкрэслівае былы беларускі дыпламат. Пэўны заклік. «Неабходна вылучыць абвінавачанні супраць Лукашэнкі» У інтэрв'ю WP Павел Латушка таксама лічыць, што, караючы Пачобута, Лукашэнка хоча змяніць палітыку Польшчы і Еўропы. — Ён хоча прымусіць Польшчу спыніць падтрымліваць беларусаў, якія змагаюцца за свабоду. Мы праходзім гэты іспыт разам, мы не можам дапусціць таго, каб яго не здаць, — кажа палітык. — Лукашэнку неабходна прад'явіць абвінавачанні ў злачынствах, учыненых супраць беларускага народа, і ва ўдзеле ва ўварванні Расіі ва Украіну. Гэта можа зрабіць увесь цывілізаваны сьвет, у тым ліку і Польшча. Па-другое, усе, хто катуе палітвязняў у Беларусі, павінныя быць прыцягнутыя да адказнасці. Трэці элемент — санкцыйная палітыка — рэжыму Лукашэнкі нельга дазваляць гандляваць і аказваць фінансавую падтрымку, — кажа былы амбасадар. Пры гэтым ён звяртае ўвагу на тое, што, з аднаго боку, свет бачыць гераізм Анджэя Пачобута і іншых актывістаў, а з другога, «Брусель абмяркоўвае выдзяленне Лукашэнкам мільярдаў даляраў на новыя турмы, рэпрэсіі і падтрымку Расійскага ўварвання ва Украіну». — Літаральна сёння ў Бруселі вядуцца перамовы аб тым, каб даць магчымасць Лукашэнку перапрацоўваць расійскую нафту, а затым прадаваць прадукцыю на рынак ЕС. Сёння вядуцца перамовы аб адмене санкцый на пастаўкі ўгнаенняў рэжыму Лукашэнкі ў ЕС, паведаміў Латушка ў інтэрв'ю Wirtualna Polska.